Hoe de Navo de vrede in Oekraïne saboteerde en het land in de afgrond stortte
Karel Beckman | Datum: 16 juni 2025
Beeld: Stringer | AFP
Oekraïne moest blijven vechten, enkel en alleen omdat het Westen Rusland wilde verzwakken
Direct na de Russische inval in Oekraïne in februari 2022 vonden alweer vredesbesprekingen plaats tussen Oekraïne en Rusland, in Istanboel. Die leidden tot een akkoord waar beide partijen, inclusief Zelensky en Poetin, achter stonden. Dat akkoord werd door de Navo gesaboteerd. Oekraïne moest blijven vechten, enkel en alleen omdat het Westen Rusland wilde verzwakken. Zo werd Oekraïne opgeofferd en verloren honderdduizenden Oekraïeners het leven in een zinloze proxy-oorlog van de Navo.
In westerse media lees je er zelden wat over: het vredesakkoord van maart 2022. Rusland viel op 24 februari 2022 Oekraïne binnen. In dat land was op dat moment een burgeroorlog aan de gang. Na de door de VS en EU gesteunde Maidan-revolutie in 2014, die het westen van Oekraïne opzette tegen het oosten, werd in 2015 in Minsk al een eerste vredesakkoord gesloten, ondertekend door Frankrijk, Duitsland, Rusland en beide kampen in Oekraïne. De pro-westerse partijen hielden zich daar niet aan. Angela Merkel erkende later dat het Minsk-akkoord uitsluitend was bedoeld om tijd te rekken, zodat Kiev zich kon bewapenen. Vanaf 2015 stroomden miljarden aan Navo-wapens Oekraïne binnen en bonden de troepen van Kiev de strijd aan met de Russischtalige opstandelingen in het oosten. Daarbij verloren minstens 10.000 mensen het leven. Rusland drong er keer op keer bij het Westen op aan, de autonomie van de oostelijke provincies te erkennen, maar Washington en Brussel bleven doof en blind voor deze smeekbeden. Poetin werd uiteindelijk door het Russische parlement gelast te interveniëren.
Het enige doel van de Russische inval was bescherming van de bevolking van de Donbas — en voorkomen dat Oekraïne lid wordt van de Navo. Dat weten we omdat Rusland in maart 2022, enkele weken na de inval, in Istanboel een vredesakkoord sloot met Oekraïne waarin dat de enige Russische eisen waren.
Is dit Russische propaganda? Nee, het is bevestigd door de Turkse bemiddelaars, door de toenmalige Israëlische premier Naftali Bennett, die door Oekraïne was gevraagd om te bemiddelen, door Oekraïense parlementariërs en door Zelensky zelf.
Dit is wat er gebeurde. Op 25 februari 2022, de eerste dag na het begin van de vijandelijkheden, bevestigde Zelensky dat Moskou contact met hem had opgenomen om onderhandelingen te starten. Op de derde dag kwamen Rusland en Oekraïne overeen om vredesonderhandelingen te starten. De Russen eisten herstel van de Oekraïense neutraliteit. Zelensky reageerde positief op deze voorwaarde en pleitte zelfs voor een “collectieve veiligheidsovereenkomst” binnen Europa.
De Amerikaanse woordvoerder van Buitenlandse Zaken, Ned Price, wees de onderhandelingen direct af. Hij eiste dat Rusland eerst al zijn troepen moest terugtrekken. Een maand later legde Price uit dat het conflict deel uitmaakte van een bredere strijd: “Dit is in veel opzichten een oorlog die groter is dan Rusland, groter dan Oekraïne. Hier staan universele principes op het spel.” Eind maart 2022 onthulde Zelensky in een interview met The Economist: “Er zijn mensen in het Westen die geen probleem hebben met een lange oorlog, omdat dat betekent dat Rusland wordt uitgeput, zelfs als dat de ondergang van Oekraïne betekent en ten koste gaat van Oekraïense levens.”
