^DeAndereKrant

“De soevereinenbeweging ondermijnt de democratische rechtsorde”, beweert de binnenlandse inlichtingendienst AIVD. Volgens de AIVD “vertonen soevereinen veelal een open houding richting andere mensen, maar verspreiden ze wel feitelijk onjuiste verhalen over de, volgens hen, kwade intenties van de instituties. Ook willen ze zelf bepalen of wet- en regelgeving op hen van toepassing is. Dat ondermijnt op termijn de democratische rechtsorde”.

Dit schrijft de AIVD in een rapport uit april 2024, getiteld: Met de rug naar de samenleving. Die opruiende titel is typerend voor hoe de overheid kijkt naar de soevereinen. Instanties als het ministerie van Justitie en Veiligheid, het ministerie van Binnenlandse Zaken en de NCTV beschouwen soevereinen als ‘extremisten’ die de rechtsstaat ondermijnen. Het is onduidelijk waar dat op is gebaseerd. Dat soevereinen en autonomen juist zeer betrokken zijn bij de samenleving, blijkt uit een verkennend onderzoek uitgevoerd door Merel van Rees van de Universiteit voor Humanistiek (De soevereine paradox). Zo staat op pagina 18 van dat rapport: “Als de Nederlandse Staat zich niet aan zijn eigen wet- en regelgeving houdt, dat niet op basis van vertrouwen en wederzijds begrip geijkt is, waarom zou je dan in die samenleving willen leven? Soevereinen en autonomen zijn veelal goed op de hoogte van het laatste nieuws, de Nederlandse politiek en veelal ook betrokken in de buurt. Als burgerschap ook een bepaalde mate van betrokkenheid bij de samenleving betekent, dan oefenen deze mensen binnen de beweging wellicht onbedoeld een vorm van burgerschap uit. Ook de ‘vrije mensen’ die ik heb mogen interviewen en zich hebben uitgeschreven bij de gemeenten streven naar een samenleving waarin iedereen naar elkaar omkijkt.” Aldus Van Rees.

Toch zijn er ook binnen de vrijheidsbeweging die is ontstaan tijdens de corona­periode, twijfels over de soevereiniteitsbeweging. Hoewel iedereen het eens is met hun kritiek op de overheid, is niet iedereen het eens met hun aanpak. Is het wel zo’n goed idee je los te willen maken van de staat? Is het überhaupt mogelijk? Zijn de risico’s niet te groot? In 2022 ontstond een heftig debat rond de theorieën van Karen Hamaker-Zondag over soevereiniteit en autonomie. Juristen Jeroen Pols en Frank Stadermann voerden aan dat de intentie om soeverein te zijn ongetwijfeld mooi is, maar dat dit domweg niet mogelijk is binnen ons rechtssysteem. Zij wezen erop dat diverse mensen zwaar in de problemen waren gekomen door zich soeverein te verklaren. “Het rechtssysteem is geen exacte wetenschap waarin nieuwe ontdekkingen tot een wijziging van onze rechtspositie kunnen leiden”, schreven zij in De Andere Krant. “Het geldende recht is het recht waarvan naleving met (staats)geweld afgedwongen wordt. Binnen een dergelijk systeem kan niemand autonoom functioneren simpelweg omdat een individuele burger geen machtsmiddelen heeft om zich te verzetten. Zolang er geen omwenteling in de vorm van een revolutie of machtsovername plaatsvindt, geldt het recht van de sterkste, en dat is helaas de Staat.”

Harde woorden, maar niet iedereen laat zich hierdoor weerhouden. Er zijn nog steeds mensen die streven naar soevereiniteit, zij het dat zij dit zeer omzichtig doen. : Erik, : Ivar en : Wilfred-Leonard, richtten al in 2021 het initiatief Veilig & Vrij op. Hun doel is “iedereen de mogelijkheid te bieden zich correct te kunnen wapenen tegen de juridische tirannie van deze overheid”. Bij Veilig & Vrij kunnen mensen een soevereiniteitsverklaring (SVK) aanvragen. Volgens de twee initiatiefnemers is dit zelfs “de enige correcte soevereiniteitsverklaring” die in Nederland voorhanden is. Bij die verklaring hoort ook het nietig verklaren van je eigen geboorteaangifte. Die vormt volgens hen de basis van alle inperkingen van onze vrijheid, omdat die handeling het rechtssubject schept. Geen enkel individu heeft ermee ingestemd. De geboorteaangifte is “een valse start” die onze ontwikkeling in vrijheid verhindert, stellen zij.

Veilig & Vrij volgt echter nadrukkelijk niet de methode die Hamaker-Zondag ontwikkelde. “Hamaker baseert zich op Angelsaksisch recht”, stellen Erik en Ivar. “Zij gaat ervan uit dat de geboorteakte wordt gesteld op naam van een stroman, maar dat bestaat in Nederland niet.” Ook het idee dat iedereen zonder het te beseffen begunstigde zou zijn van een “geboortetrust”, zoals Hamaker-Zondag beweert, noemen zij onjuist.

