^DeAndereKrant

“Afgelopen juni ontving ik een brief van de officier van justitie die meedeelde dat er een strafrechtelijk onderzoek naar me was ingesteld vanwege het posten van twee tweets in 2022. Ik nam een advocaat in de arm en we vroegen de tweets op, want die stonden niet aangegeven in de brief. Op internet waren ze gecensureerd. De tweets gingen over de mondmaskers. Het kwam erop neer dat ik stel dat de maskers ideologische symbolen zijn om gehoorzaamheid te signaleren. Mijn advocaat diende een verweer in. Vervolgens ontving ik een strafbeschikking, waarin de rechter had besloten tot het opleggen van een boete van 3.600 euro of zestig dagen celstraf. Mijn advocaat probeert nu een afspraak te maken voor een zitting. Deze zal plaatsvinden voor dezelfde rechter die al een straf heeft opgelegd. De gang van zaken is nogal vreemd en kafkaësk. Daarnaast heeft de officier van justitie een nieuw strafrechtelijk onderzoek ingesteld, vanwege het verslaan van mijn proces op mijn substack-account. Dit nieuwe onderzoek is nu op pauze gezet, maar kan elk moment weer opgepakt worden.”

“Blijkbaar is dit hoe in Duitsland het strafproces verloopt. De strafbeschikking wordt pas effectief nadat er een zitting is geweest – wanneer mijn advocaat de zaak heeft kunnen bepleiten met dezelfde argumenten die we schriftelijk hebben ingediend, bij dezelfde rechter die al tot een straf heeft besloten.”

“De officiële aanklacht is dat ik word beschuldigd van het verspreiden van propaganda, met de intentie om steun te verzamelen voor een voormalige nationaal-socialistische beweging – voor het steunen van nazi’s dus.”

“Ja. Iedereen die bekend is met mijn werk van de afgelopen jaren weet dat ik de opkomst van het ‘nieuwe normaal’ heb geprobeerd te beschrijven als een nieuwe vorm van totalitarisme. De beschuldiging is bizar en belachelijk. Ik doe precies het tegenovergestelde door te laten zien wat de overeenkomsten en verschillen zijn tussen 20e-eeuwse totalitaire bewegingen en wat we nu meemaken.”

“Censuur en vervolging van dissidenten zijn niets nieuws onder de zon. Het zijn klassieke elementen van totalitaire systemen, zoals nazisme en stalinisme. Naar mijn mening zijn er meer overeenkomsten met het nazisme. Met de schijn van een democratisch proces werd het fascisme in de jaren ’20 en ’30 in Duitsland heel gradueel, met wetten ingevoerd. In tegenstelling tot Rusland, dat totalitair werd na een revolutie.

Een essentieel verschil tussen de oude vormen van totalitarisme en de huidige, is dat politiek teniet wordt gedaan. Mensen die zich uitspreken zijn geen ‘contrarevolutionairen’ of iets dergelijks. We worden complotdenkers genoemd, ‘haat-crimineel’ of ‘extremist’. We zijn ‘wetenschapsontkenners’. Daarom noem ik dit een gemedicaliseerd totalitarisme. Dissidenten worden niet langer geframed als politieke tegenstanders, maar als afwijkende gekken die de werkelijkheid niet begrijpen. Het is een heel verraderlijke en effectieve framing, omdat het de politieke aard van het conflict volledig buiten de discussie plaatst.”

“Precies. Voorheen had het systeem een ideologie, er was het conflict tussen kapitalisme en communisme. Het huidige totalitarisme – het wereldwijde kapitalisme – heeft geen externe tegenstanders meer. Het systeem zelf wordt de realiteit. Het dicteert wat realiteit is en wat niet. En iedereen die het er niet mee eens is, is een realiteits-ontkenner. De ‘ontkenners’ hebben hierdoor geen politiek verweer.”

“In nazi-Duitsland werd de omgekeerde rode driehoek bij politieke gevangenen op de mouw gespeld. Ik gebruik dat symbool om te benadrukken dat het om een politiek conflict gaat, niet om corona of klimaatverandering. Ik moedig anderen aan dat ook zichtbaar te maken.

