Naomi Wolfs zoektocht naar de wortels van het kwaad
Naomi Wolf | mkfotografie
“Als we nu niet vechten voor waarheid en eer, is het voorbij”
De coronadictatuur was zo perfect georganiseerd, zo massaal, zo uniform in de hele wereld, dat een normale menselijke verklaring niet mogelijk is, stelt bestsellerauteur Naomi Wolf. In haar nieuwe boek, ‘Oog in oog met het beest’, zoekt zij naar de wortels van het kwaad – en komt uit bij ‘energieën’ uit de oudheid die al in de Bijbel zijn beschreven. Als we nu de strijd niet aangaan met deze demonen, kon het weleens slecht met ons aflopen, zegt Wolf. “Er zijn eerder momenten geweest waarop God heeft gezegd, nu is het genoeg geweest.”
Naomi Wolf was jarenlang een icoon van het progressieve feminisme in Amerika. In haar boek The Beauty Myth, uit 1991, rekende zij af met dwangmatige schoonheidsideaal waarmee vrouwen werden gemanipuleerd. Ze was adviseur van Democratische leiders als Bill Clinton en Al Gore, getrouwd met een speechwriter van Bill Clinton en ze steunde de linkse Occupy Wall Street beweging in 2011. Maar in de coronacrisis kwam zij plotseling in ‘het andere kamp’ terecht, wat zij in haar meest recente boek, Oog in oog met het beest, omschrijft als ‘de rest van Amerika’. Ze vluchtte met haar man het verstikkende New York City uit, naar het platteland, en belandde in een wereld van gewone Amerikanen. Ze kocht zelfs een pistool, nam schietlessen en verdedigt nu het Tweede Amendement van de grondwet, dat Amerikanen het recht geeft op wapenbezit. Wie dat standpunt inneemt is in Amerika per definitie ‘rechts’. Een van de hoofdstukken in het boek, waarin zij de coronatijd persoonlijk en indringend beschrijft, draagt de veelzeggende titel: “Beste conservatieven, ik bied mijn verontschuldigingen aan”.
Het lijkt erop dat Wolf een gedaantewisseling onderging door de coronatijd, maar zelf ziet ze dat anders, zo blijkt als ik haar daarnaar vraag. Ik spreek met haar in hotel Oud-Londen in Zeist. Daar verblijft ze tijdens haar recente boektoer door Nederland die is georganiseerd door haar Nederlandse uitgeverij Succesboeken en waarin ze bij alle bekende onafhankelijke media aanschuift – van Café Weltschmerz en Blckbx tot De Nieuwe Wereld, Forum Inside en Gezond Verstand. “Niet ik ben veranderd, de wereld om me heen is veranderd”, zegt ze. “Ik ben altijd een voorstander geweest van de grondwet, van individuele rechten, vrijheid van meningsuiting. Vroeger waren dat linkse standpunten. Voor mij was het feminisme een uiting van dezelfde Verlichtingsidealen. Ik ben niet rechts geworden, links is tiranniek en oorlogszuchtig geworden.”
Inderdaad verzet Wolf zich al veel langer tegen de heersende macht in Amerika. Al in 2007 verscheen van haar hand een boek waarin zij waarschuwde tegen de steeds verdere inperking van de vrijheid, The end of America – Letter of warning to a young patriot. Een jaar later verscheen opnieuw een boek van haar hand met een oproep voor een nieuwe vrijheidsstrijd: Give me liberty – Handbook for American revolutionaries. In The end of America beschrijft zij de tien stappen waarmee vrije landen tot dictatuur worden gemaakt. (Zie kader.) Wie deze tien stappen nu leest, zou kunnen denken dat ze gaan over de globalistische machtsgreep in coronatijd, maar ze waren gericht tegen de conservatieve regering van George W. Bush van destijds, vertelt Wolf. Die gebruikte de aanslagen van 9/11, in 2001, om wetgeving in te voeren, de Patriot Act, die de regering ongekende macht geeft om de bevolking te controleren. “Maar ik zei destijds al tegen iedereen die het wilde horen dat mijn boek niet over links of rechts ging, dat linkse en rechtse totalitaire leiders hetzelfde zijn.”