De soevereinen die betrokken zijn bij Veilig & Vrij — dat zijn er zo’n 120, van wie een aantal elkaar regelmatig treft — ­volgen een andere weg. Zij gaan stapje voor stapje te werk, om te kijken hoe ze vanuit een nieuwe positie als soeverein een relatie kunnen opbouwen met overheidsinstanties, op grondslag van contracten of verdragen. De eerste stap is het opsturen van een soevereiniteitsverklaring naar het ministerie van Buitenlandse Zaken en de nietigverklaring van de geboorteaangifte. Ze trachten vervolgens van de instanties gedaan te krijgen dat die hun soevereine positie respecteren. “Dat lukt uiteraard niet meteen”, zegt Erik. “Dat verwachten wij ook niet. Waar het ons om gaat, is dat het spelletje zo op gang komt.” Op deze manier proberen zij te kijken hoe ver ze kunnen gaan en hopen ze dat er meer mensen mee gaan doen. Uiteindelijk zal dit moeten leiden tot een brede beweging die voor een echte omwenteling gaat zorgen en de eenzijdige dwang van de staat afschudt. “Daar kunnen generaties overheen gaan”, erkent Erik.

: Erik: Ik had in 2020, toen het coronagebeuren begon, al snel door, dit gaat allemaal uitlopen op een juridische kwestie op een juridische basis. Het rechtsbestel is bepalend of we hier ongeschonden uitkomen of niet. Dat is de lakmoesproef of de rechtsstaat en democratie nog functioneren. Dat bleek niet zo te zijn. In 2021 zijn we Veilig & Vrij gestart, Ivar, Wilfred-Leonard en ik en nog een paar mensen. Ik ben onderzoek gaan doen. Ik ontdekte het boek Democratie in relatie tot recht en politiek van Twan Tak. Ook Ken uw recht van Michael van Leeuwen. In december 2020 kwam ik via een docu van Russell Jay Gould terecht bij een video van David Wynn Miller. Hoe zij zich vrij hebben gemaakt, daar viel mijn mond van open.

: Ivar: We kwamen er echter ook achter dat het in de VS anders werkt dan in Nederland. Wij zijn de Nederlandse situatie gaan bestuderen. We kwamen uiteindelijk bij de geboorteaangifte uit. Die handeling vindt niet plaats op de correcte manier. Door een taalfoefje wordt een eenzijdige rechtsverbintenis gemaakt. Het is geen contract. Voor een contract zijn immers twee partijen nodig. Door de geboorteaangifte word je in het staatssysteem gedrukt. Je bent vervolgens in de ogen van de overheid een rechtssubject in plaats van een levend, vrij mens. Daarin zit het staatsbedrog.

: Erik: Waar het om gaat is maximale vrijheid bewaren maar de verantwoordelijkheid blijven nemen die daar bij hoort.

I: Het behoud van ons erfdeel, ons geboorterecht: vrijheid en soevereiniteit.

: Erik: Ik heb een soevereiniteitsverklaring waar de nietigheid van de geboorteaangifte bij zit, opgestuurd naar het ministerie van Buitenlandse Zaken en het ministerie van Buitenlandse Handel. Zij moeten daar correct op gaan handelen.

: Erik: Omdat je soeverein bent, handel je vanuit een nieuwe positie, weliswaar in hetzelfde gebied, maar wel vanuit neutraliteit. Je legt vanuit die nieuwe positie een claim neer. Dan gaat het spel beginnen. Als jullie mijn positie niet erkennen, schenden jullie mijn rechten, stel ik. Dat er allemaal wetten kleven aan het gecreëerde rechtssubject door de valse daad van de geboorteaangifte is handig om te kunnen besturen, maar dat is niet wat ik ben. Ik wil op basis van mijn correcte positie nieuwe afspraken maken zoals de geest van de internationale verdragen als de IVBPR (Internationale Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten) en de EVRM (Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden) dat stellen. Dat spelletje moet op gang komen.

: Erik: Ik was de eerste die echt iets van ze heeft gehoord. Waar het op neerkwam is dat ze zeiden dat ze het niet met me eens zijn. Ze zijn van mening dat ik een rechtssubject ben. Dat is hun mening. Dat wisten we natuurlijk al.

: Erik: Ik heb met mezelf afgesproken dat ik vanuit correctheid wil leven. Vanuit die positie kijk ik wat ik tegenkom. Als je vanuit vrijheid wilt leven, zul je verantwoordelijkheid moeten nemen. Dat is wat correcte soevereiniteit is.

: Erik: Nou ja, je moet inderdaad eerst je positie bepalen. Vanuit neutraliteit. Dat is het begin. Maar ik heb inmiddels 16 of 17 deurwaardersbrieven liggen.

