^DeAndereKrant

Barcelona, Bogota, Buenos Aires, Melbourne, Milaan, Portland, Parijs en Utrecht zijn officieel al bezig een 15-minuten-stad te worden, zo laat globalistisch stedennetwerk C40 (The Cities Climate Leadership Group) weten. Het gaat om “een nieuw concept om het Klimaatakkoord van Parijs te halen”, stelt het UNFCCC, de VN-orgnisatie die de jaarlijkse klimaatconferenties organiseert. Ook elite-lobbyclub World Economic Forum (WEF) is enthousiast: “Alles wat je nodig hebt, is binnen een kwartier te voet of met de fiets”, legt een zachte stem uit in een promotiefilmpje van het WEF uit 2021. “Het doel is het autogebruik terug te brengen, resulterend in minder CO2-uitstoot. Gevolg: schonere lucht voor een aangenamer leven in de stad.”

Het WEF vindt dat meer steden in de wereld het concept snel moeten omarmen. “Naarmate klimaatverandering en wereldwijde conflicten meer spanningen veroorzaken met snellere tussenpozen en toenemende ernst, zal de 15-minuten-stad nog belangrijker worden”, staat in het WEF-artikel The suprising stickiness of the 15-minute city. Het WEF suggereert daarin dat mensen die in de eigen buurt vertoeven, beter voor elkaar en de directe leefomgeving zullen zorgen.

Wilfred Klap

De Engelse stad Oxford heeft al gehoor gegeven aan de oproep van het WEF. De stad van de wereldberoemde universiteit, die nauw samenwerkt met het WEF en ook het WEF-concept van de Vierde Industriële Revolutie – het idee dat mens en technologie moeten samensmelten – toejuicht, wil vanaf 2024 de stad in zes districten verdelen waartussen beperkt autoverkeer mogelijk is. Dat heeft tot een storm van kritiek geleid. “Het gaat niet om het milieu, maar om controle”, stelt de Noorse schrijver Bjorn Andreas Bull-Hansen. “Ze zijn de mobiliteit van de bevolking aan het beperken”, zei de bekende schrijver en spreker David Icke. “Ze gebruiken de klimaathoax en Covid om vliegen en rijden aan te vallen.”

De gemeente Oxford spreekt tegen dat de regulering gepaard zal gaan met wegblokkades en checkpoints bij de districtsgrenzen, zoals critici beweren. “Er komen geen fysieke barrières en er worden ook geen wegen gesloten”, staat op de website van de gemeente. “Iedereen zal te allen tijde naar een ander district mogen per bus, fiets, taxi, scooter of lopend. Bovendien kunnen bewoners op elk moment naar elk deel van de stad rijden, maar in de toekomst moet u op bepaalde tijden van de dag misschien een andere route nemen (bijvoorbeeld via de ringweg) als u met de auto wilt reizen.”

Er zullen wellicht geen road blocks komen, maar er zijn andere manieren om bewegingen van mensen te controleren, suggereert de Britse journalist James Woudhuysen. “Op het eerste gezicht klinken deze buurten van 15 minuten misschien prettig en handig. Er zit echter een dwingende kant aan”, schrijft hij in The madness of a 15-minute city op zijn website Woudhuysen.com. “De gemeente is van plan het autogebruik en de files terug te dringen door strenge regels te stellen aan autogebruik. Bewoners zullen hun auto’s bij de gemeente moeten registreren, waarna ze tijdens al hun reizen gevolgd worden.” De gemeente Oxford geeft ook ronduit toe dat “er verkeerscamera’s geplaatst worden die nummerborden kunnen lezen”. Woudhuysen voorspelt dat dit zal leiden tot een ­sociaalkredietsysteem dat autogebruik op een onaangename manier gaat ontmoedigen. “Volgens de nieuwste voorstellen kan een inwoner van Oxford die meer dan honderd dagen per jaar buiten het aangewezen district rijdt, een boete van 70 pond krijgen.”

In een andere historische Britse stad, Canterbury, ligt eenzelfde plan klaar. De bekende Britse politicus Nigel Farage, de man achter de Brexit, roept bewoners daar op in verzet te komen. Hij voorziet climate change lockdowns. Schrijver Bjorn Andreas Bull-Hansen ondersteunt die visie: “Het zou zelfs kunnen leiden tot permanente climate change lockdowns”, vertelt hij op zijn Youtube-kanaal. “Maar het gaat om controle. Als het om het milieu ging, zou het echt anders ingevoerd worden. Het klinkt nu als een gevangenisreglement dat ingevoerd wordt. Het zou iedereen moeten verontrusten, want het gaat erg snel nu. Je kunt wel zeggen: maar je kunt toch uit je district met openbaar vervoer? OV wordt gecontroleerd door de overheid, dus je bent hoe dan ook voor je vervoer overgeleverd aan de genade van de mensen die deze maatregelen bedenken. Dat is controle.”

