^DeAndereKrant

In een column in de Volkskrant heb ik mijzelf wel eens een medisch wonder genoemd, omdat ik ebola, cholera, knokkelkoorts, hepatitis A & B, malaria, hondsdolheid, builenpest, tyfus, gele koorts, schurft, hoofdluis, platjes en natuurlijk de vertrouwde reizigers­diarree overleefde. Deels kletskoek natuurlijk, maar toch waren er voldoende lezers die die onzin geloofden en bezorgde brieven stuurden naar de krant. “Medisch wonder” had ik overigens van Herman Brood gejat, maar die heb ik ruimschoots overleefd, dus wat nou wonder?

Ik heb in dat verschrikkelijke jaar 2023 werkelijk alles laten onderzoeken en iedere keer zei mijn huisarts: de uitslagen van je bloed, urine en poep zijn prima en op de foto’s is niks te zien. Je bent alleen 15 kilo te zwaar en je hebt een vette lever.

Een normaal iemand zou dan hartstikke blij zijn, maar ik was ervan overtuigd dat er toch iets vreselijks in mijn lijf zat, want anders kon ik mij toch niet zo beroerd voelen? Mijn vader was een klassieke hypochonder en bij ieder puistje op zijn lijf dacht hij dat hij kanker had. Pa bladerde regelmatig in de medische Winkler Prins, twee dikke pillen vol foto’s van smerige ziektes. Terwijl hij hoestend aan zijn sigaar zoog, vertelde hij mij eens dat hij waarschijnlijk aan een hartaanval zou overlijden als hij een spellingsfout zou tegenkomen in de WP (hij overleed aan maagkanker).

En dan nu de beloofde tips. Ik was dus obese — uiteindelijk de oorzaak van alle klachten — en heb me aangemeld bij de sportschool, inmiddels bijna een jaar geleden. Ik laat mij drie keer per week afbeulen door mijn personal trainer Rui. Ik zwem zes keer per week een half uur: tot begin december in de Atlantische Oceaan voor mijn deur en nu in het gemeentelijke zwembad. Ik fiets en wandel dagelijks minimaal anderhalf uur. Mijn betere helft is kok en cateraar en we eten supergezond: scharrelvlees, verse vis, groenten van de markt en ik maak mijn eigen sap van wortelen, rode bieten en gember. Ik was altijd een enorme zoetekauw en vrat dagelijks een pak koekjes, een reep chocola en een pastel de nata. Das war einmal: ultra processed food (UPF), de grote boosdoener, is in mijn huis niet te vinden (vooruit, er liggen wat zakken nacho’s in de keukenla, puur voor de gezelligheid). Mijn vette pens is verdwenen en ik voel me gezonder dan ooit. Dat moet ook wel, want ik heb geen pensioen en zal tot mijn dood stukjes moeten schrijven en dat vereist een gezonde geest in een gezond lichaam. De boog kan niet altijd gespannen staan en één keer per week mag ik mijzelf bezatten. De kater ’s anderendaags is gevaarlijk voor mijn dieet want dan wil ik alleen maar vette troep eten — het liefst een paar bakken voer van de Chinees — en ik drink dan hupsakee 2 liter cola tegen de nadorst, aangevuld met een beker ijs. Maar de volgende dag staat Rui mij alweer op te wachten. Dus: een gezond leven begint bij de sportschool en het zwembad. En ieder pondje gaat door het mondje, dus houdt u aan een dieet. Dan wordt u net zo mooi oud als ik.