Israëlische en Turkse bemiddelaars bevestigden sindsdien dat zowel Oekraïne als Rusland bereid was tot een compromis om de oorlog te beëindigen, totdat de VS en het VK tussenbeide kwamen om vrede te voorkomen. Zelensky had voormalig Israëlisch premier Naftali Bennett benaderd om bij de gesprekken te helpen. Bennett merkte op dat Poetin bereid was tot “enorme concessies” als Oekraïne beloofde af te zien van Navo-lidmaatschap. Zelensky accepteerde deze voorwaarde. “Beide partijen wilden heel graag een staakt-het-vuren”, zei Bennett. Hij stelde echter dat de VS en het VK tussenbeide kwamen en het vredesakkoord blokkeerden, omdat ze een lange oorlog verkozen.
De Turkse onderhandelaars bevestigden dit. De Turkse minister van Buitenlandse Zaken, Mevlüt Çavuşoğlu, stelde dat sommige Navo-landen de oorlog wilden verlengen om Rusland uit te putten: “Na de gesprekken in Istanboel dachten we niet dat de oorlog zo lang zou duren. Maar na de bijeenkomst van Navo-ministers van Buitenlandse Zaken kreeg ik de indruk dat er lidstaten zijn die willen dat de oorlog doorgaat om Rusland te verzwakken. Ze geven niet veel om de situatie in Oekraïne.”
Numan Kurtulmuş, vicevoorzitter van de politieke partij van de Turkse president bevestigde dat Zelensky bereid was het vredesakkoord te ondertekenen voordat de VS tussenbeide kwam: “Deze oorlog is niet tussen Rusland en Oekraïne, het is een oorlog tussen Rusland en het Westen.”
Aleksandr Chalyi, de Oekraïense ambassadeur die deelnam aan de besprekingen, stelde dat Poetin “alles probeerde” om tot een vredesakkoord te komen en dat ze erin slaagden “een zeer reëel compromis te vinden”. David Arachamija, parlementslid en leider van Zelensky’s partij, zei dat de belangrijkste eis van Rusland Oekraïense neutraliteit was: “Ze waren bereid de oorlog te beëindigen als wij, net als Finland vroeger, neutraliteit zouden aanvaarden en beloven geen Navo-lid te worden.”
Aleksej Arestovytsj, voormalig adviseur van Zelensky, bevestigde eveneens dat Rusland zich vooral bezighield met het herstel van de Oekraïense neutraliteit.
Het voorlopige vredesakkoord werd bevestigd door Fiona Hill, voormalig functionaris van de Amerikaanse Nationale Veiligheidsraad, en Angela Stent, voormalig Nationaal Inlichtingenofficier voor Rusland en Eurazië. Zij schreven in Foreign Affairs: “De Russische en Oekraïense onderhandelaars leken overeenstemming te hebben bereikt over de contouren van een voorlopig akkoord: Rusland zou zich terugtrekken naar de positie van 23 februari, toen het een deel van Donbas en heel de Krim controleerde, en in ruil daarvoor zou Oekraïne beloven geen Navo-lidmaatschap na te streven en in plaats daarvan veiligheidsgaranties ontvangen van een aantal landen.”
Op 9 april 2022 vloog de Britse premier Boris Johnson halsoverkop naar Kiev om het akkoord te saboteren. De Oekraïense media meldden dat Johnson met twee boodschappen kwam: “Ten eerste dat Poetin een oorlogsmisdadiger is met wie niet onderhandeld mag worden, maar die onder druk gezet moet worden. En ten tweede dat zelfs als Oekraïne bereid is om met Poetin een akkoord te ondertekenen, zij (het VK en de VS) dat niet zijn.”
In juni 2022 zei Johnson tegen de G7 en Navo: “De oplossing voor de oorlog is strategisch uithoudingsvermogen en het is nu niet het moment om te schikken of de Oekraïners aan te moedigen een slechte vrede te accepteren.” Johnson publiceerde ook een opiniestuk in The Wall Street Journal waarin hij een betoog afstak tegen onderhandelingen: “De oorlog in Oekraïne kan alleen eindigen met de nederlaag van Vladimir Poetin.” Voor Johnsons reis naar Kiev interviewde historicus Niall Ferguson verschillende Amerikaanse en Britse leiders, die bevestigden: “Er was een besluit genomen om het conflict te verlengen en Poetin uit te putten,” omdat “het enige einddoel nu de val van het Poetin-regime is.”