De ‘realiteitsontkenners’ worden niet alleen politiek buitenspel gezet, ze worden ook onzichtbaar gemaakt in de publieke ruimte. Daar spelen nieuwe vormen van censuur, zoals het zichtbaarheidsfilteren (shadow banning) een grote rol in. De meeste mensen die gewoon een google-search doen, zullen daar verder niet over nadenken. Maar Google bepaalt wat jij te zien krijgt en wat niet. Idem dito met Wikipedia, Twitter en andere social media. Mensen krijgen geen accuraat beeld van bottom-upinformatie die vrij gedeeld wordt. Ze krijgen een versie van de realiteit voorgeschoteld die door grote Big-Techbedrijven wordt bepaald.”

“De meeste mensen hebben waarschijnlijk geen flauw idee dat dit zich afspeelt. Wanneer je naar deze zaken kijkt, maar ook naar bijvoorbeeld de censuurwetten die worden ingevoerd, zoals de Europese Digital Services Act (DSA), dan kun je bijna niet anders dan tot de conclusie komen dat overheden, de corporations, de hele machtsstructuren, het gevoel hebben dat ze niet meer te hoeven doen alsof er nog een rechtsstaat bestaat. Ze kunnen doen wat ze willen en daarbij bruut geweld inzetten of belachelijke aanklachten verzinnen.

Het heeft een signaalfunctie, en de boodschap is heel duidelijk: die democratische rechten die je dacht dat je had, het eerlijke rechtsproces waar je recht op meende te hebben in een democratie, dat betekent niets meer. We kunnen doen wat we willen en als je je ertegen uitspreekt, dan verzinnen we een of andere aanklacht, zetten je in de gevangenis of zorgen dat je bankroet gaat. Of, zoals in het geval van Julian Assange, ‘als je oorlogsmisdaden aan het licht brengt, zetten we je voor de rest van je leven in eenzame opsluiting’. Ze zetten een voorbeeld neer. De functie is exact hetzelfde als waarom ze vroeger de hoofden van vijanden op een paal buiten de stadspoort zetten. ‘Kijk wat we met deze mensen doen. Wil je dat dit jou overkomt?’”

“Ja, het is bedoeld om je te intimideren zodat je je gaat stilhouden.”

“Omdat je je niet moet laten intimideren door bedreigingen. Het gaat om macht, het is fascisme, het zijn pestkoppen en daar moet je nooit aan toegeven. Het is een principekwestie. Ja, zij hebben de macht. Ze kunnen met me doen wat ze willen. Maar ze kunnen me niet dwingen hen te respecteren, te doen alsof ik ze respecteer of dat ze autoriteit hebben. Ze hebben alleen maar rauwe macht, en ik speel niet mee in hun theater.”

Het gaat dus om innerlijke integriteit. Dat doet me denken aan 1984, gehoorzaamheid was niet voldoende, je moest eerst gebroken worden.

“Ik wil ’s morgens opstaan en mezelf in de spiegel aankijken en mezelf respecteren. Daar komt het op neer.”

De satiristische politieke essays van C.J. Hopkins zijn verzameld in zijn boeken Trumpocalypse, The war on populism en Rise of the New Normal Reich.

Het laatste boek is in Duitsland, Nederland en Oostenrijk van Amazon verbannen. Zijn werk is te volgen opconsentfactory.org of cjhopkins.substack.com

Machthebbers zetten steeds vaker juridische middelen in om hun politieke tegenstanders te framen, monddood te maken of uit te schakelen. In Nederland werd onlangs FVD-Kamerlid Gideon van Meijeren beschuldigd van ‘opruiing’ – twee maanden voor de Kamerverkiezingen. Hetzelfde overkwam eerder criticus en activist Willem Engel van Viruswaarheid. Jurist Jeroen Pols, die met Engel vele rechtszaken voerde tegen het coronabeleid, wordt in Duitsland juridisch vervolgd. Julian Assange, oprichter van Wikileaks, en meer recentelijk de bekende Britse podcaster Russell Brand, die miljoenen volgers heeft op YouTube, werden beschuldigd van seksuele misdrijven. Andere voorbeelden:

Chelsea Manning lekte informatie over Amerikaanse oorlogsmisdaden naar Wikileaks. Hiervoor zat ze zeven jaar in de gevangenis.

