Brecht Arnaert verlangt naar herbeleving gloriedagen van de Lage Landen
Mayke Wijnen | Datum: 03 juli 2025
Beeld: Brecht Arnaert | ©MKFOTOGRAFIE
“We hebben al eens nee gezegd tegen de heerschappij, waarom niet nog eens?”
Op 25 oktober zullen zo’n vijfduizend mensen zich over zeventien provincies in Nederland en Vlaanderen met elkaar verbinden “via de stilte van een gedeeld hart”, zegt organisator Brecht Arnaert. Met de Lage Landen Bewustzijnswervel, zoals hij het evenement noemde, wil de Vlaamse econoom mensen herinneren aan de hoogtijdagen van de Lage Landen. “Ik wil die spirit van toen terugbrengen.”
In de zestiende eeuw waren de Lage Landen, in de vorm van de Zeventien Provinciën, het centrum van de wereld, zegt Brecht Arnaert. “Spiritueel, commercieel en alles daartussen”, aldus de econoom en oprichter van Safecapital, waarmee hij mensen onder meer economisch advies geeft. “De mensen waren vrij en welvarend en lieten zich door niemand de les spellen (zie ook kader — red.). Ik wil die spirit terugbrengen.” Niet door een manifestatie op de Dam, ook geen mars door Brussel, benadrukt de Vlaming. Wél door vijfduizend mensen “in stilte energetisch te laten samenvallen. We gaan niet strijden om vrijheid, maar keren terug naar waar die al is: binnenin.” Daarmee wordt voor Arnaert een “langgekoesterde droom werkelijkheid”.
Vertel eens, wat is die droom?
Het verenigen van alle krachten die in de Lage Landen actief zijn om mensen op een hoger niveau van bewustzijn te brengen. Al wie je kunt bedenken die impact heeft gehad, tijdens of vlak na corona, wil meewerken als spreker op een van de zeventien provincies: van Jorn Luka tot Barbele Kindt, en van Pater Daniël tot Robert Bridgeman, Karen Hamaker-Zondag, Maarten Oversier, Tim Douwsma, Flavio Pasquino en Sanae Orchi. Ik ben dus een gezegend man.
Wat gaan jullie doen?
We gaan ons over al die plekken in Nederland en Vlaanderen verbinden door een reis te maken van de linkerhersenhelft — die analytisch, fragmentarisch, controlerend is — naar de rechterhersenhelft — het intuïtieve, verbindende, holistische. Van het particuliere naar het universele, van het ego naar het zelf, van de angst voor tekort naar de overvloed die liefde is. Wat wij zélf in wezen zijn dus, maar wat men door culturele indoctrinatie uit ons geprogrammeerd heeft.
Dat klinkt wat abstract. Wat bedoel je hiermee?
Veel mensen zijn bang voor wat komen gaat. Ze voelen dat het economisch slechter gaat, dat hun vrijheid meer en meer ingeperkt wordt. En de roep om oorlog klinkt steeds harder. Dat is een spiraal van angst, die we moeten counteren. Ik wil ze één dag, één moment, meenemen uit die angst, naar het natuurlijke gevoel van overvloed dat in ons zit.
Hoe ga je dat aanpakken?
We gaan drie dingen doen: denken in de voormiddag, proeven op de middag en voelen in de namiddag. Het eerste doen we door een diepgaand panelgesprek, het tweede door een culinaire meditatie en het derde door te ademen, te dansen en te wervelen. Zo maken we een brug van het denken — linkerhersenhelft — naar het voelen — rechterhersenhelft.
Wat bedoel je met wervelen?
Elk object dat je ziet, is eigenlijk een verdichting van energie. Rond elk mens bevindt zich een energetisch veld, een vortex. Sommige mensen hebben moeite dat te geloven, maar materie is eigenlijk niets meer dan verdichte, gecondenseerde energie die binnen ons waarnemingsspectrum passeert. Wij zijn gecondenseerd bewustzijn. Als we erin slagen die energie in beweging te brengen, komt ook de materie, de bevolking in dit geval, in beweging. Die bevolking was ooit bewust en vrij, maar is door de niet-aflatende propaganda van de laatste twintig jaar verworden tot massa, in alle betekenissen van het woord: kneedbaar tot het uiterste.
Hoe doe je zoiets, die energie in beweging krijgen?
We gaan een zogenaamde scalaire golf produceren. Nikola Tesla (uitvinder van de vrije energie — red.) werkte daarmee — hij heeft die herontdekt in de negentiende eeuw en die ontdekking wordt angstvallig geheimgehouden door de powers that be.
Wat is zo’n scalaire golf?
