^DeAndereKrant

Sharav overleefde als jong meisje de nazi-kampen. Later richtte ze de ‘Alliance for Human Research Protection’ op, die zich inzet voor ‘informed consent’ bij medische experimenten en ethisch verantwoorde praktisering van de geneeskunde. Ze sprak zich luid en duidelijk uit tegen wat zij beschouwt als de leugens achter het coronabeleid.

De Holocaust is inmiddels gepolitiseerd. De institutionele poortwachters hebben het doel van het onderwijzen van de Holocaustgeschiedenis totaal ondermijnd. Laat me dit uitleggen. Voordat er een Holocaustgedenkteken in Washington werd geplaatst, was er een presidentiële commissie onder leiding van de Auschwitzoverlever en Nobelprijswinnaar Elie Wiesel. Hij was zeer uitgesproken over wat de Holocaust betekende en de waarschuwing die de gebeurtenis inhoudt over wat kan gebeuren, over wat er is gebeurd. In 1979 bracht de commissie een rapport uit, waarin ze met klem stelde dat een dergelijke grootschalige genocide weer zou kunnen gebeuren. In 2019 publiceert dezelfde institutie een waarschuwing: er mogen geen enkele parallellen met de Holocaust worden gemaakt, historisch of met de huidige tijd. Dat is een complete omkering. Zeshonderd wetenschappers schreven een protestbrief: als dat het geval is, dan kunnen we niet langer de geschiedenis bestuderen. Zij werden genegeerd.

Ik sluit me aan bij Elie en de andere overlevers, die begrepen dat het doel van het herinneren van die gebeurtenis niet alleen uit respect voor de doden plaatsvond, maar ook als waarschuwing voor elk teken dat erop wijst dat het wellicht weer die kant uitgaat. Die eerste, kleine stappen. De meesten nemen niet in acht dat Hitler aan de macht kwam in 1933. De Holocaust begon pas in 1942. Er was een hele lange aanloop. Die aanloop verliep langzaam, stap voor stap werd het systeem meer onderdrukkend.

Het is belangrijk om te begrijpen wat er destijds gebeurde, want het is een blauwdruk voor wat zich nu op wereldwijde schaal afspeelt. En het feit dat ze zo hun best doen om hier niet naar te kijken is een teken aan de wand. Ze zijn bang – als mensen nu plotseling zouden zien dat wat zich toen afspeelde nu weer gepland wordt, maar dan op een veel grotere schaal, dan zouden ze niet langer gehoorzamen aan wat de autoriteiten hen opdragen.

Destijds werden Joden gedemoniseerd, maar ook gehandicapten, en met name geestelijk gehandicapten. De eerste slachtoffers van de medische moorden van de nazi’s waren gehandicapte kinderen (het T4 programma - red.). Ze gingen ervan uit dat wanneer ze op deze manier de genenpoel ‘opruimden’, er in de toekomst geen gehandicapte kinderen meer geboren zouden worden. Dat is pseudowetenschap. Dezelfde soort pseudowetenschap die stelt dat wanneer je niet gevaccineerd bent, je ziektes verspreidt. Ze noemden destijds de Joden verspreiders van ziekten, een gevaar voor de volksgezondheid. Door een groot deel van de bevolking te demoniseren, gaf dat hen uiteindelijk de vrijbrief voor genocide.

Een andere parallel is de medewerking van de medische sector. Van alle professionals, waren artsen het meest vertegenwoordigd in de nazi-partij. Zij gaven daarmee legitimiteit aan medische moord. Dat is belangrijk je te realiseren, want zonder hun medewerking waren veel van de misdaden niet mogelijk geweest. Hetzelfde speelt zich nu af: de medische orde volgt nauwgezet alle protocollen die de overheid ze voorschrijft.

