Artsenvervolging

Hoewel het miljarden keren gebeurde, kwam het offlabel voorschrijven van ivermectine nooit eerder op een tuchtprocedure te staan. Offlabel medicijngebruik is (ook bij vele andere middelen) eerder gebruik dan uitzondering. Daarbij wordt vertrouwd op de kennis en ervaring van de arts die het voorschrijft. Dat een middel officieel goedgekeurd is voor de behandeling van een specifieke aandoening, betekent niet automatisch dat het verboden is het ter bestrijding van andere ziektes in te zetten. Zeker niet als dat heilzaam blijkt. Maar covid was kennelijk de uitzondering. 

Het Medisch Tuchtcollege heeft de taak erop toe te zien dat artsen zowel de regels als hun artseneed naleven. Iedere arts heeft een eed afgelegd waarin beloofd wordt dat de gezondheid van de patiënt altijd voorop staat. Een arts die het, ondanks mogelijkheden daartoe, nalaat zijn patiënt de meest heilzame behandeling te geven, is daarom (terecht) verwijtbaar. In het geval van Berber Pieksma is het zonneklaar dat ze zich aan haar eed gehouden heeft. Nogmaals, als resultaat van haar behandeling genazen haar patiënten vlot en zonder bijwerkingen, precies wat een succesvolle aanpak definieert. In die zin is ze dus geenszins verwijtbaar. Waar de procedure om gaat is een interpretatie van regels. Niet de gezondheid van mensen. Volgens het tuchtcollege heeft Berber zich niet gehouden aan een interpretatie van een regel en daarmee die regel overtreden. Dat diezelfde regel nooit eerder als zodanig geïnterpreteerd werd, doet er kennelijk niet toe. Dat ze zich daarbij strikt aan haar artseneed hield, ook niet.