^DeAndereKrant

Ik sprak Anouk ongeveer een jaar geleden voor het onafhankelijke Youtube-kanaal van ‘Café Weltschmerz’, waar we spraken over de impact van de maatregelen op de kinderen. Na de laatste persconferentie werden de maatregelen opeens aangescherpt en worstelen vele ouders met de maatregelen op de basisscholen. De hoogste tijd om weer met elkaar van gedachten te wisselen.

We hebben toen vooral gesproken over de impact van afstand houden, mondkapjes en het verspreiden van angst. Maar inmiddels gaat het allemaal een stuk verder. Er wordt nu echt aangestuurd op het testen van kinderen en ook het injecteren van kinderen komt steeds dichterbij. Ik vind het zorgelijk. Het vaccineren van jongeren is al in volle gang en tests afnemen wordt steeds dwingender. De manipulatie en het oproepen van schuld en schaamte bij de kinderen en jongeren is in mijn ogen heel schadelijk voor hen.

Als we onze kinderen aanleren dat ze alleen gezond zijn als een test dit zegt, dan leren we ze dat ze ongezond zijn totdat het tegendeel is bewezen. Dat is de omgekeerde wereld en een zeer voorwaardelijke maatschappij. Ik wil kinderen juist leren dat ze goed zijn zoals ze zijn en dat ze ziek zijn als hun lijf hun dit vertelt. Niet omdat een test dit zegt. Tevens heeft ziek zijn een functie. Het helpt ons en onze kinderen even rust te pakken en te ontgiften. Kinderen zouden helemaal niet bang hoeven zijn om ziek te zijn. Het hoort bij het leven. Kijk, het afnemen van een testje zelf is over het algemeen niet zo’n probleem, een kleine moeite. Maar de onderliggende boodschap die je ermee afgeeft, daar draait het om.

Het zal per ouder verschillen, niets is zwart-wit. Maar wat ik zie is dat mensen nog bang zijn voor het virus en dat de groepsdruk groot is. Mensen willen niet dat hun kind een ander besmet. Ook zijn veel mensen nog niet op de hoogte van het feit dat de pcr-test helemaal niet geschikt is voor een diagnose. Ik zie dat ouders hun kinderen testen met de beste bedoelingen. Ik wil daar ook graag de nadruk op leggen: mensen bedoelen het goed. Aan mij als pedagoog om de andere kant van het verhaal te benadrukken. Door het testen houden we de maatregelen die veelal schadelijk zijn voor onze kinderen in stand.

Alle maatregelen zijn schadelijk. Het geeft kinderen een continu gevoel van onveiligheid terwijl veiligheid een basisbehoefte is van ieder kind. De mondkapjes zorgen er voor dat ze geen expressie meer af kunnen lezen en te weinig knuffelen is emotioneel beschadigend. De enige maatregel die in mijn ogen logisch is geweest in deze hele periode is: “Als je klachten hebt blijf je thuis”. Ik denk dat dat een goede ontwikkeling is. Dat er minder mensen doorlopen met klachten omdat je je niet moet aanstellen, zoals de tendens was voor deze “pandemie”.

Het is nog totaal onduidelijk wat de langetermijneffecten zijn van deze vaccinaties. Als je wat ouder bent, dan maakt het niet zoveel uit wat het over 20 jaar met je lijf doet. Maar bij een 15-jarige is dat een heel ander verhaal. Daarnaast vaccineren we kinderen en jongeren voor een virus waar zij niet of nauwelijks ziek van worden. Oftewel: het risico op bijwerkingen van deze prik is vele malen groter dan het risico van het virus. En de manipulatie rondom vaccineren vind ik verwerpelijk. De verdeeldheid die wordt gezaaid, de privacy die er niet meer lijkt te zijn, de druk die jongeren wordt opgelegd, en het feit dat er wordt gezegd dat kinderen vanaf 13 jaar hier zelf over mogen beslissen, is echt schadelijk. Kinderen van 13 kunnen hier nog niet over beslissen, dit moet je ook niet van hen vragen. Ze worden in een onmogelijke positie gezet. Stel dat je vader wil dat je je wel laat vaccineren en je moeder wil het niet. Of je ouders willen het niet, maar opa en oma en je vrienden wel. Deze verantwoordelijkheid moet niet bij het kind liggen. Vanaf 18 jaar is een kind meerderjarig en bevoegd om bepaalde beslissingen te maken, hoewel je ook dan vaak het hele plaatje nog niet kunt overzien. Onze hersenen zijn pas uitontwikkeld rond ons 27e levensjaar.

Wat ik zie is dat er in het nieuws nu ook wordt gevoed dat kinderen ziek zouden kunnen worden van het virus, dus ik vrees dat er mensen zijn die dit geloven. Ik besef dat dit een informatie-oorlog is, waarin iedereen zijn of haar eigen bronnen heeft. Daarom roep ik alle ouders op, verder te gaan kijken dan hun huidige bubbel. Als je verder gaat kijken als ouder, dan ga je wellicht tot andere inzichten komen. Ik denk dat dit nodig is. Ik merk dat het onderwerp ‘vaccinaties’ het grootste taboe is van onze tijd. Mensen worden echt boos als vaccinaties in twijfel worden gebracht. Terwijl ik denk dat we alles moeten bevragen en onderzoeken. Verder hebben we ook te maken met de emotionele chantage, dat zou een grote alarmbel moeten zijn.

