^DeAndereKrant

De bloedserieuze andere kant van het verhaal dat ons door politiek en media wordt verteld, is soms pure komedie. Neem Reuters, een machtige speler in de internationale nieuwsvoorziening. Geen land ter wereld blijft verstoken nieuws van Reuters, dat 24/7 wordt geproduceerd en rondgepompt. Voor Reuters was de Syrian Observatory for Human Rights (SOHR) de belangrijkste bron van informatie tijdens de oorlog in Syrië. Bij zo’n gewichtige naam denk je al snel aan een groot netwerk van oorlogsverslaggevers en ondergrondse informanten, maar achter SOHR gaat precies één gefrustreerde Syrische vluchteling schuil. Het wordt nog gekker. De drijvende kracht achter SOHR heeft een kledingzaak in het Engelse Coventry en doet het nieuws er aan de keukentafel bij. In het verleden is hij meerdere malen door Syrische agenten vastgezet. In zijn land is hij al vijftien jaar niet meer geweest. Hij gaat pas terug als Assad is vertrokken. Met zijn toch wat subjectieve kijk op de zaak informeert hij de hele planeet. Gekleurder gaat het nieuws niet worden. Of toch wel?

Het is slechts een van de vele voorbeelden waarmee geschiedkundige Diedert de Wagt in Bij gebrek aan beter aantoont dat het publiek op onvoorstelbare schaal om de tuin wordt geleid. In 27 hoofdstukken wordt de lezer naar een aantal conclusies gevoerd op het vlak van inkomen, de media, werk, het bedrijfsleven, wonen en onderwijs. Moraal van zijn verhaal? Alleen door ons te verenigen kunnen we een vuist maken. Maar die eenheid komt er pas als we doordrongen raken van deze massale manipulaties die ten koste gaan van onze vrijheid en druk doende zijn onze kinderen de oorlog in te jagen. De Wagt: “Pas wanneer we ons niet meer tegen elkaar laten opjutten, zullen we zien dat we gezamenlijk worden genaaid”.

De Wagt (“import-Tukker met Friese roots”) haalde in 2012 zijn Master Geschiedenis aan de Rijksuniversiteit Groningen. Tijdens en na zijn opleiding begon hem op te vallen dat de ‘mainstream-zienswijze’ op een groot aantal thema’s eenzijdig of incompleet was. Dat stoorde hem. Aangezien hij geen fatsoenlijke baan kon vinden – hij werkte parttime in een callcenter – was de timing eigenlijk perfect om de andere kant van het geopolitieke verhaal te gaan uitpluizen. “Omdat dat verhaal vrijwel door niemand werd beschreven, zeker tien jaar geleden niet, besloot ik het bij gebrek aan beter zelf maar te doen.” Het werd een megaklus. Soms werkte hij tachtig uur per week. “Dat vond mijn vrouw niet altijd leuk.”

De reis van de lezer gaat via de Amerikaanse deep state, het militair-industrieel complex, Afghanistan en Irak via de mainstreammedia en de financiële crisis in 2007 naar onder meer Libië en Rusland, Syrië en Israël (de ‘51e staat van de VS’). De Wagt zoomt in op de rol van de Rockefellers en de Rothschilds, Agenda 2030 en 9/11. Hij schetst de contouren van een politiestaat en beschrijft gedetailleerd het failliete financiële stelsel en de one size fits none-euro. Karakters als Bibi (Netanyahu), Dick ‘draaideur’ Cheney, Bush en Macron worden ingekleurd met een palet aan beschamende feiten, die de gemiddelde Nederlander niet kent en ook niet mag kennen omdat de mainstreammedia onderdeel zijn van de machtsstructuren die het geldende wereldbeeld in stand willen houden.

