^DeAndereKrant

De gezondheidsautoriteiten in de meeste westerse landen hebben vanaf het begin van de vaccinatiecampagne gecommuniceerd dat de coronavaccins veilig zouden zijn. Gaandeweg echter werden in sommige landen de vaccinaties van AstraZeneca en Janssen gestopt wegens vermoedens van ernstige bijwerkingen. Later werd onder meer in de Scandinavische landen gestopt met de Moderna-prikken voor mensen van onder de dertig en inmiddels is officieel erkend dat de mRNA-injecties van Pfizer en Moderna ernstige bijwerkingen kunnen hebben, zoals myocarditis (ontsteking van de hartspier), hoewel daarbij nog steeds wordt benadrukt dat die “zeldzaam” zouden zijn.

Officiële instanties waar bijwerkingen worden geregistreerd, zoals Lareb in Nederland, EUDRAVigilance in de EU en Vaers in de VS, hebben ook al zeker 60.000 doden geregistreerd en miljoenen ernstige schadegevallen, maar zij benadrukken steeds weer dat een melding van schade niet hoeft te betekenen dat de schade is veroorzaakt door het vaccin. Ze melden niet dat de meldingen maar een fractie zijn van de werkelijke aantallen, omdat veel schades niet worden gemeld. Ondanks de vele waarschuwingssignalen heeft tot dusver weinig pathologisch onderzoek plaatsgevonden om schade aan te tonen. Een uitzondering hierop is professor Arne Burkhardt, een autoriteit in Duitsland, die achttien jaar directeur is geweest van het Instituut voor Pathologie in Reutlingen, meer dan 150 wetenschappelijke publicaties op zijn naam heeft staan en docent is geweest aan de universiteiten van Hamburg, Bern en Tübingen. Burkhardt deed in het najaar van 2021 pathologisch onderzoek naar weefsel van overledenen en nog levende individuen waarbij een verdenking was van vaccinatieschade. Het ging om 52 personen tussen de 22 en 95. De meeste van de onderzochte sterfgevallen vonden plaats buiten het ziekenhuis tijdens gewone dagelijkse bezigheden. Alle in het Westen bekende merken vaccins waren vertegenwoordigd. Sommige mensen hadden slechts één prik gehad, anderen twee of drie.

Om weefsel onder de microscoop goed te kunnen bekijken, paste Burkhardt aankleuringstechnieken toe, waarmee bepaalde gevolgen van de vaccinaties letterlijk zichtbaar werden. De coronavaccinaties zetten het lichaam van de geïnjecteerde aan tot de productie van een speciaal eiwit dat een mens normaal niet maakt. Het is een eiwit uit het omhulsel van coronavirussen. Met de coronavaccinatie wordt een stukje genetische code ingebracht, die cellen van het eigen lichaam verandert in een soort fabriekjes die dit virus­eiwit gaan produceren. De eigen afweer ziet vervolgens dat deze cellen niet meer normaal zijn en komt in actie. Die (spike)eiwitten zijn met aankleuringstechnieken zichtbaar te maken.

De resultaten waren alarmerend. De gezondheidsautoriteiten hebben herhaaldelijk beweerd dat de vaccinaties, die in de schouder worden geplaatst, slechts daar lokaal en kortdurend het immuunsysteem zouden programmeren. Het onderzoek van Burkhardt liet echter zien dat het vaccin langdurig het hele lichaam door kan gaan. De niet-lichaamseigen spike-eiwitten zijn teruggevonden in bloedvaten, het hart, de longen, lever, milt, nieren, hersenen, huid, eierstokken, enzovoort. De eiwitten werden tezamen gezien met ernstig afwijkende weefselstructuren en volop ontstekingscellen, de gevolgen van een heftig auto-immuun proces. En dat, zeer ongebruikelijk, veelal in meerdere organen tegelijk.

Burkhardt zegt in zijn ruim veertig jaar lange loopbaan zoiets niet eerder te hebben gezien. De aangekleurde spike-eiwitten betroffen geen virussen. Hier is een controle op uitgevoerd door te bepalen of er andere viruseiwitten (in dit geval nucleocapside eiwit) aantoonbaar waren. Die werden niet aangetroffen. De ontstekingsbeelden met aanwezigheid van spike-eiwitten werden aangetroffen tot vele maanden na vaccinatie.

Het is nog onduidelijk welk percentage van de gevaccineerden te maken krijgt met ernstige vaccinatieschade. Dat kan direct het gevolg van de injectie zijn (reactogeniciteit) maar ook doordat er andere processen in het lichaam aangetast zijn. Een vermoeden is dat bij een deel van de gevaccineerden het immuunsysteem tenminste tijdelijk aan kracht heeft ingeboet, mogelijk omdat de hoeveelheid immuuncellen is afgenomen doordat ze elkaar zijn gaan aanvallen. Dat levert een verschijnsel op dat ook wel VAIDS wordt genoemd, AIDS als gevolg van vaccinatie. Allerlei sluimerende ziekmakers kunnen dan door het verzwakte immuunsysteem niet meer onder de duim worden gehouden, bijvoorbeeld kankercellen en tal van ziekmakende bacteriën en virussen.