Laten we als voorbeeld een 13-jarig meisje nemen dat altijd met plezier naar de manege gaat om daar haar paard te verzorgen. Zij mag nu zonder QR-code de kantine niet meer in. Terwijl zo’n meisje natuurlijk ook wel eens wat te drinken en een chippie wil kopen in de kantine. Zo’n meisje kan helemaal niet overzien wat er aan de hand is in de wereld en wat zo’n injectie wel of niet kan doen. Zij wil gewoon leven en naar haar paard. Ik snap dat de druk dan zo hoog wordt dat jonge kinderen uiteindelijk zich laten injecteren. Of neem een jongen van 15 die met zijn klas op schoolreis mag, zonder QR-code mag hij niet mee, het is echt ongelooflijk dat dit daadwerkelijk gebeurt. Maar er zijn scholen die een apart kamp organiseren in Nederland voor de kinderen die niet gevaccineerd zijn.

De tweedeling is het meest schadelijk. Dat zien we niet alleen bij de QR-code maar ook bij het testen. ‘Jij test wel, jij niet’, etc. Ik wil mensen, ouders en jongeren oproepen terug te gaan naar de menselijkheid. Iedereen mag kiezen om wel of niet te testen. Maar ga elkaar niet zien als een wandelende besmettingsbron. En respecteer elkaars keuze. Elkaar uitsluiten en zondebokken kiezen is een weg waar we nooit op zouden moeten in onze maatschappij. Dat is een gevaarlijke tendens die je in de hele maatschappij ziet.

Dat werkt psychologisch door op het kind. Het voedt angst, schuldgevoel en schaamte en onzekerheid over hoe je omgeving hierop gaat reageren. Sommige kinderen krijgen echt hele nare reacties. Er zijn nu zelfs ouders die hun kind een week lang isoleren op hun slaapkamer. Vroeger zou hier ‘Veilig Thuis’ voor gebeld worden. Hier wil ik ook echt de alarmbellen voor af laten gaan. Er is niets zo schadelijk voor een kind, als hem of haar isoleren. Ook niet als je denkt dat dit voor ‘the greater good’ is.

Zorg dat er op jouw school niet openlijk wordt gesproken over wel of niet testen, wel of niet vaccineren en behandel alle kinderen en jongeren gelijk. Dan kun je met elkaar een veilige omgeving creëren voor alle kinderen.

Ik denk wel dat veel mensen zien dat de depressies en de zelfmoordcijfers stijgen, maar ze hebben nog het gevoel dat het ergens aan bijdraagt. Ze hebben nog het idee dat het nodig is. Dat het een groter doel dient. Daarnaast denken heel veel mensen dat het tijdelijk is. En als het tijdelijk is, dan doe je toch even dat mondkapje op? Dan zet je toch even je eigen belang opzij? Ik denk zelf niet dat dit tijdelijk is, daar zit een groot verschil. Dan wil je niet je eigen belang opzij zetten, omdat je weet dat elke grens die verlegd wordt, niet meer terug komt. Wellicht helpt het mensen, zichzelf af te vragen: wat doet dit met mij en mijn kinderen, als ik besef dat dit allemaal niet tijdelijk is? Wat als dit hun toekomst is?

Kinderen onder de 12 hebben er minder mee te maken, alhoewel de mondkapjes ook veel schade opleveren bij deze kinderen. Maar vanaf de middelbare school hebben veel jongeren er veel last van, omdat hun leven ‘on hold’ is gezet. Het is een hele belangrijke tijd waarin je een identiteit ontwikkelt. Als je in die periode niet de sociale contacten hebt die daarbij passen, dan heeft dat heel veel effecten op de rest van je leven. Ik weet dat er momenteel veel depressies spelen bij hele jonge mensen. Daarbij is de druk voor het nemen van de prik erg hoog en de uitsluiting van de maatschappij raakt aan onze diepe oerbehoefte om ergens bij te horen om te overleven.

Jongeren kunnen echt in een isolement terecht komen. In de cruciale jaren van het sociale leven hoor je met veel verschillende mensen om te gaan. Als je weinig sociale contacten hebt, ontwikkel je weinig empathie. Te veel jongeren zijn verslaafd gemaakt aan schermen. Dat is niet de echte wereld. Zo raken joongeren het contact kwijt met hun eigen lijf. Dit mogen we gaan doorbreken.

Blijf het zelf voorleven aan je eigen kinderen. Blijf uit de termen die groepen tegen elkaar op zet. ‘Muilkorven’ of ‘gevaccineerden’ is niet handig. Het wordt nu zwart-wit gemaakt, alsof er geen nuance meer is. Ik geloof ook dat mensen die het beleid nog steunen dit wel vanuit goedheid doen. Als de verdeeldheid onder volwassenen er is, nemen kinderen het automatisch over. Als dat is waar ze voor opgroeien, is dat dus normaal. Wellicht voelt dit voor ons tijdelijk, maar kinderen groeien hiermee op. Leer kinderen en jongeren dat we allemaal verschillend zijn, maar in de kern hetzelfde. En dat alle verschillen er mogen zijn.

Haal ze van hun kamer. Stuur ze naar buiten, zorg dat ze bewegen en dat ze veel sociale contacten ontwikkelen. Er zijn talloze initiatieven van mensen die het anders willen. Zorg dat je die vindt en dat je je kinderen hierin betrekt. Laat hen verbinding maken met gelijkgestemden en nodig hen uit, juist nu zichzelf beter te leren kennen en te werken aan persoonlijke ontwikkeling. Hou vertrouwen dat je zelf sterk genoeg bent om deze tijd door te komen en besef dat jouw kinderen vooral naar jou kijken. Ze doen wat jij doet! Bedenk hoe je hun toekomst eruit zou willen laten zien en ga daar aan bouwen. ¾