De Wagt licht toe: “Sinds Washington na de Tweede Wereldoorlog alleenheerser op het wereldtoneel is, wordt er internationaal keihard maar verkapt imperialisme bedreven door ‘de macht achter de macht’, die vaak de deepstate of shadow government wordt genoemd. Landen die uit de pas lopen, hun grondstoffen niet beschikbaar stellen of belangen bedreigen, worden in de vernieling geholpen. Dat gebeurt op 1001 manieren: via infiltratie van ngo’s en geheime diensten en daaropvolgende ‘kleurenrevoluties’ of via financiële afpersing van onder andere het IMF en de Wereldbank. John Perkins beschrijft dat laatste in Confessions of an Economic Hitman.”

In 2020 was het boek in de basis klaar. De Wagt: “Toen kwam corona, een waardevolle toevoeging. Ik zag de door mij beschreven clusterfuck van dubbele petten en dubieuze belangen bevestigd en hoefde het boek alleen nog te actualiseren.” Dat actualiseren heeft nog tot maart 2024 geduurd. Zelfs toen zijn nog actuele ontwikkelingen (Oekraïne, Israël) bijgevoegd die nodig waren om het complete plaatje in kaart te brengen en te belichten wie wanneer en waarom aan de touwtjes trok.

Helder zicht krijgen op geopolitiek is voor de gewone burger niet gemakkelijk in een tijd van nepnieuws en desinformatie. De Wagt: “Dat er bewust verwarring wordt gesticht is breed bekend. De Amerikaanse CIA-directeur William Casey zei bijvoorbeeld dat hij pas tevreden was wanneer niets wat de gemiddelde Amerikaan geloofde, klopte. ‘We’ll know our disinformation program is complete when everything the American public believes is false’.” De infiltratie van de nieuwsvoorziening die in de jaren ’50 Operatie Mockingbird heette, is daarna in velerlei vormen voortgezet. Ngo’s en informatiemanagers hebben volgens De Wagt veel invloed gehad. Leden van verschillende geheime diensten in uiteenlopende landen mengen zich in online discussies om ze bij te sturen of worden premier (Dick Schoof). Een ander berucht voorbeeld zijn ‘actiegroepen’ met tegendraadse meningen die onder andere door George Soros’ Open Society Foundation worden gesponsord “om wrevel, strijd en verwarring te creëren”.

We zijn gemanipuleerd en uit elkaar gespeeld en de kleine man trekt aan het kortste eind. De Wagt: “De twee fundamenten van een samenleving, geld en energie, zijn gemonopoliseerd en houden een fictieve schaarste in stand. Doordat er bijvoorbeeld alleen rentedragende fiat-valuta’s worden uitgegeven door centrale bankiers die aan ons uitlenen wat ze zelf niet hebben, verwatert onze levensstandaard en moeten we twee keer zo hard werken als onze ouders om ons dezelfde levensstijl te kunnen veroorloven. Iedereen wordt tot het maximum gedreven om aan het minimum te voldoen. Doordat dit al decennia gebeurt, is de rek eruit in de samenleving. Mensen lopen op hun laatste benen, kijk naar de vele verslavingen en burn-outs.” De hamvraag: hoe krijgen we de verbinding met elkaar weer terug? De Wagt: “Ik schrijf in mijn conclusie, In unity there is strength, dat we eenheid kunnen krijgen door kennis. Ik hoop dat mijn boek daaraan bijdraagt. Ik ben ervan overtuigd dat alles valt of staat met bewustwording en beeldvorming. We zullen er pas van doordrongen raken dat er echt iets moet veranderen, als het probleem in al zijn narigheid in beeld komt. Daarom is het boek ook zo dik geworden en heeft het zoveel bronvermeldingen. Mijn boek maakt de wereld niet alleen een stuk begrijpelijker, maar ook minder beangstigend en onvoorspelbaar. Zaken die uit het niets leken te komen, blijken ineens goed verklaarbaar. Je gaat het pas zien als je het doorhebt. Mijn advies? Deel je kennis. Wees kritisch en durf te twijfelen. Vertel wat je weet, luister naar wat je nog niet wist en vorm je eigen weloverwogen mening.”

De complete bronnenlijst van het in eigen beheer uitgegeven boek kan geraadpleegd worden op bgab.eu. Daar kunnen ook bestellingen worden geplaatst.

Uit ‘Bij gebrek aan beter’