^DeAndereKrant

Al vanaf begin dit jaar gaat onder kritische onderzoekers rond dat Pfizer het productieproces van zijn coronavaccin in de loop van 2020 veranderde om te kunnen opschalen naar massaproductie. ‘Proces 1’

zou alleen zijn toegepast bij het produceren van de vaccins voor de oorspronkelijke klinische registratiestudie (22.000 gevaccineerden, tegenover 22.000 placebo-ontvangers). Hierbij werd gebruikgemaakt van een relatief ‘schoon’ proces op basis van Polymerase Chain Reaction (PCR). Ook werd het product zorgvuldig gezuiverd met behulp van een geavanceerde methode.

Maar vervolgens zou Pfizer zijn overgeschakeld op een minder schoon ‘proces 2’, waarbij een genetisch gemodificeerde bacterie werd ingezet: Escherichia coli (E. coli). Dit is een zogenaamde gram-negatieve bacterie, waarvan de celwand gifstoffen bevat: ‘endotoxinen’ ofwel lipide A. Die zouden in de vaccins zijn beland, met mogelijk meer bijwerkingen als gevolg. Tot overmaat van ramp werd ook een minder geavanceerde en goedkopere zuiveringstechniek toegepast dan bij ‘proces 1’. Chemicus dr. Geoff Pain schreef hierover op 29 januari op zijn Substack al een uitgebreid stuk, waarin hij talloze rechtszaken over de hele wereld voorspelde.

Met betrekking tot de zuiverheid van het eindproduct wees Pain onder meer op subtiele verschillen in officiële Pfizer-documentatie. Zo werd “vrij van waarneembare deeltjes” (klinische studie) vervangen door “in essentie vrij van waarneembare deeltjes” (massaproductie). Volgens Pain waren de productieprocessen eenvoudigweg niet hetzelfde en heeft dit hoogstwaarschijnlijk bijgedragen aan variaties in serieuze bijwerkingen gemeld voor de verschillende vaccinpartijen, ofwel batches. Toen Pain dat schreef, moest de Deense studie over de ‘batch-afhankelijke variatie in veiligheid’ van de Pfizer-vaccins overigens nog verschijnen.2 De Andere Krant berichtte daar vorige week nog over, omdat de meest toxische Pfizer-batches niet alleen in Denemarken, maar ook in Nederland zijn gebruikt.

Ook andere wetenschappers verdiepten zich in de twee productieprocessen. Vooral socioloog/criminoloog dr. Josh Guetzkow, verbonden aan de Hebrew University in Jerusalem, maakte er een project van. Zo benadrukte hij afgelopen mei in de British Medical Journal, samen met naaste collega professor Retsef Levi, de noodzaak van meer transparantie over beide processen.3 Ze wierpen onder meer de vraag op wat er terecht is gekomen van de Pfizer-belofte dat elke batch gemaakt met ‘proces 2’ zou worden getest op ongeveer 250 proefpersonen (16 tot 55 jaar). De aanmaak van antistoffen bij deze personen en hun ondervonden bijwerkingen zouden worden vergeleken met 250 willekeurig geselecteerde ontvangers van een ‘proces 1’-batch. “Voor zover wij weten, is er geen openbaar rapport over deze vergelijking van ‘proces 1’- versus ‘proces 2’-doses”, schreven Guetzkow en Levi.

Intussen is het oktober en heeft Guetzkow het nodige boven water gekregen. In een uitgebreid interview met dr. John Campbell, dat de Britse verplegingswetenschapper op 4 oktober op zijn Youtube-kanaal publiek maakte, gaf Guetzkow een overzicht van zijn bevindingen.4 Het komt erop neer dat we ons niet te veel moeten voorstellen van het kleinschalig vergelijkend onderzoek dat Pfizer toezegde. Zo vond Guetzkow dat Pfizer bij slechts 4 van de 250 beloofde proefpersonen de aanmaak van antistoffen checkte na de

‘proces 2’ – prikken. Eén van deze vier liet trouwens geen immuunrespons zien. Wat de bijwerkingen betreft, maakte Guetzkow zelf maar een vergelijking met de deelnemers uit de oorspronkelijke registratiestudie. En zo ontdekte hij dat het percentage bijwerkingen veel hoger was bij de mensen die ‘proces 2’-doses hadden gekregen dan bij de proefpersonen die waren geprikt met een ‘proces 1’-vaccin.