Edward Snowden lekte als inlichtingen-analist geclassificeerde informatie over grootschalige surveillance van burgers door Amerikaanse veiligheidsdiensten. Verblijft in ballingschap in Rusland.

Craig Murray, Schotse journalist en voormalig diplomaat, zat acht maanden in de gevangenis voor het verslaan van de rechtszaak waarin de voormalige president van Schotland, Alex Salmond van seksueel misbruik beschuldigd werd.

Christian Dettmar oordeelde als familierechter tijdens de coronaperiode dat mondmaskers voor kinderen onrechtmatig waren. Hij werd uit zijn functie ontheven en is veroordeeld voor twee jaar voorwaardelijke gevangenisstraf.

Michael Ballweg, oprichter van de Querdenken (dwarsdenken)-beweging, organiseerde grootschalige coronaprotesten. Zat negen maanden in de gevangenis vanwege vermeende fraude.

Sucharit Bhakdi, top-viroloog die zich vanaf het begin van de coronacrisis heeft uitgesproken, werd aangeklaagd voor vermeende oproepen tot haat en het trivialiseren van de Holocaust.

Muzikant Roger Waters (Pink Floyd) droeg tijdens een optreden in Duitsland een zwartleren uniform dat sterk leek op een SS-uniform om zijn oppositie tegen fascisme te benadrukken. Kreeg strafrechtelijk onderzoek aan zijn broek.

De Amerikaanse onderzoeksjournalist Matt Taibbi versloeg de ‘Twitter files’, die aan het licht brachten dat Amerikaanse overheidsdiensten samenwerkten met Twitter om inhoud te censureren. Op de dag dat hij bevindingen naar buiten bracht, werd een onderzoek naar hem ingesteld door de Belastingdienst.

Kit Klarenberg, versloeg voor het Amerikaanse platform de Grayzone het conflict in Oekraïne. Werd opgepakt in Groot-Brittannië en zes agenten verhoord werd vanwege zijn rapportages.

Journalist Rypke Zeilmaker van onder andere De Andere Krant werd met geweld gearresteerd nadat hij kritisch over gemeenteambtenaren had geschreven.

Owen Shroyer, presentator bij Infowars, werd deze maand tot twee maanden cel veroordeeld, omdat hij ‘ongegronde beweringen’ zou hebben gedaan over verkiezingsfraude bij de verkiezing van Joe Biden en er mede voor hebben gezorgd dat de protesten van Trump-aanhangers op 6 januari 2021 in Washington uit de hand liepen.

Andere, minder bekende mensen die vervolgd werden vanwege hun kritiek op het huidige systeem: de Duitse vredesactivist Heinrich Bücker, verschillende mensen van de Black Alliance for Peace, die kritisch is over het conflict in Oekraïne), Omali Yeshitela, Penny Hess, Jess Nevel, de Zwitserse cardioloog Thomas Binder, de Duitse arts Heinrich Habig en de advocate Sabine Deutsch.

Dan zijn er nog de ‘lawfare coups’. In Peru werd ex-president Pedro Castillo aangeklaagd en in de gevangenis gezet. In Pakistan wordt Imran Khan het leven moeilijk gemaakt met rechtszaken zodat hij in oktober niet mee kan doen aan de presidentsverkiezingen. In Argentinië is Christina Fernandez de Kirchner buitengesloten van de lopende presidentsverkiezingen door rechtszaken.

De bekendste zaak is ongetwijfeld die van Donald Trump, tegen wie diverse rechtszaken zijn aangespannen. Deze zaken worden door de meeste waarnemers beschouwd als pogingen om te voorkomen dat hij zal meedoen aan de komende presidentsverkiezingen van 2024.