^DeAndereKrant

Huisje, boompje, beestje. Niet erg op de voorgrond. Ik werkte in de gehandicaptenzorg. De afgelopen 10 jaar is daar veel veranderd. Bezuinigingen, veel mensen werden met een mooi verhaal uit hun vaste contracten gepraat. Zelf ben ik daar niet in meegegaan. Toen kwam corona. Ik dacht jeetje wat gebeurt hier?

Het voelde niet oké, ik had mijn vraagtekens. We werden gebombardeerd met angstberichten. In Wuhan vielen mensen neer op straat, in 10 dagen tijd werd een heel ziekenhuis gebouwd. Waarom een ziekenhuis met tralieramen? Vervolgens werd er heel snel een vaccin naar voren geschoven. Voor een nieuw virus?! Toen las ik voor het eerst over mRNA, ik had daar nog niet eerder over gehoord. Wat voor een vaccin is dit dan? Uiteindelijk kwam ik uit bij beschouwingen van Theo Schetters, Pierre Capel en Dick Bijl, er waren best wat kritische geluiden.

Toen ik de bijsluiter las op de site van het RIVM zag ik bij de bijwerkingen dat ook bloedstolsels, hartspierontsteking en immuunschade kunnen ontstaan. Toen had ik zoiets van dit klopt niet, dit gaat niet over een gewoon vaccin. Een poosje later zag ik dit er niet meer tussen staan. Ik had de bijsluiters bewaard en kon ze daarom naast elkaar leggen. Het gebeurt allemaal onder onze neus. De website werd voortdurend opgeschoond. Ik kwam in een enorme tweestrijd. Je wil niet dat je cliënten covid krijgen, maar wat zijn de effecten van deze prikken? Van mij werd verwacht dat ik cliënten naar de priklocatie zou gaan brengen. Ik kon het niet, ik heb geweigerd, het ging over mijn grens. Dat op dat moment geaccepteerd. Later kreeg ik ontslag omdat ik geen mondkapje droeg. Met een jurist van de vakbond (FNV) zijn we wel tot een goede vaststellingovereenkomst gekomen. Het voelde wel als een periode van rouw die volgde, ineens na twintig jaar niet meer bezig met je cliënten.

Mijn moeder is anti-vaxx, die was meteen overtuigd dat zij hier niets van moest hebben. Zelf was ik niet anti-vaxx, heb voorheen ook voor reizen vaccinaties gehaald. Maar het pakte deze keer anders uit. Mijn moeder heeft de coronavaccinatie niet genomen maar wel gekregen.

Het verhaal gaat 20 jaar terug. Mijn moeder is toen geschept door een auto en heeft daarna op de intensive care gelegen. Ze is gelukkig goed hersteld maar hield wel last van haar rug. Eind november 2021 had ze ook last van haar rug, alleen het hield langer aan. Ik zei toen tegen mijn stiefvader dat het mij verstandig leek om de huisarts te bellen. De huisarts is langs geweest. Ik was er toen niet bij. De situatie verbeterde niet. Toen heb ik zelf de huisarts gebeld met de vraag of er niet ter controle bloed geprikt zou moeten worden. De huisarts zei mij toen dat hij dat al had gedaan en mijn moeder ook meteen had gevaccineerd. Toen gingen bij mij alle alarmbellen af, ik werd woest en zei mijn moeder wilde helemaal niet gevaccineerd worden. Hoe heeft u haar dan voorlichting gegeven? Daar gaf hij geen antwoord op, hij gaf aan dat het beter was om het er buiten dit telefoongesprek maar niet meer over te hebben. Sorry? Ik heb direct daarna mijn moeder gebeld, mam, weet jij dat je gevaccineerd bent? Ze vroeg: Hoe bedoel je? Ik ben niet gevaccineerd, de huisarts heeft alleen bloed bij me geprikt. Ik zei: nee mam, ik heb net de huisarts aan de telefoon en hij vertelt mij dat je gevaccineerd bent, heb je dat meegekregen? Ze zegt: ik heb helemaal niks meegekregen, ik moet die troep niet, ik wil niet gevaccineerd worden. Ik heb daarna de huisarts teruggebeld, toen kreeg ik de assistente aan de lijn. Bij mij gingen de alarmbellen af omdat ik mijn moeder zag afglijden, ze verloor in rap tempo gewicht. Neurologisch ging het nu ook mis. Binnen korte tijd wist haar eigen naam niet meer, haar geboortedatum niet meer, ze wist niet meer wie ik was, het tijdsbesef was weg, zelfhygiëne lukte niet meer.

