^DeAndereKrant

“In de Times Higher Education World University Ranking 2023 staat TU Delft op de 48ste positie. Dat is een stijging van 22 plaatsen ten opzichte van de ranking van vorig jaar. In Nederland stijgt de universiteit dit jaar van een vierde naar een eerste plaats”, schrijft TU Delft trots op haar website.

Het staat in schril contrast met de kritiek die de TU in Nederland krijgt. Eind 2022 stelde de Inspectie van het Onderwijs een officieel onderzoek in naar het reilen en zeilen binnen de TU Delft. Na herhaaldelijke signalen “over sociale onveiligheid onder medewerkers en over financieel beheer” werd een meldpunt ingesteld, waar 148 meldingen binnenkwamen over “intimidatie, sociale onveiligheid als gevolg van gebrek aan leiderschap, uitsluiting, seksisme, integriteitsschendingen, roddelen, racisme, en pesten”, zo staat in het rapport Onderzoek naar naleving wet- en regelgeving TU Delft. “Het gaat hierbij niet om geïsoleerde incidenten, maar om een patroon waarbij verwaarlozing van de zorg kan blijven bestaan”, aldus de onderwijsinspectie.

TU Delft ging daarop aanvankelijk vol in de tegenaanval, door te stellen dat het “een mager onderzoek” betrof van de inspectie (zie kader). Die lezing werd niet gesteund door studenten en personeel. Het eigen journalistieke platform Delta publiceerde halverwege maart een verhaal van Students and Staff for safety, die anoniem een petitie aanbood bij het college van bestuur (cvb) en de raad van toezicht (rvt). “Mensen zijn bang voor de mogelijke consequenties als hun naam bekend wordt. Wijzelf ook”, liet een woordvoerder van de groep weten in Delta. Ook NRC Handelsblad nam de TU op de korrel en publiceerde meerdere verhalen over “wanbeheer” en een “onveilige sfeer” op de universiteit. De Volkskrant kopte begin maart: TU Delft verwaarloost sociale veiligheid van medewerkers.

Coen Vermeeren is er niet door verrast. Hij schreef in maart – opnieuw – een open brief, gericht aan Tim van de Hagen, de rector magnificus die in februari werd herbenoemd als roerganger. Vermeeren gaf in 2009 aan dat het ufo-fenomeen serieuze aandacht verdiende en wilde dat wetenschappelijk onderzoeken. Hij kwam daardoor onder vuur te liggen en trad in 2011 terug als docent lucht- en ruimtevaarttechniek. De wetenschapper bleef tot 2017 wel hoofd van de afdeling Studium Generale, verantwoordelijk voor het organiseren van lezingen, discussies, cursussen en podiumprogramma’s op het gebied van wetenschap, kunst en cultuur. Nadat hij in die positie enkele keren gevoelige onderwerpen aankaartte, raakte hij definitief op ramkoers met het nieuwe beleid van het College van Bestuur.

“Ik ben in 2017 ontslagen omdat ik volgens het College van Bestuur ‘controversiële’ onderwerpen programmeerde, iets dat ik nota bene als hoofd Studium Generale geacht werd te doen. Onderwerpen zoals het instorten van de Twin Towers in New York op 11 september 2001 bijvoorbeeld. Ook het debat over het klimaat, waarbij eigen TU-hoogleraren zoals Salomon Kroonenberg de klimaatverandering nuanceerden, bleek taboe. De opgenomen lezing van Kroonenberg werd door de TU zelfs offline gehaald. Als inhoudelijk deskundige op het gebied van lucht- en ruimtevaarttechniek vond ik het belangrijk aandacht te vragen voor de duizenden serieuze ufo-waarnemingen van piloten, militairen en astronauten. Ik liep daarmee in 2009 al behoorlijk op de zaken vooruit, aangezien ufo’s intussen mainstream zijn geworden en er vorig jaar voor het eerst onder ede hoorzittingen zijn gehouden in de Amerikaanse Senaat. De TU Delft doet het nog steeds af als onzin en het heeft direct tot mijn ontslag geleid.”