Interessant is dat haar kritiek op de regering haar toen al niet in dank werd afgenomen door de ‘corporate media’. Al ver voor de coronatijd werd Wolf door zowel linkse als rechtse publicaties afgeschilderd als ‘complotdenker’. In januari 2013 verscheen er een artikel in het progressieve tijdschrift The Atlantic, waarin haar werd verweten dat zij “zonder enige bewijsvoering, beweert dat de Amerikaanse regering en de grote Amerikaanse banken samenzweren om een publiek-private repressieve staat op te zetten”. In dezelfde maand werd haar in het conservatieve tijdschrift National Review verweten dat ze al “acht jaar hysterisch schrijft over staatsgrepen en vagina’s en verder bijna nergens over. Ze beweert regelmatig dat dit land op het punt staat, de staat van beleg uit te roepen”. Als ik hiernaar vraag – de beschuldigingen staan uitgebreid op Wikipedia – lacht ze cynisch. “Het etiket complotdenker is wel heel erg bot geworden. Wat ik toen voorspelde, is precies wat er is gebeurd, toch? Die tien stappen die ik heb beschreven, zijn in de afgelopen jaren allemaal gezet. Inclusief de tiende en laatste stap: regeren op basis van noodwetgeving. Dat is het einde van de democratie.”
Wolf mag dan hebben voorzien dat we op weg waren naar een dictatuur van staat en multinationals, ze erkent dat de manier waarop dit is gebeurd en de mate waarin de bevolking erin is meegegaan, haar volledig heeft verrast. Zelfs zo, dat het haar ertoe aanzette haar eigen diepste waarden te herzien en op zoek te gaan naar nieuwe antwoorden. “De manier waarop in 2020 over de hele wereld op dezelfde manier vrijwel zonder tegenstand in land na land hetzelfde script werd uitgerold met dezelfde maatregelen – zoiets is in de normale gang van zaken niet mogelijk. Van de ene op de andere dag veranderden instituties in hun tegendeel – ziekenhuizen die er normaal op gericht zijn levens te redden, gingen mensen vermoorden, media die zich bezig zouden moeten houden met de waarheid, gingen leugens vertellen, kerken en synagogen waar normaliter mensen welkom worden geheten en samen kunnen zijn, gingen dicht en sloten mensen buiten. Alle instituties draaiden om. En zijn nog steeds omgedraaid.”
In Oog in oog met het beest gaat zij op zoek naar een verklaring voor het onverklaarbare dat de mensheid is overkomen. Wolf komt daarbij tot de conclusie dat een verklaring niet mogelijk is zonder het over metafysica te hebben. “Ik stelde met tegenzin vast dat louter en alleen menselijke krachten een dergelijke gecompliceerde serie leugens over een virus niet zouden kunnen coördineren, en deze leugens niet perfect op dezelfde manier over de wereld zouden kunnen verspreiden, in honderden talen en dialecten”, schrijft zij. De manier waarop mensen reageerden op de leugens, de massale acceptatie van de maatregelen, kan volgens haar ook niet enkel worden verklaard uit psychologische processen, zoals de Belgische psycholoog Mattias Desmet beoogt te doen met zijn theorie van ‘massa-formatie’. “Er zijn eerder perioden in de geschiedenis geweest van massahysterie”, zegt Wolf, “maar die waren veel minder massaal. Er was altijd het nodige verzet.”
Uiteindelijk komt zij uit op een verklaring die terug gaat op het kwaad (‘het beest’) zoals dat is beschreven in de Bijbel. Ze verwijst daarbij naar een boek van een Joodse pastor, Jonathan Cahn, The return of the gods. “Zijn onwaarschijnlijke en niettemin angstwekkend plausibele stelling is dat oeroude, donkere en metafysisch georganiseerde goden uit de oudheid zijn ‘teruggekeerd’ in onze zogenaamd geavanceerde, seculiere post-christelijke beschaving.” Omdat we ons hebben afgekeerd van Yahweh, stelt Wolf, “zijn de goden uit de oudheid, of liever gezegd, oude heidense energieën die door het monotheïsme waren verslagen”, teruggekeerd in onze beschaving. Ze zagen “een deur openstaan” en hebben daarvan gebruik gemaakt om ons opnieuw te bezetten.
