G.B.J. Hilternuis

Begin jaren 80 keek ik samen met mijn vader regelmatig naar de politieke commentator GBJ Hilterman. Als GBJ sprak was het stil in onze huiskamer, af en toe begon mijn vader uit het niets keihard te lachen. Soms riep hij “wat een onzin” of “leugenaar” naar de TV. Op plechtige toon las GBJ zijn column “De Toestand in de Wereld “ voor vanaf de autocue.

Ik heb natuurlijk niet de stem van Hilterman, niet de looks, niet de statuur en niet de erudiete uitstraling. Ik ben maar een gewone jongen die voor zich uit praat aan zijn zwemwatertje. Toch wil ik op mijn manier de wereld blijven duiden, ook al kan ik het niet meer serieus nemen, dus waarom moet ik er serieus op reageren.

Je kan wel de hele tijd bezig zijn met types als Jesse Klaver die voor Sinterklaas speelt en weer een paar miljard overmaakt naar Zelensky en zijn Nazistische Bandera vriendjes, maar laat je humeur er niet door verpesten. De wereld is een gekkenhuis en het hoofdkwartier staat in Nederland. “Ach Kale man dat valt toch allemaal wel mee” zeggen mensen tegen mij, al vinden ze het zelf inmiddels ook knettergek”. Inderdaad het valt mee als je alle gekte voor zoete koek slikt.

Wat Hilterman ervan had gevonden maakt mij niets uit, hij was een mannetje voor een wereldkaart op de TV. Wat mijn vader over deze tijd had vonden had ik nog graag met hem besproken. Helaas ik kan het hem niet meer vragen, tenminste niet in het echte leven, maar wel in mijn fantasie. Ik spreek mijn vader nog zeer regelmatig, dan ben ik weer een jaar of 12 en zit bij hem voor in de auto.