“Het gaat in Delft al lang niet meer om ingenieurswetenschappen en waarheidsvinding. De woke TU Delft heeft een onderzoeksagenda die nu voornamelijk gericht is op artificiële intelligentie, robotisering en nanotechnologie. De lezing die ik daarover in 2016 organiseerde, was de spreekwoordelijke druppel, omdat het op diverse manieren de vinger op de zere plek legde. Kritiek van mensen die deze ontwikkelingen gevaarlijk vinden, wordt niet geduld. Debat en dialoog over alle relevante maatschappij- en wetenschapskritische onderwerpen wordt door een door het College van Bestuur gecreëerde angstcultuur in Delft effectief gesmoord. In mijn boek Tegengeluid (2023) – iets dat structureel ontbreekt – laat ik zien dat de universiteit daarmee feitelijk een gevaar is geworden voor de samenleving.”

“De TU is een instrument geworden om globalistische thema’s als nanotechnologie, robotisering en AI vooruit te helpen en in de samenleving populair te maken. De vraag of dit een positieve ontwikkeling is, mag niet worden gesteld. Het zijn agenda’s die bedoeld zijn om – ook volgens de elites van deze planeet, zoals het WEF en Elon Musk – het transhumanisme mogelijk te maken waarmee de mensheid langzaam uitgefaseerd moet worden. Universiteiten zoals de TU Delft werken daar bewust of onbewust hard aan mee en dat noem ik buitengewoon gevaarlijk. Het hele probleem met AI en transhumanisme is dat het niet gebed is in ethische, spirituele kaders, waardoor het onomkeerbaar uit de hand zal lopen.”

“Al jaren ligt het bestuur van de TU Delft onder het vergrootglas van NRC, wat de afgelopen jaren resulteerde in meerdere artikelen. Daarin werd ook geciteerd uit talloze accountantsverklaringen, waaruit onder meer blijkt dat er voor de zoveelste keer is gesjoemeld met miljoenen aan vastgoed. De laatste keer ging het over het feit dat de TU Delft een monumentaal universiteitsgebouw in het centrum van Delft met zwaar verlies verkocht aan ingenieursbureau Royal HaskoningDHV.”

“Wetenschap is een bedrijf geworden met belangen en belanghebbenden. Deze ranking is echt een wij-van-wc-eend-lijstje. Als je over elkaar maar vaak genoeg roept dat je goed bent, zullen mensen het automatisch geloven. Ik ben niet de enige met kritiek op het beleid van het CvB. Alle Nederlandse media en universiteitsblad Delta namen de berichten van NRC en de Inspectie over. Een interne petitie – anoniem, want mensen durven zich vanwege mogelijke consequenties niet openlijk uit te spreken – om het CvB te overtuigen de Inspectie niet voor de rechter te dagen, werd door 800 studenten en personeelsleden getekend. Dat is een hoopvol teken.”

TU Delft publiceerde begin maart zelf het vernietigende rapport van de onderwijsinspectie, inclusief een reactie van 172 pagina’s. Het bestuur ging vol in de tegenaanval. „Er is geen sprake van wanbeheer, intimidatie en bedreiging”, schreef men. “De aanpak van de TU Delft ter bevordering van sociale veiligheid van haar personeel deugt.” Het management had onderzoeksbureau Verinorm ingehuurd om de werkwijze van de inspectie door te lichten. Verinorm sprak van een “mager onderzoek”. Het bestuur van de TU dreigde naar de rechter te stappen. Inmiddels is het College van Bestuur op zijn schreden teruggekeerd. Het erkent dat er “werk aan de winkel is” en ziet af van een gang naar de rechter, omdat “een rechtszaak starten om de gebruikte onderzoeksmethodologie op rechtmatigheid te laten toetsen dit transitieproces niet bevordert”, zo schrijft men. “Het college onderkent het leed bij TU-medewerkers die in het – al dan niet recente- verleden sociaal onveilig gedrag hebben ervaren. Elk voorval is er immers één te veel. Het college is gemotiveerd om voor te gaan in, en sturing te geven aan de cultuurverandering die nodig is om een toonaangevende universiteit te zijn in élk aspect, dus óók in sociale veiligheid. Daarom maakt het college, gehoord de Ondernemingsraad en Studentenraad, een verbeterplan met (vertegenwoordigers van) de TU-community, waarbij wij nadrukkelijk ook hulp hopen te krijgen van TU medewerkers die zelf sociaal onveilig gedrag hebben ervaren. Voor de begeleiding van dit proces schakelt het college de hulp in van externe deskundigen.”