Zo’n verklaring zal voor menig moderne lezer heftig overkomen, beseft Wolf. In haar boek schrijft ze: “Ik ben meer letterlijk in God gaan geloven dan ik daarvoor deed.” Als ik haar vraag of ze gelooft dat die kwaadaardige goden uit de oudheid daadwerkelijk bestaan, houdt ze toch iets van een slag om de arm. “Wat ik beschrijf in het boek is mijn worsteling met dit idee.” Later zegt ze: “Vijf jaar geleden zou ik een gesprek als dit niet hebben kunnen voeren. Ik dacht toen echt dat ik de laatste zou zijn die een gesprek over zo’n onderwerp zou kunnen hebben.”
Het is niet voor het eerst in de geschiedenis, zegt ze, dat de mensheid dichtbij haar eigen uitroeiing is geweest. “Er zijn eerder momenten geweest waarop God heeft gezegd, nu is het genoeg. Jullie zijn te kwaadaardig bezig. Een aantal keren heeft Hij zich van ons afgekeerd. Denk aan de verhalen over Babylon, de zondvloed, de vernietiging van Jeruzalem, de exodus. We hebben geen sociaal contract met onze schepper dat zegt dat we allerlei walgelijke dingen kunnen doen en toch de giften kunnen behouden die we van Hem hebben ontvangen.”
Volgens Wolf schuilt er een groot gevaar in de manier waarop het christendom maar ook het joodse geloof op dit moment worden gecommuniceerd. “Er is dit verhaal dat het allemaal wel goed zal komen, omdat Jezus terugkomt op aarde. Dat is volgens mij niet wat de oorspronkelijke Bijbelteksten zeggen. Jezus is geen watje! Geen zachtaardig knuffelbeest. Hij is een radicale rabbijn, die instituties komt hervormen die corrupt zijn geworden. Het moderne christendom verbloemt de ernst van de boodschap van Jezus. Het moderne jodendom ook. Het echte woord van God hoor je niet meer in kerken en synagogen.” Wolf denkt dat we moeten luisteren naar wat de Bijbel echt zegt. “Dat is iets heel anders dan wat de moderne religies zeggen. De Bijbel zegt niet dat je bepaalde dogma’s moet aanhangen of bepaalde rituelen moet ondergaan, maar dat je voor liefde en rechtvaardigheid moet kiezen.”
Of we willen of niet, we worden op dit moment geconfronteerd met “het gevecht van ons leven”, zegt Wolf. Hoe dat zal aflopen, hangt geheel van onszelf af. “Dat is niet iets dat mensen graag willen horen. Ze hopen dat iemand anders met een oplossing komt. Maar ik heb het gevoel dat wat er nu gebeurt, op onverklaarbare wijze op ons pad is gebracht. En dat we voor een keuze worden gesteld. Niemand kan nog neutraal zijn. Óf je spant samen met massamoord en de vernietiging van de mensheid, van wijsheid, beschaving, waarheid – óf je staat op, je neemt risico’s. Omdat je van je naaste houdt. Het gaat niet eens over God, het gaat over menselijkheid. Als we nu niet vechten voor waarheid en deugd en eer, dan is het voorbij.”
Ze eindigt met een waarschuwing: “We zijn één generatie verwijderd van gekoloniseerd worden door transhumanistische oligarchen. Ik vond dat eerst een absurd idee. Maar ik heb nu zoveel documentatie gelezen – dat willen ze echt. Ze willen naar een met AI programmeerbaar brein. Een programmeerbaar geheugen. Ze willen depopulatie. Het goede nieuws is dat als we erin slagen dit te stoppen, we de kans krijgen om een nieuwe wereld te bouwen. Net als na de revolutie van 1776.”
Naomi Wolf, die zeer goed ingevoerd is in het politieke krachtenveld in de VS, acht de kans dat er in november ‘normale’ presidentsverkiezingen worden gehouden in Amerika, vrijwel uitgesloten. Ze gaat er echter niet vanuit dat Joe Biden op het laatste moment zal worden vervangen door een substituut, zoals Michelle Obama.
