^DeAndereKrant

Sinds 2006 verspreidt Peter den Haring (78) Tijdgeest Magazine, een wonderlijke journalistieke formule met een niet-alledaagse (en soms buitenaardse) combinatie van lichte en zware onderwerpen. In de editie van 1 december 2024 zien we een bericht over pedo­netwerken, een hersenonderzoek over De Nieuwe Mens (die steeds meer onbewustzijn en onlicht moet leren verdragen) en een actueel artikel over chemtrails die sporen van gif en micro-elektronica in ons lichaam achterlaten. Vooral dat laatste onderwerp komt nogal binnen. Zoek in Google op ‘Piet Tummers’ en ‘polonium’ en de moed zakt je in de schoenen. Maar net voordat je er definitief de brui aan wilt geven, word je gered door de bel: een halalmop over een joodse slager. Dat is Tijdgeest Magazine in een notendop.

Taoïst Peter den Haring is een pathologische optimist. Hij ziet de “onwetende mens” gevangen zitten in een “demonisch radernetwerk” dat hem verslaafd houdt aan emotie en logica en hem blootstelt aan gif, fluor, straling, vaccinaties en hersenspoeling. Tegelijkertijd geniet hij met volle teugen van het leven en wil hij 119 worden. Over het geheim van gelukkig zijn: “We kunnen alles aan als we geestelijk gezond blijven en ons lichaam genoeg vreugde weten te bezorgen. Ik kan hartelijk lachen om andermans grappen en mijn eigen grappen.”

“Mijn advies: neem jezelf niet te serieus. Spirituele lulkoek zonder humor? Dan blijft je kosmische magie heel bescheten. Ik had eens een dans­leraar die niet om mijn grappen kon lachen. Die heeft me eruit geflikkerd en dat is misschien maar goed ook.”

In zijn Haagse werkkamer hoef je maar één snelle blik op zijn boeken­kast te werpen en je weet wat voor vlees je in de kuip hebt: Oahspe, Spetters uit de Oerknal, Het Keltische Bomenorakel, I Tjing, Vrijen met God, De Parallelle Samenleving, Astrologie van het Oude Egypte, Seks voor Dummies, Het Sumerische Testament. Zijn boeken werpen een ander licht op onze ‘werkelijkheid’, die zo sterk door programmering en onbewustheid wordt gekleurd.

Den Haring: “Hoe kunnen we de programmering loslaten en bij ons ware zelf komen, dat is de hamvraag. Ikzelf ben op mijn 30e gered door een boek van Bhagwan Shree Rajneesh: Tantra, het allerhoogste inzicht. Ik ervaarde wat het is om ‘van bovenaf’ naar mezelf en mijn ego te kijken. Letterlijk van boven in de kamer. Was dat mijn ziel? De energie van waaruit ik keek, was in elk geval liefdevoller, zachter en speelser dan wat ik kende. Die ervaring van ‘uit mezelf gaan’, naar mijn lichaam kijken en me verbinden met het goddelijke, heeft me voor de rest van mijn leven getekend. Later ontdekte ik andere leermeesters die me leerden ‘ego’ van ‘innerlijk weten’ te scheiden. Ik ging me verdiepen in Tao, zen, astrologie en theosofie.”

Van 1978 tot 1981 ging Den Haring door het leven als Swami Deva Sagaro bij Bhagwan in het Indiase Poona: “Mijn nieuwe naam betekende ‘goddelijke oceaan’. Poona was geweldig. Iedere dag workshops, heerlijk vegetarisch eten en intimiteit op alle mogelijke manieren. Ik kende daar iedereen en wilde er voor de rest van mijn leven blijven, maar toen Bhagwan op stel en sprong naar de VS vertrok, ging ik weer terug naar Nederland en raakte ik ineens al mijn vrienden kwijt. De meesten heb ik nooit meer teruggezien. Ik heb mijn oranje kleren aan de kapstok gehangen en ben doorgegaan met mijn ‘gewone’ leven. Mijn stelregel is dezelfde gebleven: vier het leven, ook fysiek. Eten, neuken, dansen, muziek maken en genieten van de esthetiek van de natuur.”

Sinds 1981 schreef Den Haring negen boeken en talloze artikelen over spiritualiteit voor tijdschriften als Onkruid, Bres, Jonas, Spiegelbeeld, Paravisie en Prana: “Zij hadden allemaal hun eigen doelgroep. Onkruid voor de oudere dames, Bres voor de Amsterdamse spirituele elite, Jonas voor de antroposofen... Ik kreeg veel ruimte voor onconventionele onderwerpen van hoofdredacteuren als Simon Vinkenoog, Dries Langeveld, Paul Breekveld en Eugene Jacobs. Maar tijden veranderen. Het spirituele denken werd langzaam maar zeker ondermijnd. Coen Simon nam Bres over om een eenzijdige filosofie te promoten. Te gênant voor woorden! Mijn lezers hadden dat heel goed in de gaten.”

