Zijn onze kinderen nog wel veilig?

“Je wordt er moedeloos van je dieren zo te zien liggen. Een kalf dat je van jongs af aan hebt verzorgd en hebt zien opgroeien”, aldus melkveehouder Claudia Doornenbal uit Appelscha. “Een dier waar je een band mee hebt opgebouwd.” De massale opkomst van burgers die onmiddellijk actie eisen, heeft ervoor gezorgd dat er eindelijk nagedacht wordt over serieus ingrijpen. Een paar dagen later stapte Groenlinks-wethouder Gerben But — die vindt dat de wolf niet mag worden afgeschoten — op.

Daags na die bewogen avond op het gemeentehuis in Oosterwolde, kwamen zo’n zestig bezorgde bewoners bijeen in een zaal van een sympathiserende horeca-ondernemer die klaar is met de wolf. Om zorgen te delen, maar vooral ook voor het in gang zetten van een actie­plan om de druk op de ketel te houden. “Ik zag vanmiddag nog een wolf op drie meter van mijn erf lopen. Het is al niet meer de vraag wat we ’s nachts met ons vee moeten doen, de vraag is nu ook: wat doen we overdag voor onze veiligheid?”, deelde een bezorgde inwoner. Een ander gaf aan dat zij “niet meer het bos in durft”. Een man toonde een foto van een zelfgecreëerd geitenvolière, speciaal gemaakt voor zijn twee geiten. “Die wolvenrasters, daar springen ze zo overheen. Ik heb mijn geiten hermetisch afgesloten, zodat ze er niet bij kunnen komen. Bij mij gaat het maar om twee dieren. Voor velen van jullie is dat niet haalbaar, realiseer ik me”, stelde de geitenhoeder. “Daarvoor heb ik inderdaad een veel te groot bedrijf”, reageerde een paardenfokker, die met haar handen in het haar zit door de dreiging.

Alle aanwezigen zijn het erover eens: er moet actie komen. Onmiddellijk. Over het ‘hoe’ hebben sommigen “geen idee” of ze vinden de plannen van de meest ­activistische voorlopers van Readkapke te rigoureus. “Waarom niet de juridische weg bewandelen?”, opperde een inwoner die voor het eerst aanwezig was bij een bijeenkomst. Ondernemer Abe Dijkstra, oud-marechaussee, bekend van het corona- en boerenverzet, gaf antwoord: “Meneer, dat zou ik vroeger ook gezegd hebben, maar dan zijn we jaren verder. Bovendien stemmen rechters ten ­gunste van dit wolvenproject. Het is namelijk Europees beleid. Hebt u niet opgelet wat er de afgelopen jaren in Nederland is gebeurd in de coronacrisis of met de boeren? Ze rollen het uit en onze burgerrechten doen er niet toe. U wilt toch niet wachten totdat de wolf het eerste kind in zijn nek heeft gebeten en dan zeggen: en nu is het klaar?”

De termen ‘rewilding’, World ­Economic Forum en Agenda 2030 vielen ook. Een deel van de aanwezigen gelooft dat de wolf — volgens velen een hybride of doorgefokte variant — met opzet is uitgezet, als onderdeel van een globalistische agenda om Nederland tot een wildernis te maken. Voor dat plan moeten boerenbedrijven sneuvelen, stellen zij. De komst van de wolf helpt daarbij. Er zijn ook de nodige aanwezigen die geen idee hebben waarover het gaat als dat ­scenario ter sprake komt — of het classificeren als complottheorie.

Voor de leiding van Readkapke, die wel gelooft in de globalistische agenda, is het lastig een balans te vinden tussen de twee zienswijzen. Het leidt vooral onder de meest activistische aanhangers tot irritatie. “Zo los je het probleem niet op. Wie nu nog niet snapt wat Agenda 2030 is, snapt het grote plaatje niet”, aldus een aanwezige. “Te veel mensen willen de wethouder of de burgemeester in de raad ter verantwoording roepen, maar hebben geen idee wie de machinist is van deze doordenderde trein.”

De leiding van Readkapke stelt vooralsnog voor “én én” te willen gaan. Dat betekent: met alle bewoners de druk op de politiek opvoeren (“de wolf is geen moordenaar, maar een moordwapen mogelijk gemaakt door een politicus die erachter staat”, stelt iemand), maar ook alternatieve acties. Zo lijkt iedereen van plan in te komen spreken als het onderwerp weer op de gemeentelijke agenda staat. Ook wordt er geopperd een film te maken waarin “die lui in de Randstad die geen idee hebben wat er speelt” in een paar minuten geconfronteerd worden met de ernst van het probleem. Readkapke gaf aan bezig te zijn met een brief waarin komt te staan dat elk lid van het college van B en W persoonlijk verantwoordelijk wordt gehouden als een kind gegrepen wordt. En applaus klonk toen iemand voorstelde “elk doodgebeten schaap in de hal van het gemeentehuis te dumpen. Elke dag weer. Net zo lang totdat ze er daar schoon genoeg van hebben.”

Sommigen zouden het liefst overgaan tot het afknallen van de beesten, of ze verdoven en uitzetten in het Vondelpark of op het Malieveld. “Let op, dan is het probleem binnen een week opgelost.” Maar wie een wolf doodt of verplaatst, riskeert een celstraf van drie jaar, dus dat is ook geen optie. “Een ding moet duidelijk zijn: de tijd van lullen is voorbij”, besluit Dijkstra.