Dat is althans op dit moment niet het plan, zegt ze. Zij heeft met mensen binnen de Democratische Partij gesproken die zeiden dat de strategie van de Democraten erop is gericht om Trump gevangen te laten zetten. “Schokkend, maar waar. Ik heb dit uit betrouwbare bron vernomen.”
Hoe dan ook worden het geen eerlijke verkiezingen, denkt Wolf. “Ze gaan frauderen met de stemmachines. Met volmacht-stemmen. Waar ze ook mee bezig zijn is miljoenen immigranten het land binnenlaten die worden verspreid over het land en neergezet in stemdistricten die het verschil kunnen maken.” Wolf sluit niet uit dat de verkiezingen helemaal niet doorgaan. “Als het echt niet anders kan, zullen ze er niet voor terugschrikken om een noodtoestand te creëren waardoor de verkiezingen niet meer plaatsvinden of niet meer op de normale manier.” Zo’n noodtoestand zou het gevolg kunnen zijn van aanslagen gepleegd door sommige van de immigranten die nu het land binnenkomen. De echtgenoot van Naomi Wolf, Brian O’Shea, een particulier detective die jaren voor het Amerikaanse leger werkte in inlichtingenfuncties, heeft met eigen ogen de barakken gezien waarin de immigranten worden opgevangen. Het valt hem op dat het allemaal jonge mannen zijn van dienstplichtige leeftijd, schrijft hij op zijn substack. Hij heeft ze zelfs zien marcheren.
Moeten we onze hoop dan vestigen op Donald Trump? Kan hij het verschil maken? Wolf denkt van wel. “Ik heb hem nu twee keer horen spreken. Hij is zijn eigen ergste vijand. Hij kan het niet laten om het publiek te bespelen. Dan zegt hij domme dingen. Maar zijn prestaties toen hij president was zijn goed. Hij bracht de troepen naar huis. Hij sloot een akkoord in het Midden-Oosten, het Abraham Accord. Het ging goed met de economie. Hij respecteerde burgerlijke vrijheden. In de coronacrisis nam hij de juiste beslissing om maatregelen over te laten aan de staten. Hij respecteerde de rechten van de staten.” Dat hij de vaccinaties pushte, betreurt Wolf, maar ze neemt het hem niet kwalijk. “Een president kan niet overal verstand van hebben. Hij moest zich verlaten op zijn medische adviseurs.”
Haar eigen voorkeur gaat uit naar Robert F. Kennedy jr., die als onafhankelijke kandidaat meedoet en die zij persoonlijk kent. “Een combinatie van Trump en RFK jr. had ik ideaal gevonden.” Maar de kans dat RFK jr. de verkiezingen kan winnen, acht zij niet groot. “Hij krijgt misschien wel een ministerspost als Trump wint.”
Naomi Wolf, Oog in oog met het beest – Vertrouwen, moed en weerstand in een nieuwe donkere tijd, uitgeverij Succesboeken.nl
Naomi Wolf is initiatiefneemster van The Daily Clout, een team van onderzoekers dat de bijwerkingen van het mRNA-vaccin van Pfizer onderzoekt, zie: dakl.nl/mrna-campagne-misdaad
De substack van Naomi Wolf: substack.com/@naomiwolf
De substack van Brian O’Shea: substack.com/@brianoshea
- Roep een angstaanjagende interne en externe vijand op.
- Zet geheime gevangenissen op waar marteling plaatsvindt.
- Creëer knokploegen of paramilitaire eenheden die geen verantwoording verschuldigd zijn aan de burgers.
- Zet een intern surveillance-systeem op.
- Infiltreer en hinder burgerorganisaties.
- Sluit mensen willekeurig op.
- Richt je op sleutelfiguren.
- Controleer de pers.
- Noem kritiek spionage en afwijkende meningen verraad.
- Ondermijn de rechtsstaat.
Uit: Naomi Wolf, The End of America, 2007.
Wat je alleen leest in De Andere Krant
Dossiers