Op een donderdag is bloed geprikt en het vaccin gezet. In het telefoongesprek dat ik had met de huisarts, op een maandag, twee en halve week later, zei hij mij dat aankomende donderdag de tweede vaccinatie stond gepland. In deze weken zagen we het patroon veranderen. Uiteindelijk wilde mijn moeder ook niet meer eten en drinken. De volgende zondag hebben we de ambulance gebeld, het ging almaar slechter. Toen werd er van alles nagekeken, maar er werd niets gevonden. Wij dachten, hoe kan dit? We hebben toen aangegeven dat ze is gevaccineerd. Daar kregen we geen respons op. We kregen uiteindelijk de reactie, misschien heeft ze geen zin meer om te leven? Bullshit, mijn moeder was een heel positief ingesteld mens, nooit depressief geweest, altijd goedlachs. Toen hebben we het nog even aangekeken, maar uiteindelijk hebben we haar naar de eerste hulp gebracht. Ze was aan het hallucineren, totaal de weg kwijt. Toen kwam naar buiten dat ze een herseninfarct had gehad. Maar ik zag geen verlammingsverschijnselen, is het niet een kleine TIA geweest? Ze zagen iets op de scan, maar het was te oud om te zien wat het echt was geweest, toen werd het maar gegooid op een herseninfarct.

Aan mij werd gevraagd of ik die nacht wilde blijven omdat mijn moeder enorm onrustig was, ze wilde alleen maar naar huis, ze kon geen vijf minuten zitten, ze had ook nog eens een urineweginfectie en kwam uit onderzoek dat ze een kalium tekort had en dat het kritiek was. Het werd een nacht die ik nooit meer zal vergeten. Er komt dan zoveel op je af. Vanwege het coronabeleid was ik de enige die mee mocht. Dit was in januari 2022. Dan staan er ineens artsen in de kamer met de vraag wilt u uw moeder wel of niet reanimeren. Voor die keuzes kom je te staan, allemaal op stel en sprong.

We kregen te horen dat ze naar de geriatrie moest, voor haar eigen veiligheid werd ze in een dichtgeritst tentbed gelegd. Dat vond ik echt heel zwaar, het emotioneert me nog. Ik dacht, dit gaat ze niet overleven. Maar ze is een vechter. Ze zat in een delier, en van daarop volgend in een vasculaire dementie. Dan weet je dit komt niet meer goed. We hebben het allemaal over een periode van 8 weken, komende van een gezonde vrouw van 72 jaar. Haar schaamte is weg, ze herkent je niet meer, ze was incontinent, liet alles lopen. Uiteindelijk kozen we voor een neussonde zodat er in ieder geval voeding in kwam, want ze verstopte al het eten. Ik kreeg een heel andere moeder die ik opnieuw moest leren kennen. Dan komt er wel een enorme boosheid in je naar boven kan ik zeggen. Mijn moeder kwam eigenlijk niet bij de huisarts, was een gezonde vrouw, mankeerde op haar rug na eigenlijk nooit wat. Wat er heeft plaatsgevonden was na de coronaprik. Dan wordt er naar je gekeken maar je krijgt gewoon geen respons. Een zwijgplicht, kritische geluiden mogen niet gegeven worden.

Ik stuitte op een Facebook pagina, daar zaten ruim 1400 mensen met schade na de corona-injecties! Ik schrok van de verhalen die ik las, waar mensen doorheen gingen, wat ze allemaal hadden doorgemaakt. Ik had zoiets van waarom weten we dit niet? Waarom blijft dit tussen de muurtjes van zo’n groep, dit moet naar buiten toch, mensen moeten dit toch weten? Ik heb het verhaal van mijn moeder geplaatst en gevraagd of mensen mij misschien verder konden informeren. Ik kreeg daar reacties op, voor een aantal was het herkenbaar. Sommigen hadden met een ouder precies hetzelfde meegemaakt, van een delier in een vasculaire dementie.

Ja, ik heb dat gedaan. Enige tijd later kreeg ik een reactie dat mijn melding niet werd meegenomen want het was te gecompliceerd. Het was onmogelijk dat de vasculaire dementie een gevolg was van de vaccinatie. Ik was verdrietig en woest tegelijk, vroeg me af hoeveel mensen die een melding doen zo’n krijgen? Ik heb toen een steunpunt opgezet voor mensen met coronavaccinatie-schade en hun familieleden. SteunpuntCVS.nl, een professionele website met verhalen van wat mensen hebben doorgemaakt. Om het zo een plek te kunnen geven. Je wordt in de kou gezet door regering en overheid. Vele artsen blijven het fenomeen ontkennen. Maar de prik is niet voor iedereen veilig.

Nee, het vertrouwen is weg.

Nee. We hebben de huisarts twee keer een mail gestuurd, maar hij reageert niet, helemaal niets, zoek het maar uit.

Mensen ga lezen, verdiep je in wat er gaande is, het gaat niet goed zo. Prikbussen bij scholen? Waarom moeten kinderen deze prik krijgen? Ouders, hou je kind in de gaten. Praat erover, licht je kinderen goed in. Ik merk in mijn omgeving dat ze mijn verhaal heel confronterend vinden, er liever niet over praten. Ze hebben de vaccinatie vaak zelf ook genomen. Ik begrijp het, maar het onderwerp zou niet vermeden moeten worden.