Immunoloog prof. dr. Pierre Capel, die Burkhardt omschrijft als een “zeer gerenommeerde patholoog-anatoom die met de juiste ethiek correct zijn werk doet”, is niet verbaasd over de resultaten van het onderzoek. “Wat hij laat zien is nog een understatement. Bij mensen die geprikt worden treden er beschadigingen op, punt uit, klaar.” Het argument dat heel veel mensen nergens last van hebben, is volgens Capel niet valide. “Je merkt alleen iets als de schade boven een bepaalde omvang is. Zo kan een bloedvat voor 80 procent dichtzitten zonder dat je het merkt, maar dat wil niet zeggen dat je de dag erop geen hartaanval kunt krijgen.”

Volgens Capel treedt er na de prik “een afweerreactie op tegen het virale spike-eiwit dat jij via het ingespoten mRNA maakt. De cruciale vraag is, hoe veel schade geeft die ontstekingsreactie in jouw lichaam. Dit wordt bepaald op welke plaats, hoelang en hoeveel van dit spike er wordt geproduceerd, en dat kan voor iedereen verschillend zijn. Is dit in het middenoor, dan ben je duizelig en zo is er voor ieder orgaan of weefsel een specifiek klachtenpatroon”.

“Problemen aan bloedvaten, het hart en de hersenen treden vaak op”, zegt Capel. “De lijst van officieel geregistreerde bijwerkingen in het Verenigd Koninkrijk van het Pfizer vaccin is 117 pagina’s lang. Het onderzoek van Burkhardt toont aan dat overal in het lichaam het virale spike-eiwit wordt gevormd waardoor ontstekingsreacties optreden, al dan niet zeer heftig en soms zelfs met de dood tot gevolg. Het cynische van de situatie is dat de huidige virussen zodanig gemuteerd zijn dat boosteren geen functionele bescherming biedt, maar wel de bijwerkingen steeds heftiger maakt.”

Capel: “Belangrijke informatie over waar en hoelang het mRNA actief is, en hoe het gevormde spike eiwit de stolling, het immuunsysteem, en andere systemen zoals het angiotensine-systeem (dat de bloeddruk reguleert) ontregelt, wordt niet gegeven of achtergehouden”. Dat “de prikkies” niet alleen in de schouder blijven is volgens Capel “al lang en breed bekend. Studies met lipide nanoparticles, waarin de ­mRNA-vaccins worden verpakt, worden al vele tientallen jaren uitgevoerd. Zo is het bekend dat het lichaam op deze nanoparticles reageert met onder andere bloedvatverwijding via complement-activatie, een bepaalde immuunreactie. Daardoor bevinden deze bolletjes zich in no-time in de bloedbaan en gaan vervolgens het hele lichaam door. Deze nanoparticles kunnen de cellen van alle organen en weefsels binnendringen en zelfs door de bloed-hersenbarrière heengaan. Het gebruikte mRNA is ook nog eens chemisch extra stabiel gemaakt en blijft veel langer aanwezig dan met lichaamseigen mRNA normaal is. Allemaal deels bekende, deels goed te onderzoeken zaken.”

“Burkhardt kreeg een portie kritiek te verduren”, zegt Capel, “maar een ethisch correct handelende patholoog-anatoom zou zich niet moeten hoeven te verdedigen voor bevindingen die iedereen allang had moeten weten. Of zijn bevindingen iets gaan veranderen, is maar de vraag. Er zijn met betrekking tot de prikkies eerder al heel wat schokkende ontdekkingen gedaan, maar wegkijken en ontkennen is wat de boventoon voert”.

Immunoloog prof. dr. Theo Schetters merkt desgevraagd op dat de bewijslast met betrekking tot bijwerkingen bij de coronavaccinatie lijkt omgekeerd. “Mensen die bijwerkingen na vaccinatie hebben voelen zich vaak niet serieus genomen en lopen tegen een muur op omdat artsen stellen dat de vaccins veilig zijn. Dat is niet zoals het hoort. Artsen moeten deze bijwerkingen melden bij de instanties. De overheid hoort toe te zien dat de vaccins veilig zijn en te onderzoeken of bijwerkingen die gemeld worden al dan niet aan de vaccinatie kunnen worden toegeschreven. Zolang daar onzekerheid over is hoort men terughoudend te zijn met het aanprijzen van vaccinatie.”

Schetters: “Hoewel bijwerkingen doorgaans maar bij een kleine groep optreden kan het niet zo zijn dat men producten aanbeveelt aan groepen mensen die geen serieuze problemen ondervinden indien zij besmet zouden raken met corona waarbij er een onbekend risico is op ernstige schade en zelfs overlijden. Een simpele afweging van het aantal overlijdens door vaccinatie versus het aantal overlijdens door infectie is ethisch niet verantwoord – men mag niet een bepaald aantal mensen offeren om een ander deel te beschermen.”

Burkhardt is inmiddels bedolven met aanvragen voor onderzoek. Tezamen met andere wetenschappers zoeken ze naar oplossingen hoe hier invulling aan te geven. Burkhardt heeft ook gereageerd op de kritiek die hij te verduren kreeg en werkt aan een wetenschappelijke publicatie.