^DeAndereKrant

Donna en Angelo waren hun tijd vooruit. Zij zagen in 2016 al dat de toekomst in Europa weleens donker zou kunnen uitpakken door alle plannen van eliteclubs als het World Economic Forum. Het leek het beste Den Haag te verruilen voor een rustiger bestaan op een zonnige plek. Uiteraard richting zelfvoorziening, met verkoop van een eventueel surplus. Misschien uiteindelijk ook nog workshops aanbiedend aan geïnteresseerden uit de grote stad. Een levensstijl waarnaar heel wat Europeanen tegenwoordig verlangen. We laten Donna vertellen over haar ervaringen.

“Ik heb de laatste jaren veel respect voor boeren gekregen. Wat werken zij hard en wat dragen zij een grote verantwoordelijkheid! De gedroomde zelfvoorziening bleek allemaal niet zo makkelijk voor ons als voormalige stadsbewoners zonder groene vingers. Onze enige ‘kennis’ haalden we uit Youtube filmpjes, op de weinige momenten dat onze internetverbinding het hier deed. We hadden ruim 7 hectare verschraald weiland aangeschaft, met 2 hectare oorspronkelijk savannebos erbij waar waterbronnen hoorden te stromen. Maar de vorige eigenaars hadden intensief moeten telen om te overleven. Zonder input van kunstmest bleek het land totaal onvruchtbaar. Er waren geen wormen in de grond. Zelfs onkruid had moeite zich staande te houden. In de droge tijd stopte de enige waterbron ermee. In de regentijd stroomde de bovenlaag van de grond verder de heuvel af. Keiharde gebakken kleigrond met hier en daar een grasspriet bleef over.”

“We hadden het in het begin druk met het eigenhandig bouwen van ons huis, dus de tuinderij stelden we nog uit. Op ons land lieten we wat magere kalfjes van een buurboer grazen. Na een jaar kwam hij met een zaag aan om zonder verdoving de horens te amputeren. Om dat te voorkomen, hebben we de kalfjes maar ter plekke gekocht. Ondertussen waren er ook nog zes straathonden aan komen waaien. En twee kittens. Een mishandelde oude geit die zwanger bleek te zijn. Gewonde kippenkuikentjes­ en een wilde soort beige ooievaar met gebroken poot en vleugel. Er waren steeds meer monden te voeden...”

Gelukkig stuitte Donna op een video over de voedselbosmethode van de Zwitserse immigrant Ernst­ Götsch­ Life in syntropy (Het leven terug in de natuur). Deze man wist in zijn eentje op 500 hectare verwoestijnde landbouwgrond een voedselbos uit de grond te stampen, compleet met waterbronnen en teruggekeerde wilde dieren. Daarbij realiseerde hij een omzet van circa een miljoen Braziliaanse Reais (ca. 177.000 euro) per jaar in topkwaliteit cacao. De rijkdom in soorten en opbrengst, waar de natuur zelf dertig jaar over zou doen, bereikte hij al vanaf het zesde jaar.

“Het komt erop neer dat je een bos ziet als dynamisch systeem dat je als mens moet beheren. Je bent constant aan het snoeien en de bodem aan het bedekken, met zoveel mogelijk elkaar aanvullende planten in de juiste opeenvolging. Je begint met het herstellen van kapotte grond middels polycultuur groentebedden en het zaaien van heel veel boomsoorten erin. Je zorgt ervoor nooit meer het bodemleven te verstoren met ploegen of spitten. Je eindigt met een voedselbos, waar weer open plekken in gemaakt mogen worden voor je groente. De natuur wordt uitgenodigd mee te eten en mee te zaaien. Als mens kun je zodoende een verrijking betekenen voor de natuur. En dat kan ook op grote schaal. Fazenda da Toca, een boerderij van 2300 hectares, past dit toe. Ook de omgang met hun melkvee is sympathiek: kalfjes blijven in de kudde en zelfs bij de koe wanneer zij wordt gemolken. Aan de ene kant staat het kalf te drinken en aan de andere kant doet tegelijkertijd de melkmachine het werk.”

Agenda Götsch betekent niet zoals in Agenda 2030 ‘de mens uit de natuur’. Het maakt het mogelijk in de natuur te leven en van haar te leren, zegt Donna. “Dit gedachtegoed was het laatste decennium zeer inspirerend en vernieuwend voor Brazilië. In de vorige regeringsperiode van president Lula mocht Götsch het komen uitleggen bij verschillende overheidsinstanties. Er werd zelfs een ‘prime time’-soap over gemaakt. Op landbouwuniversiteiten wordt ‘Sintropia’ inmiddels gedoceerd als de beste agro-forestry methode. En er is wetenschappelijk onderzoek naar verricht. Bekend is het resultaat van zeven jaar onderzoek van de universiteit van Sao Paulo: het voedselbossysteem bleek op 70 hectare voldoende voedsel te produceren voor 500 mensen. Met 54 procent minder kosten. De reguliere landbouwmethode had er 370 hectare voor nodig.”

Donna: “We zijn de principes gaan toepassen, zo goed als we die begrepen. Het resultaat is na enkele seizoenen spectaculair. We eten uiteraard bijna alles uit eigen tuin. Onze waterbronnen stromen het hele jaar door en voorzien het dorp van drinkwater. De wilde dieren keerden terug: zwarte panters, apen, een bijna uitgestorven hertensoort, gordeldieren, stekelvarkens, papegaaien, toekans, kolibries, roofvogels, slangen, et cetera. Het weiland heeft veel bomen en struiken en eiwitrijk gras. De kleine veeboeren in de omgeving kijken verbaasd hoe groot, vet en mak onze vrij grazende runderen zijn, zonder dat we krachtvoer geven.”

“In 2018 hebben we het idee opgevat om een share funding via een blockchain te beginnen, om boeren te kunnen subsidiëren in de overgang van regulier naar Sintropia. Maar we hebben de implementatie van dit plan uitgesteld omdat de regelgeving voor crypto’s totaal onduidelijk was nog. Roel Wolfert van Society4th.org is er inmiddels wel al mee bezig, zag ik op Blckbx.tv van 28 december 2022. Dus blijkbaar is de tijd nu wel rijp, althans voor Nederland.

Als iemand wil komen helpen, als developer of voor een sabbatical als vrijwilliger op ons boerderijtje, zijn we bereikbaar via email. Inmiddels hebben we glasvezel in de rimboe: donna@korpos.nl