Vanaf de jaren ’90 zag Den ­Haring veel mensen steeds ongeruster worden over de eenzijdige informatievoorziening vanuit de reguliere media: “We hadden toen al de nooit gestrafte bende van Nijvel gehad. Nog heftiger was de zaak tegen ontvoerder en moordenaar Marc Dutroux in 1996 en de zogenaamde zelfmoorden van talloze getuigen. Michel Nihoul, de kinderpooier van Dutroux, zat maar twee jaar vast! Het werd daarna steeds gekker. We kregen de nepaanslag op de Twin Towers, het toppunt van overheidsmisleiding, en de politieke graaicultuur. Door de bankencrisis in 2008 en de Griekse schuldencrisis in 2015 ontstond meer zicht op hoe geld van gewone mensen werd weggesluisd naar rijke elites. Maar de meeste mensen in mijn netwerk gingen zich pas echt onbehaaglijk voelen na de uitzending van Argos over satanisch ritueel kindermisbruik, met verwijzingen naar topambtenaar ­Joris Demmink als het absolute symbool van machtsmisbruik.”

Er was een zaadje geplant bij alle ‘complotdenkers’ die waren afgezeken en belachelijk gemaakt om wat ze hadden gezien. Ze voelden zich roependen in de woestijn. Toen kwam de coronacrisis en was het hek van de dam. Den Haring: “Ineens ging zo’n 10 tot 15 procent van de Nederlanders over de klif. Dat is de harde kern van Tijdgeest Magazine. Een groot deel van mijn abonnees leest geen kranten meer en wil geen voorbewerkt eten en voorbewerkt nieuws. Ze willen goed geïnformeerd worden en waarderen daarnaast mijn achterlijke gevoel voor humor. De scheiding der geesten lijkt nu door te zetten. Mijn taak is het groepen mensen in veilige settings bij elkaar te brengen in mijn werk als schrijver, coach, therapeut, familieopsteller en organisator van retreats op krachtplekken in Sardinië, Bosnië en Griekenland. Zodra verbindingen tussen mensen betrouwbaar zijn, komen liefde en creativiteit vanzelf.”

Dit najaar gaf hij een workshop familieopstellingen in Athene en maakte hij kennis met Clarissa, een slimme meid van 23. Ze besloten samen filmpjes te gaan posten op Tiktok: Peter weet het beter. De formule is plat en humoristisch, met een serieuze ondertoon. Clarissa stelt vragen en opa Peter geeft antwoord. Het is een groot succes met soms meer dan honderdduizend views per filmpje.

Den Haring: “Tiktok is puur buitenkant: wenkbrauwen epileren, puistjes uitknijpen, piercings door de neus. Ze zeiken elkaar daar behoorlijk af: ‘Doe wat aan je tandplak wappie.’ New age-gelul willen ze niet horen. Ik moet heel omzichtig te werk gaan. Over meditatie kan ik alleen in badinerende zin praten. Met zen kan ik alleen eindigen als ik met onsmakelijke details over wc-papier begin. Het is zoeken naar de juiste toon. Maar pure waarheden die rechtstreeks naar binnen gaan, worden opgepakt. Clarissa vroeg bijvoorbeeld: ‘Opa, hoe kan ik overleven in deze rare wereld?’ Dan zeg ik: ‘Nou meisje, omdat je zo dom bent zal ik het nog één keer uitleggen’. Ik maak grapjes, maar geef haar ook de credits. Het is een realistische conversatie tussen een opa en een kleinkind. Dat filmpje heeft al 112.000 views gehad.”

Van de vorm naar de inhoud, dat is wat Den Haring beoogt: “Tiktokkers weten vaak niet eens dat er inhoud bestaat, zoals het accepteren van hun schaduwkanten, dankbaar leren zijn of sorry leren zeggen. Daar probeer ik hen naartoe te bewegen. Wat ze ook niet hebben, is historisch besef. Van Adolf Hitler hebben ze nog nooit gehoord. Hoeft ook niet, denken ze. Even googelen. Ze realiseren zich niet dat ze propaganda krijgen. De objectieve werkelijkheid kennen ze niet. Dus ja, ik moet het eens met hen over Hitler hebben. De zionisten spreken over superieure Joden en inferieure gojim, de nazi’s over Übermenschen en Untermenschen. Wat is eigenlijk het verschil? Ik laat hun zien dat je er anders naar kunt kijken.”