Stel je twee identieke klankschalen voor, tegenover elkaar opgesteld in een stille ruimte. Je slaat ze tegelijk aan, maar precies in tegengestelde richting. Hun trillingen heffen elkaar op. Je hoort ze niet. En toch: wie zijn hand ertussen houdt, voelt een stille kracht. Er is géén trilling, en toch is íets daar. En dat iets heeft een oneindig potentieel. Zet je daar een intentie op, zoals bijvoorbeeld heel simpel gezegd ‘ik wil een auto’, dan kun je de materie gaan sturen. En zelfs nieuwe materie doen ontstaan. Wat je eigenlijk doet is een verbinding creëren met het zijn zelf. Het is een soort cyclotron, een deeltjesversneller, die dingen of gebeurtenissen kan samenstellen, met je eigen lichaam als transformator.
Dat klinkt voor velen waarschijnlijk te mooi om waar te zijn. Hoe werkt zoiets?
Tesla stond in de beginfasen van zijn onderzoek en boekte al concrete resultaten. Zo was hij in 1901 bezig met de bouw van de Wardenclyffe Tower op Long Island, die je kunt zien als een technologische vertaling van het scalaire inzicht. Die toren wordt vaak gezien als een experiment dat bedoeld was om radiogolven uit te zenden, zoals Guglielmo Marconi (uitvinder van de draadloze telegrafie, de voorloper van de radio — red.) dat deed. Maar Tesla had iets anders voor ogen: niet een systeem dat stráált, zoals we nu kennen, maar dat resonéért. Geen golven die reizen, maar een veld dat zich onmiddellijk overal manifesteert. Dat is bij uitstek wat het scalaire veld doet: het is een punt, dat ook meteen oneindig is. Tijd bestaat daarin niet.
Een stil centrum, eigenlijk?
Exact. En dat centrum is je hart. Het Heilig Hart. Sacré Cœur. En dat delen we allemaal.
Wat wil jij daarmee gaan doen in de Lage Landen?
Voor velen is wat ik wil doen veel te abstract. “Wat gaat een middagje dansen nu veranderen?”, zegt de scepticus. “Daarmee win je de oorlog niet.” Maar het is zoals Loesje zegt: “Wat als de oorlog uitbreekt en er gaat niemand naartoe?” Als mensen dicht bij zichzelf blijven en zich niet laten meeslepen in de angst, dan heeft het systeem geen macht.
Hoe doe je dat heel concreet?
Met honderdtwintig mensen die geloven in de kracht van het Heilig Hart gaan we op de centrale locatie in Merendree, nabij Gent, diep in meditatie om één te worden met het zijn, boven alle angsten uit. Van daaruit, puur vanuit de kracht van ons eigen zijn, gaan we heel wat van de negativiteit die over ons wordt uitgestort, ompolen. Zie het als een spirituele opwaardering van het veld waarbij we ons lichaam inzetten als transformator — het verheffen van de scalaire golf.
Dat blijft abstract.
Kan zijn. Maar voor mij niet. Het is de oorlog in onszelf die we moeten stoppen. Dat is mijn boodschap.
De vraag blijft hóe jullie dat gaan doen?
Dat is een kunst op zich en daarvoor werken we samen met Lizelot de Stigter, een grootmeesteres in de soefi-traditie (mystieke leer binnen de islam — red.) die ons hierin zal begeleiden via een tango-initiatie. Wat Tesla ontdekt had, was namelijk was niet nieuw: in Iran en andere tradities wisten ze al dat je nulpuntenergie kon vrijmaken door tegengestelde bewegingen te maken. De soefi’s hebben dat geperfectioneerd. Zij ontdekten dat door bepaalde bewegingen uit te voeren de vortexen van eenieder zich met elkaar verbinden in een wervel, die in directe verbinding staat met het scalaire nulpunt en dus voor onuitputtelijke energie en creativiteit zorgt. Daarom is sporten zo gezond. De reden dat je je daarna opgeladen voelt, is dat je door de kruislingse bewegingen van je benen en armen bijvoorbeeld uit het scalaire veld aan het tappen bent.
En op 25 oktober verbinden jullie je zo op hetzelfde moment met elkaar, of hoe moet ik dat zien?
Inderdaad. Mensen kunnen overal meedoen. Van thuis uit, op de zestien provinciale locaties, of op de hoofdlocatie, waar het initiatief van uitgaat. Maar in wezen is het centrum overal en de omtrek nergens. Jij bent zelf het centrum van het universum. Je bent te allen tijde veilig. Zélfs om te sterven. Vooral dan eigenlijk. (lacht)
Wat bedoel je?
Ik ben sinds jaar en dag diep geïnspireerd door Alan Watts. Er bestaat een filmpje van hem, dat de vraag onderzoekt: What if you were God?. Hij neemt je mee in een fantasie-oefening: wat als wij zelf God zijn? Op het laatste vraagt hij: kun je bewijzen dat dat niet zo is?
Wat denk jij daarvan?