Bijvoorbeeld, in veel landen, waaronder hier in de VS, waren er (tijdens de coronacrisis) orders om bejaarden niet te behandelen. Wanneer ze wel in het ziekenhuis belandden, kwamen de protocollen die gevolgd werden, zoals ademhalingsapparatuur en hoge dosissen Midazolam in combinatie met andere ademonderdrukkende medicatie, neer op medische moord.

De Milgram-experimenten (psychologische experimenten uit de jaren zestig - red.) lieten zien dat ongeveer 60 procent van normale mensen bereid is een dodelijke schok toe te dienen wanneer een autoriteit ze dit opdraagt. De artsen volgen protocollen. Dat is hoe het gebeurt. De overheid legt het op, de beroepsverenigingen geven hun stempel. Onafhankelijke artsen die hun eed volgen, en protocollen ontwikkelden die levens redden, werden aan de schandpaal genageld en gedemoniseerd.

Daarnaast was er destijds de nazi-wetenschap, die ondersteunde het beleid. Hetzelfde zien we nu: ‘er is een wetenschappelijke consensus van experts’. Weet je wat echte wetenschappers je vertellen? Dat wanneer er consensus is, er niet langer sprake is van wetenschap. Want echte wetenschap stelt altijd vragen. De mensen die wel vragen stellen worden gedemoniseerd in de mainstreammedia en op social media. De overheden werken nauw met alle platforms samen. Dat is weer een absolute parallel met hoe de nazi’s dingen aanpakten. Toentertijd had je geen internet, maar het patroon van propaganda, censuur en iedereen die afwijkt in de ban doen is net als toen.

Na de oorlog werden er meer dan 1600 vooraanstaande nazi-wetenschappers en ingenieurs via operatie Paperclip naar de VS gebracht, tegen de orders van president Truman in. Daarmee werd ook hun cultuur geïmporteerd in medische en wetenschappelijke instituties. Ze hadden in Neurenberg terecht moeten staan. De eugenetica (rassenleer - red.) kwam uit het VK en werd door de VS overgenomen. De VS was het eerste land dat deze eugenetische wetten doorvoerde, die onder andere leidden tot de gedwongen sterilisatie van meer dan 30.000 vrouwen. Hitler ging daar nog verder in. Je moet begrijpen dat de elite-academici de grootste voorstanders van eugenetica waren. Ze geloofden dat mensen niet gelijk zijn. De mensen die zij als minderwaardig zien, daar mag je je van ontdoen, of je kunt ze als slaven gebruiken. Daar maakten Amerikaanse bedrijven als Ford en General Motors gebruik van. De financiële sector was ook betrokken. Het internationale persbureau Associated Press werkte nauw met de nazi’s samen. IBM voerde een census uit die elke Jood in Duitsland en Australië en later in de bezette landen identificeerde. Het was toen nog een ponskaartensysteem. Op die ponskaarten stond de familie, de stamboom, adressen, het werkadres, de bankrekening, de eigendommen, alles. Enkele jaren later, toen ze klaar waren om de Joden te deporteren, was het heel eenvoudig ze te onteigenen, alles was geregistreerd. De gevangenen, die waren gebrandmerkt met cijfers, als vee – dat waren IBM-identificatienummers. Tegenwoordig zou dat niet meer nodig zijn, wat het gaat nu allemaal digitaal. En je wordt niet alleen geïdentificeerd, maar 24 uur per dag gesurveilleerd. Dat is de kern van de ‘smart cities’. Het zijn digitale concentratiekampen waar je niet verder dan tien kilometer van je huis mag reizen. Als mensen zich gehoorzaam blijven opstellen, dan is dit de fuik waar ze inlopen. Gehoorzaamheid is wat daders macht geeft. Ze zijn uiteindelijk maar met heel weinig. Gehoorzaamheid maakte de Holocaust mogelijk. Nu hebben we deze geschiedenis en kunnen we ervan leren.

Link naar documentaire: dakl.nl/docu-never-again

Website: ahrp.org/vera-sharav