De gepensioneerde Duitse generaal Harald Kujat, voormalig chef van de Bundeswehr en voormalig voorzitter van het Navo Militair Comité, bevestigde dat Johnson de vredesonderhandelingen had gesaboteerd. Kujat zei: “Oekraïne had toegezegd af te zien van Navo-lidmaatschap en geen buitenlandse troepen of militaire installaties toe te laten”, terwijl “Rusland blijkbaar had ingestemd met een terugtrekking tot het niveau van 23 februari.” Maar: “Boris Johnson greep op 9 april in Kiev in en voorkwam een ondertekening.” Volgens Kujat wilden de Amerikanen Rusland aanpakken zodat “ze zich kunnen richten op de enige die hun wereldmacht bedreigt: China.” De Navo beloofde onvoorwaardelijke militaire steun aan Zelensky. De EU zegde meteen 450 miljoen euro toe.
De Navo zette de propagandamachine aan. De Russische invasie was een aanvalsoorlog, Poetin wilde de Sovjet-Unie in ere herstellen, onderhandelen met Poetin was onmogelijk. Navo-secretaris-generaal Jens Stoltenberg verklaarde: “Wapens zijn de weg naar vrede.” Het westerse publiek werd verteld dat de Navo slechts een passieve derde partij was die Oekraïne wilde beschermen tegen een nieuwe Hitler. Zelensky werd de nieuwe Churchill.
De oorlog verliep echter anders dan verwacht. Rusland bouwde een sterk leger op en versloeg het door de Navo opgeleide Oekraïense leger. Rusland omzeilde de sancties door de economie naar het Oosten te heroriënteren, en in plaats van geïsoleerd te raken, namen de Russen een leidende rol op zich in de opbouw van een multipolaire
wereldorde.
Glenn Diesen, Secrets and Lies: This is how the West Doomed Ukraine dakl.nl/glenn-diesen
Michael von der Schulenburg, Hajo Funke, Harald Kujat — Peace For Ukraine dakl.nl/peace-for-ukraine
Megawindturbines die de leefomgeving van mens en dier verpesten‚ ‘nulemissiebeleid’ waardoor ondernemers de stad niet meer in kunnen met dieselbusjes‚ smart city-apparaten zoals 5G‚ wifi-trackers en sensoren in lantaarnpalen die de privacy en gezondheid van burgers aantasten‚ wateroverlast als gevolg van ‘vernattingsbeleid’‚ wolven die recreatie onmogelijk maken‚ de komst van oefenterreinen voor Defensie — op allerlei manieren wordt de leefomgeving van burgers bedreigd. Steeds meer mensen komen hiertegen in verzet. Ze spreken in bij raadsvergaderingen of zetten acties op touw om de controle over hun omgeving terug te pakken.
Wij zijn ervan overtuigd dat burgers op lokaal vlak veel kunnen bereiken. Zeker als we verbinding maken met elkaar. Daarvoor is deze nieuwe rubriek bedoeld. Hierin belichten wij wekelijks een lokaal initiatief waarmee burgers zich teweerstellen tegen plannen die hun leefomgeving aantasten. Alle initiatieven zullen bij elkaar worden gebracht op een aparte website van De Andere Krant (in ontwikkeling). Wij hopen dat mensen hierdoor elkaar weten te vinden en niet zelf steeds opnieuw het wiel hoeven uit te vinden.
Ben jij bezig met een lokaal initiatief waarvoor je aandacht wilt vragen en dat ook voor mensen elders in het land relevant is? Neem dan contact op met de redactie: redactie@deanderekrant.nl o.v.v. De Grote Verbouwing.
Wat je alleen leest in De Andere Krant
Dossiers