De Australische Joanne Nova, schrijfster van het boek The skeptic’s handbook, verbaast zich over de manipulatie in het narratief: “Ze gebruiken de Covid19-lockdowns als aanbeveling voor de 15-minuten-steden. De lockdowns hebben de manier van leven positief veranderd, stelt de BBC in een groot artikel. Over Parijs werd geschreven dat de mensen zich dankzij de beperkingen van de lockdowns voelden als een inwoner van een dorp. Kom op, je buren beter leren kennen is toch geen motivatie voor een lockdown? Onder de noemer beschermen van het milieu, zullen ze je vooral gaan volgen en beperken in je bewegingen”, voorspelt zij.

Er zijn volgens Nova al veel meer steden dan alleen het rijtje van de C40 die het concept 15-minuten-stad aan het uitrollen zijn. In Nederland is dat in elk geval Utrecht. De Domstad legt de lat zelfs nog een treetje hoger en wil ‘10-minuten-stad’ worden met vier nieuwe stadscentra. Die moeten snel bereikbaar zijn vanaf woon- of werkplek, zo staat in de Ruimtelijke Strategie Utrecht 2040 (RSU 2040). “Als meer voorzieningen op 10 minuten afstand liggen, promoot dat actieve mobiliteit. En het is voor de inclusiviteit beter, want iedereen kan zo meedoen. Ook als je bijvoorbeeld slecht ter been bent, is er toch groen dichtbij. We vervlechten dus ruimtelijke strategie en mobiliteit”, vertelt Leon de Graaf, strategisch adviseur mobiliteitsbeleid van de gemeente Utrecht, tegen Verkeersnet.

Voordelen, zoals door De Graaf genoemd zijn er zeker, maar voorstanders benadrukken alleen deze en negeren de praktische problemen, zegt Woudhuysen. “Ze lijken te vergeten dat bijvoorbeeld slecht weer een auto al onmisbaar kan maken. Zoals gewoonlijk zijn het gewone mensen die het meeste last zullen hebben van de 15-minuten-stad. Met name stadsautobezitters en gezinnen die regelmatig door de stad reizen om familie of vrienden te bezoeken?”

Het Britse nieuws­platform The Exposé laat geen spaan heel van de 15-minuten-steden. “Als je deze plannen combineert met plannen om benzine- en dieselauto’s in 2030 te verbannen, vallen de puzzelstukjes op zijn plaats. Er komt waarschijnlijk meer toezicht en meer vergunningen en boetes. Wat er ook gebeurt, het wordt gedaan buiten de democratie om, door ‘klimaatveranderingsbedrijven en klimaatfanaten’. In naam van het redden van de planeet moeten we steeds meer privacy en vrijheden opgeven. Het zijn geen lockdowns in de klassieke zin van het woord, maar nog veel autoritairder. We worden gedwongen na te denken over onze eigen dagelijkse routines en moeten offers brengen voor het veronderstelde goed van de wereld. Als je de 15-minuten-stad met alle andere ingrediënten combineert – het digitaal ID, een CO2-paspoort en een programmeerbare Central Bank Digital Currency - dan heb je het perfecte recept voor een openluchtgevangenis.”

David Icke, de Britse schrijver en spreker die onlangs de toegang tot Nederland is ontzegd, omdat zijn optreden bij een vredesdemonstratie volgens de autoriteiten zou kunnen leiden tot ordeverstoringen, signaleerde de komst van de 15-minuten-stad al eerder. “Je mag straks slechts twee keer per week uit je buurt rijden. Uiteindelijk is de bedoeling dat het helemaal niet meer gebeurt”, zegt hij in een recent interview met Pieter Stuurman bij Café Weltschmerz. “Die structuur van een paar mensen aan de top die bepalen wat de mensen onder aan de ladder doen, noem ik The Hunger Game-society (naar de gelijknamige dystopische filmserie – red.). In die series heb je een kleine elite met veel privileges die vanuit de zogenaamde Capitol bepalen hoe de rest van de bevolking leeft in sectoren, gescheiden door hekken. Je kunt je sector niet verlaten om in een andere te komen. Dat is wat deze 15-minuten-steden zijn.”