: Erik: Van de gemeente. Ik heb de gemeente geïnformeerd dat ik in deze positie sta. Gemeentebelastingen betaal ik niet meer. Daar heb ik mijn redenen voor. Zij zijn niet correct in hun handelen. Ik geef dat keurig netjes aan. Dat wordt dan door de gemeente geëscaleerd. Zij zetten het door naar deurwaarders. Ik zeg niet dat ik niet wil betalen. Dat wil ik best. Maar de manier waarop ze mij aanschrijven is niet correct. Als ze dat op een andere manier doen, mijn positie respecterend, gevolg door een correct contract, kan ik daar mee akkoord gaan.

: Ivar: Zij gaan uit van hun eigen positie. Ze proberen de regels op te leggen. We hebben via Woo-verzoeken gevraagd naar de rechtsbasis van de gemeentebelastingen. Dan krijg je termen als ‘vanuit het bevoegd gezag’. Waaruit blijkt die bevoegdheid, vragen wij dan. Heeft u daar een bon voor? Ze zoeken nog steeds naar dat bonnetje. Dat is er niet. Dat erkennen ze ook. Er is geen rechtsbasis. Ze hebben wel een wetsbasis, maar geen rechtsbasis. Ze claimen dat ze bevoegd gezag zijn, maar daar is geen rechtsbasis voor. Alleen hebben ze geen zin om een nieuwe relatie op te zetten, want dan moeten ze onze correcte positie erkennen. Ze geven dan indirect toe dat ze ons onder valse voorwendselen beroven.

: Erik: Dan ga ik proberen dat op een andere manier te regelen. De kans is natuurlijk heel groot dat ze daar niet aan meewerken. Toch vind ik het de moeite waard om het aan te gaan. Wat gebeurt er? Hoe krijg ik die mensen in beweging?

: Ivar: Ze draaien een programma af. Je moet tekenen bij het vinkje. Bij de aanvraag van een paspoort ga je een soort leasecontract aan. Daar betaal je voor, dat heet de leges. Dat geldt ook voor het rijbewijs. Beide documenten worden niet je eigendom. We willen kijken of we dat proces analoog kunnen hacken. We onderzoeken nu of we het aanvraagformulier op een andere manier vorm kunnen geven, op basis van onze eigen staat. Zij moeten onze correct gecreëerde persoon erkennen conform de internationale verdragen, zoals het IVBPR, die ze zelf hebben getekend. Dat is hun plicht. Wij hebben het recht om onze reispapieren te hebben.

Het klinkt heel idealistisch, maar hoe realistisch is deze aanpak? Is de staat niet gewoon de baas en bepalen ze de regels, of je het daar nou mee eens bent of niet? Moeten we vrijheid niet veroveren op politieke wijze in plaats van via de juridische weg?

: Erik: Waar het om gaat is dat ik in mijn recht wil staan. Vanuit die positie wil ik kijken wat er gebeurt. Natuurlijk komt de staat naar mij toe en zegt je bent rechtssubject. Je bent horige. Ik zeg nee, ik volg het recht. Volgens de internationale verdragen die de Nederlandse staat zelf heeft ondertekend, schenden ze mijn recht. Het gaat om een bewustwordingsproces. Wij nemen stelling. We houden vast aan het recht. Zoals dat hoort en zoals het Plakkaat van Verlatinghe ook ooit tot stand kwam.

: Ivar: Wij gaan het gesprek aan. Ze zien wel dat wij correct handelen. Maar ze zijn gelimiteerd in wat ze kunnen doen. Dat levert spanning op en dat noemen ze ondermijning.

Sommige mensen zullen aanvoeren dat er veel nuttigs wordt gedaan met belastinggeld. Is het niet egoïstisch om je daar aan te willen onttrekken?

: Ivar: Ik heb hier onlangs een blogpost over geschreven. De geschiedenis van belastingopstanden gaat al 4300 jaar terug. Belasting is een vorm van afpersing met de belofte dat de staat mooie dingen zal doen met jouw geld.

: Ivar: Ja natuurlijk. Als je het klein maakt, kun je samen tot contracten komen. Met 17 miljoen mensen gaat dat niet. Nu proberen we het zelfs met 450 miljoen. Je ziet dat het vastloopt in systeemcorruptie. Het is niet meer te overzien. Wie is er werkelijk verantwoordelijk? Als het te groot is, is het niet meer te beheersen.

: Erik: We zijn nu op weg naar een systeem van totale controle. De overheid opereert vanuit het beheersbaarheidsprincipe. Dat brengt alleen maar ellende. De centrale vraag die iedereen zichzelf zou moeten stellen is: wil je als vrij mens in verantwoordelijkheid leven of in dienstbaarheid van een rechten schendende bestuurselite met alle gevolgen van dien? Stel dat 17 miljoen mensen nee zeggen?

*Noot van de redactie: De namen van Erik en Ivar zijn op hun verzoek op de correct soevereine wijze gespeld als

: Erik en : Ivar.

veiligenvrij.nl