“En weer zagen ze het niet aankomen”
💨
De oproepen tot censuur, de giftige retoriek en regulering van sociale media hadden ons als kogels om de oren gevlogen
De oproepen tot censuur, de giftige retoriek en regulering van sociale media hadden ons als kogels om de oren gevlogen
Datum: 8 november 2024
Opinie
Sander Compagner
Na het maandenlang demoniseren van Trump zijn de opiniemakers, journalisten en politici gaan geloven in hun eigen waarheid. Losgezongen van de realiteit was dit de zoveelste uitslag van een verkiezing die totaal anders was dan voorspeld en gedacht door deze klasse van betweters. Na de Brexit, Wilders, de AfD, de BBB, eerder FVD en al een keer Trump blijkt keer op keer dat we aan de duiders van de mainstreammedia geen enkele waarde mogen hechten. Deze zoveelste oorwassing zou normaal gesproken voor enige nederigheid en introspectie zorgen, maar – niet geheel onverwacht – is daarvan geen enkele sprake. Het schelden gaat onverminderd door. Het machtigste land ter wereld krijgt aan het hoofd een racist, fascist, fraudeur, verkrachter, leugenaar, oplichter, dief en populist. En wat zal het (extreem) rechtse kamp in dit land dat fijn vinden… aldus journalist van Zembla en Follow The Money Siem Eikelenboom. Siem en met hem vele anderen zijn nogal geprik(kel)d, wat zoals we weten, slecht is voor het hart. Mijn advies: rustig ademen, die vier jaar gaan ook weer voorbij.
Myrthe Hylkens, oud Tweede Kamerlid voor de PvdA en daarna werkzaam voor Volt, stelt dat de verkiezing van Trump een nederlaag voor vrouwen is. In een tweet meldde ze dat er in Texas over gespeculeerd wordt de snelweg voor vrouwen te verbieden en dat zou onder Trump dus een reëel gevaar zijn. Op de vraag waar ze deze kennis vandaan haalt blijft het natuurlijk stil. De vrouwen in Saoedi-Arabië weten nu gelukkig wel dat ze in Myrthe een medestander hebben die het niet zal laten hen via haar Twitter-account te steunen.
Al deze reacties zijn vermakelijk. Omdat we ze al van heel erg ver zagen aankomen, ze zo ontzettend voorspelbaar zijn en omdat de meeste druipen van de hypocrisie. Terwijl middels continue machtsoverdracht aan Europa en supranationale instituties de democratie in Europa al jarenlang wordt afgebroken, moeten we geloven dat Trump de grote bedreiging is voor de democratie. De oorlogshitsers die kraaien van geluk nu we steeds meer betrokken raken bij de oorlog in Oekraïne stellen dat Trump de wereld onveiliger zou maken, door de-escalatie en de belofte op een snelle vrede, als je het nog begrijpt. Het meest bizarre is natuurlijk dat Trump er al vier jaar als president op heeft zitten en dat de wereld toen ook gewoon doordraaide en het dus eigenlijk een vrij gewoon presidentschap was.
Echt interessant is dan ook hoe Trump zijn tweede presidentschap gaat invullen. Gaat hij zijn belofte, de corruptie en misdaad door machtigen aan te pakken, zijn drain the swamp-belofte, deze keer kunnen waarmaken? Krijgt Kennedy daadwerkelijk carte blanche om de Amerikanen en in hun kielzog de wereldbevolking weer gezond te maken? Zal de oorlog in Oekraïne zoals hij beloofd heeft, voor de kerst beëindigd zijn? Gaat hij de-escaleren in het Midden-Oosten en zijn best doen voor vrede, zoals hij in zijn eerste termijn met de Abraham-akkoorden heeft gedaan of steunt hij de zionistische machthebbers (die hem ook gefinancierd hebben)? En worden de daders uit de Epstein- en Diddy-dossiers, die nog steeds vrijuit gaan, nu eindelijk aangepakt? Komt er gerechtigheid en genoegdoening voor de slachtoffers van het georganiseerde misbruik waarvan deze zaken het topje van de ijsberg zijn?
Uiteindelijk is het vooral de vraag die vorige week in deze krant al werd opgeworpen. Is Trump, net als Wilders in Nederland, onderdeel van het systeem of gaat hij daadwerkelijk voor verandering zorgen? Het goede nieuws is dat we het snel zullen weten en daarmee een veel beter inzicht gaan krijgen in hoe we er als mensheid aan toe zijn.