Nou, ik laat dat in het midden. We kunnen niet weten of we God zijn, want wie of wat dat precies is, is een diep mysterie. Maar zelfs de meest dogmatische Christenen zullen moeten erkennen dat bijvoorbeeld Genesis 1:27 toch wel bijzonder interessant is. Daarin staat dat wij geschapen zijn naar het beeld van God, dat het Koninkrijk Gods zich in ons bevindt, en dat wij in wezen goddelijk zijn. Dat laatste roept zelfs Christus aan in zijn verdediging tegen het sanhedrin (de Hoge Raad bij de Israëlieten, ten tijde van Christus — red.), dat we op zijn minst allemaal godde-lijk zijn, lijkend op God.
Waarom ben jij daar als econoom mee bezig?
Dan kom ik weer terug op die linkerhersenhelft. Het schaarstedenken komt rechtstreeks voort uit het meest destructieve geloof dat er is: dat er maar een beperkt aantal grondstoffen is, en een groot aantal mensen, en we elkaar dus plat moeten concurreren en zelfs bevechten om aan die grondstoffen te komen. Maar dat klopt niet. Totaal niet. De belangrijkste factor, die helemaal niet schaars is, wordt daarbij vergeten: onze fantasie, onze persoonlijke connectie met het zijn, de interne creatiekracht die we allemaal hebben. Safecapital is dan ook gebouwd rond drie woorden: schaarste bestaat niet.
Hoe zou jouw definitie van economie luiden?
Het is niet te definiëren. Economie is een kunst. Het is heel subjectief, en dat is eigenlijk het enige wat je erover kunt zeggen. Wat je wel kunt doen, is een onderscheid maken tussen geld en kapitaal. Geld is wat je verdient met werken in de buitenwereld, kapitaal met werken aan je binnenwereld. Kapitaal is dus wat je opdoet door je talenten te ontginnen, en die liggen bedolven onder je schaduw, voorbij het keiharde gesteente dat we “angst” noemen. Vandaar de naam Safecapital.
Hoe bedoel je dat?
Eens je spaargeld safe is en je kostenstructuur gezond, komt er rust over je — dan kan de linkerhersenhelft eindelijk rusten. Dan stopt het manische moeten en ontstaat het moeiteloze mogen. Op 25 oktober gaan we in heel Nederland en Vlaanderen de angst wegnemen door de linkerhersenhelft even af te leiden.
Dus als ik het goed begrijp wordt bij het oversteken van die brug — het verbinden van de twee hersenhelften — het denken in structuren opgeheven en komt er een ervaren van een zijn in de plaats. Klopt dat?
Inderdaad. Zo komen we tot verstilling. De stilte van het hart. En die hebben we nodig om bij dat scalaire veld te komen.
Waarbij we zelfs onze eigen ‘wereld’ kunnen creëren, zeg je.
Klopt. Een doorn in het oog van ‘het systeem’, natuurlijk. Eens mensen beginnen te geloven in hun interne creatiekracht, en niet langer in de illusie van externe schaarste, verandert alles. 25 oktober zie ik als een energetische reset om te kunnen herinneren wie wij werkelijk zijn — voorbij angst, voorbij systeem, voorbij woorden. We gaan de liefde vieren.
Met de Lage Landen Bewustzijnswervel wil Brecht Arnaert op 25 oktober een link leggen naar 26 juli 1581. “Toen hebben de inwoners van de Lage Landen collectief ‘nee’ gezegd tegen de machtigste man ter wereld, Filips II, de koning van Spanje en heerser over de Habsburgse Nederlanden”, aldus de Vlaamse econoom.
Spanje had in die tijd een imperium dat grote delen van Europa controleerde, waaronder het huidige Nederland, België, Luxemburg en een deel van Noord-Frankrijk. Vanuit onze contreien ontstond echter verzet tegen deze heerschappij, en dan vooral omdat Filips II belastingen wilde invoeren die ingingen tegen de gevestigde vrijheden van de bevolking.
Dat leidde op 26 juli 1581 tot het Plakkaat van Verlatinghe, “een gedurfd document”, zegt Arnaert, “waarin Filips II van de macht vervallen verklaard werd. Dat was ongezien en was een eerste grote middelvinger tegen gelijk welke monarch die dacht de middeleeuwse privilegiën met voeten te kunnen treden.”
De Spanjaarden lieten het daar niet bij en zetten de tegenaanval in. “Na vier jaar strijd was het resultaat dat enkel de noordelijke provincies van de Lage Landen erin slaagden hun onafhankelijkheid te bewaren. Dat werd uiteindelijk het Nederland van vandaag. De Zuidelijke Nederlanden werden wel onder de voet gelopen. Dat werd Vlaanderen.” Sindsdien zijn de ooit zo trotse Zeventien Provinciën van elkaar gescheiden, en dat vindt Arnaert zonde: “Mochten we de krachten bundelen, bijvoorbeeld door van de haven van Rotterdam en die van Antwerpen één groot havenbedrijf te maken, dan controleren we het hele Ruhr-gebied en het Duitse hinterland. Dat dat nog niet gebeurd is, is me een raadsel.”
Wat je alleen leest in De Andere Krant
Dossiers
