^DeAndereKrant

Damian: Thuisfeestjes. Maar het duurde even voor het opkwam, het is uit eenzaamheid ontstaan. We hebben na verloop van tijd het heft een beetje in eigen hand genomen.

Damian: Wij deden er heel luchtig over. Ik weet niet of dit deels een uiting van angst is geweest, voor mezelf ging dat in elk geval niet op. Ik leef mijn leven, als het mijn tijd is, zie ik dat wel. Thuis blijven deden we niet.

Damian: We voelden spanningen. Als ik het even in hokjes mag plaatsen.. De ouderen wilden graag dat iedereen zich liet vaccineren, dat was veilig en dan kon je het niet meer krijgen. Veel jongeren hadden eigenlijk meer van laat maar zitten, het maakt me niet uit, dan krijg ik het maar. Zelf dacht ik dat de vaccinatie me niet zou schaden. Ik neem het gewoon, want ik wil mijn vrijheid terug. Ik heb twee vaccinaties genomen, de booster daarna niet meer. Corona had ik vermoedelijk al gehad, ik ben februari 2020 heel ziek geweest, mijn tante was toen op vakantie.

Renske: Eind 2021 is Damian na lang testen voor toegang te hebben gedaan en onder grote sociale druk, overstag gegaan. Zeker toen het testen door minder testlocaties en krappere openingstijden lastiger werd. Hij moest in de rij staan om zich te laten testen terwijl zijn vrienden met de QR-code overal door konden lopen. Hij heeft twee Pfizer-prikken laten zetten, na de tweede werd hij heel erg ziek.

Damian: De eerste viel wel mee. Maar een week of drie later, direct na de tweede vaccinatie, kwam ik thuis en was vrijwel meteen daarna helemaal naar binnen gekeerd, geen energie, overal pijn.

Renske: Maandenlang als een dood vogeltje op de bank, artsenbezoek na artsenbezoek. Je voelt dat de artsen het verband met de vaccinatie zien, maar het niet hardop mogen bevestigen.

Damian: Na een paar weken leek ik wat op te knappen, toen heb ik geprobeerd te sporten maar kreeg daarbij een ontzettende pijn in mijn linkerarm. Ik kon niks meer en heb er een soort verlamming in mijn hand aan over gehouden. Die is nog steeds niet helemaal over.

Renske: Hoe het nu gaat is gelukkig niet meer vergelijkbaar met hoe het was. Hij kon lange tijd niks meer, zo heftig was de pijn. Alleen met een hoge dosering pijnstilling, kwam hij enigszins de dag door.

Damian: Ik heb er een angst op gecreëerd waarbij ik mijn lichaam niet meer vertrouw. Ik durfde niet meer te bewegen uit angst dat de pijn weer zou beginnen. Het is echt een hel geweest. Ik had een heel ander tijdsbesef, dingen kwamen vertraagd binnen. Slapen ging door de pijn ook moeilijk.

Renske: Ik was in paniek en heb op Facebook gevraagd of iemand mij verder zou kunnen helpen. Vanuit meerdere hoeken werd mij een orthomoleculair arts aangeraden. Gelukkig konden we vrij snel terecht, en vanaf toen zette de vooruitgang in. We zijn er nu vier keer geweest. Hij heeft met collega’s een Pfizer ontstoring ontworpen, die heeft Damian gekregen. Daarbij is Damian ook gecontroleerd op tekorten. B12 en C waren te laag. Dat heeft hij gekregen, met daarbij zink en D3 om het immuunsysteem te ondersteunen. Bij eerder bloedonderzoek bij de huisarts werd gemeten dat zijn trombocyten verhoogd waren, dat wat ook het geval bij de corona-infectie begin 2020. Apart was dat de huisarts mij had gezegd dat het bloedbeeld goed was. Pas toen ik zelf de labwaarden ging controleren viel mij op dat de trombocyten verhoogd waren. Volgens de huisarts was dit niet relevant.

Damian: fysiek en geestelijk, zeg 65 procent. Mijn linkerhand vraagt tijd. Ik ben bang om te sporten, het verlies van vertrouwen is het moeilijke punt. Ik geloof voor mijzelf niet zo in een psycholoog, ik denk dat ik het zelf moet doen.

De huisarts had toegezegd dit te zullen doen, maar dat blijkt ze niet te hebben gedaan. Ze zegt dat ze niet hard kan maken dat de klachten van Damian verband houden met de vaccinatie. Verder ziet ze nut en noodzaak niet in, van het doen van een melding.

Renske: Ik geloof dat we aan het begin van wereldoorlog 3 zitten, en dat nieuwe technologie wordt uitgerold. Ik verwacht nieuwe dwangronden. In het klein en in het groot is er een angst voor verlies. Maar als de mensen op zouden staan zou het klaar zijn.

Damian: Ik geloof wel wat mijn tante zegt, maar ik probeer ‘ene oor in andere oor uit’ te doen, anders heeft voor mijn gevoel mijn leven geen waarde meer. Ik geloof niet dat wij met z’n allen zullen opstaan, we zijn te verschillend. Ik heb er een angstig gevoel bij. Ik ben een soort struisvogel, ik heb concentratieproblemen. Misschien wordt het vluchten, naar een land waar ik een betere toekomst zie. Ik wil voor het leven kunnen gaan, werken, lekker naar buiten, met vrienden samen zijn.

Renske: Veel jongeren voelen het zo. Ik praat veel met ze. Veel meiden hebben menstruatiestoornissen en lopen tegen hele dikke issues aan. Als ouder zijnde, en nu ga ik bijna huilen, probeer je er alles aan te doen om je kinderen gelukkig te zien. Op een gegeven moment overwoog Damian de kappersopleiding. Maar hoe ga je dat doen in coronatijd? Hoe ga je een stage doen? Voor veel jongeren is het een heel demotiverende tijd. Dat is heel verdrietig.