Ontsnapt aan een ramp
Sietske Bergsma
Poehee, dat was spannend. Tijdens het ontbijt en het naar school gaan van mijn twee zonen stroomden deze woensdag de bevestigingen binnen: Donald J. Trump wordt weer president van de Verenigde Staten. Althans als de Democraten hun verlies erkennen en de macht vreedzaam overdragen. Zij mogen zich dan wel als de hoeders van de democratie beschouwen en tegen “Hitler” hebben gestreden, maar de links-progressieve globalistische ordehandhavers doen wel vaker aan projectie, oftewel datgene waar ze Trump van beschuldigen: liegen, stelen, onderdrukken en het land verdeeld houden. Waarom dan niet het Capitool bestormen?
Maar ik zie het niet gebeuren en weiger zo cynisch te worden. Ik heb ook geen enkele reden meer om zulk organiserend, strijdbaar vermogen te verwachten of een hoge dunk te hebben van dezelfde mensen die horrorkandidaat Kamala Harris naar voren schoven om probleemgeval Biden te vervangen.
Soms gaan mensen zichzelf zo overschatten, en dat zie je vooral bij de binnen de Democratische partij oververtegenwoordigde ‘lefties’, dat ze paradoxaal genoeg nergens nog maar enige moeite voor doen. Hoe kanslozer de kandidaat, hoe gebrekkiger de boodschap en hoe lager de energie, hoe grandiozer de in het vooruitzicht gestelde triomf en hoe hoger het rendement. Want je bent weer iedereen te slim af geweest, zonder werkelijk iets van waarde te hebben ingebracht of geofferd. Als ‘kijken waarmee je weg kunt komen’ je organiserend principe wordt, wil geen enkele goede kandidaat werkelijk skin in the game gooien. De gecreëerde machtsmachine moet het klusje dan maar klaren. Iets in die richting moet de reden achter de keuze voor Harris zijn geweest. Want anders is het mij een raadsel waarom de Democraten zoveel risico’s namen tegenover een populaire kandidaat die wél al zijn skin in the game had, Donald Trump. Vervolgd, bijna vermoord, maar steeds weer vol energie tegenover zijn MAGA-aanhangers.
Waar mensen en organisaties gaan geloven dat het geluk hun kant oprolt en ‘alles wel goed zal komen’, als de juiste kranten maar de juiste dingen schrijven, en als ook Obama, Taylor Swift, Oprah Winfrey en Beyoncé er hun zegen aan geven, dan is het wachten op de dag dat de voorraad maakbaarheid op is. Ook omdat je maar zoveel uit het lichaam en de geest van je tegenstander kunt snijden, voordat hij merkt dat hij de zondebok is en met gelijke munt terugslaat. Of beter, met een munt die een werkelijke waarde vertegenwoordigt: die van het geloof in een landsbelang, iets hogers dan het zelf.
In Nederland hebben we nog een lange weg te gaan.
Toen mijn kinderen vanochtend eenmaal de deur uit waren, maakte zich rondom deze gedachten ineens een onverwacht gevoel van mij meester. Na een nogal gespannen Election Night vol NPO- en andere mainstream-duidingen realiseerde ik me dat we ternauwernood aan een nachtmerrie ontsnapt zijn. Pas met de duidelijke overwinning van Trump was dat gevoel toegankelijk geworden. Hoe veel erger het had kunnen aflopen en wat een drama een Harris-administratie voor mensen in de onafhankelijke media was geweest. Hadden wij, de systeemcritici, dat nog vier jaar kunnen volhouden? Ik weet het niet. De oproepen tot censuur, de giftige retoriek en regulering van sociale media hadden ons als kogels om de oren gevlogen.
Trump had het in zijn overwinningsspeech over de aankomende Golden Age, maar dat valt uiteraard nog te bezien. Of wij in Europa daar ook de vruchten van mogen plukken, en of de globalisten Trump überhaupt niet voortijdig de pas zullen afsnijden. Maar niemand pakt mij het geruststellende gevoel af, voor nu, dat we aan een groot kwaad zijn ontkomen, en dat er dus wel degelijk, in tegenstelling tot wat ik vaak zeg, verrassende dingen kunnen gebeuren op het politieke strijdtoneel. Dat biedt kansen, voor iedereen die snakt naar een debat dat openbreekt, een debat dat ook weer een stuk leuker en vrolijker wordt. Dat alleen is heel veel waard.
Wil je meer weten?
Wil je meer weten?
Koop de nieuwste editie bij jou in de buurt, of bestel deze editie.