Net als Pain trekt Guetzkow de conclusie dat we te maken hebben met twee verschillende productieprocessen. Hij gaat nog een stapje verder en benadrukt dat bij het maken van een biologisch product het proces cruciaal is. “Sommige mensen zeggen zelfs dat het proces het product ís”, vertelde hij Campbell. “Als je te maken hebt met zoiets ingewikkelds als een vaccin, een biologisch medicijn, moet je heel precies zijn over de methode. En als je de methode verandert, verander je het product en kun je er niet zomaar van uitgaan dat het hetzelfde effect op mensen zal hebben. Je moet dus een nieuw klinische studie doen met je nieuwe product, het is niet hetzelfde product.”

Er vond geen nieuwe placebogecontroleerde klinische studie plaats. Sterker: zelfs het slappe ‘250-aftreksel’ lijkt nauwelijks van de grond te zijn gekomen, en de registratie-autoriteiten lieten Pfizer ermee wegkomen. Eén van de gevolgtrekkingen is dat tijdens de massale vaccinatiecampagnes geen sprake was van het wettelijk vereiste informed consent (geïnformeerde toestemming). Want bijna niemand wist dat een ander product werd ingespoten dan het product dat in de klinische studie “veilig en effectief” was bevonden. Campbell, die zelf twee Pfizer-prikken en een Moderna-­prik nam, reageerde ontdaan op de uitleg van Guetzkow: “Ik voel me daar behoorlijk slecht over. Woedend, zeker.”

Een en ander biedt een mogelijke verklaring voor het feit dat sommige bijwerkingen nauwelijks optraden in de klinische studie, maar veel vaker voorkwamen na de start van de massavaccinatie. Zo berekende Guetzkow dat in de klinische registratiestudie minder dan 1 procent van de deelnemende premenopauzale vrouwen vaginale bloedingen rapporteerde binnen vier weken na de prik. Maar intussen zijn onderzoeken gepubliceerd die na coronavaccinatie uitkomen op een veelvoud van dit percentage. Volgens Guetzkow komen hiervoor slechts twee verklaringen in aanmerking: de klinische registratiestudie is niet goed uitgevoerd, of het product is tussentijds veranderd.

Een ander voorbeeld is anafylaxis, een allergische reactie die levensbedreigend kan zijn. Guetzkow vertelde Campbell dat in de klinische studie één geval van anafylaxis was opgetreden, maar waarschijnlijk als gevolg van een bijensteek. Maar op de allereerste dag van de vaccinatiecampagne in Engeland kregen twee verpleegkundigen een ernstige allergische reactie. De volgende dag werd het landelijke vaccinatieprotocol meteen aangepast en gevaccineerden moesten voortaan 15 minuten ‘nablijven’ voor observatie. “Ze misten het volledig in de klinische studie, waarin ze een veiliger product gebruikten”, stelt Guetzkow. Ook in ons land werden de autoriteiten verrast door de vele bijwerkingen na de start van de vaccinatiecampagne in januari 2021, waaronder anafylaxis. Op 1 februari waren al twaalf meldingen binnen van heftige allergische reacties na de Pfizer-prik, waarvan zes van anafylactische aard.5

Het Britse parlementslid Andrew Bridgen stuurde op 7 augustus 2023 een brief over de anafylactische verrassing aan premier Rishi Sunak. Een maand later vestigde Bridgen nog eens de aandacht op die brief, in een tweet met een pittige video die intussen ruim een miljoen keer is bekeken.6 Daarin zegt Bridgen: “Je krijgt alleen een anafylactische shock als er endotoxines in vaccins zitten. En je krijgt alleen endotoxines in vaccins wanneer ze worden opgekweekt in bacteriën, zoals Escherichia coli. Dit toont aan dat het vaccin dat over de hele wereld werd uitgerold, niet op dezelfde manier of volgens dezelfde normen was geproduceerd als het vaccin waarvoor ze medische goedkeuring hadden gekregen.”

Intussen gaan de onthullingen over de twee verschillende productieprocessen door. Zo werden op 7 oktober nieuwe ongerijmdheden geopenbaard over de ‘250-studie’, die steeds moeilijker te onderscheiden lijkt van een frauduleuze exercitie.7 Chemicus Geoff Pain typte diezelfde dag onder de publicatie een comment, waarin hij de situatie als volgt samenvatte: “I would say that Pfizer is in deep doo-doo”. Ofwel: Pfizer zit diep in de problemen.