^DeAndereKrant

Als klokkenluider waarschuwt ze voor de manipulatieve methodes van macht en media. Ze schreef drie dikke boeken over ‘het andere nieuws dat het journaal niet uitzond’ of uitzond met halve waarheid of hele leugens en haar nieuwe boek is bijna klaar. Ze ontrafelt leugens met gedegen bewijsmateriaal. “Ik schaam me diep voor het Journaal vanwege onder andere de eenzijdigheid van de berichtgeving (understatement) en de schaamteloze propaganda voor EU- en globale zaken, de klimaatagenda en de onophoudelijke coronavaccinatiepropaganda”, schreef Janneke begin 2022 in een brief aan haar oud-collega’s. Dit na haar besluit niet bij een reünie met haar oud-collega’s aanwezig te zijn. Ik sprak Janneke Monshouwer in een restaurant vlakbij haar favoriete plek aan het Naardermeer.

Ik begon in 1965 als 21-jarige bij de Nederlandse Televisie Stichting (NTS), later de NOS. De omroepwereld was nog klein. Toen ik trouwde mocht ik niet in vaste dienst blijven, de hoofdredacteur was streng en niet echt vrouwvriendelijk. Toch bleef ik in totaal 33 jaar verbonden aan de televisiewereld, ze bleven mij vragen als invalster bij het Journaal. Ik werkte met mijn ex-man, een cineast, gedurende acht jaar samen in een filmbedrijf en maakte toen, en daarna als freelancer, eigen programma’s, documentaires en reportages in binnen- en buitenland voor diverse omroepen. Een aantal jaren werkte ik in vaste dienst bij de Ikon, een onafhankelijke interkerkelijke omroep met informatieve programma’s in die tijd. Daar had ik wat meer vrijheid, want ik merkte toen al dat bij het Journaal niet alles vrijuit gezegd mocht worden. Maar uiteindelijk bleef ook bij de Ikon beïnvloeding niet uit. Ik heb het vak geleerd van heel goede journalisten in die tijd, pioniers zoals Carel Enkelaar. Hij richtte het Journaal op en pleitte voor meer persvrijheid. Hij deed in zijn boek Ooggetuige uitgebreid verslag van zijn tijd bij de omroep. Zijn boek maakte veel indruk op mij.

Berichtgeving werd ook al voor de Tweede Wereldoorlog gecensureerd en waarschijnlijk al vanaf de boekdrukkunst. Informatie werd vroeger al achtergehouden, maar dat hield men toen beter verborgen. Nu komt er juist veel aan het licht. Carel Enkelaar deed samen met Willem Oltmans in de VS research naar de dubieuze moord op de Amerikaanse president J.F. Kennedy. Die mocht zowel in de VS als in Nederland niet uitgezonden worden. Rond 1966 bedacht hij het programma Monitor om het nieuws te monitoren, het heeft niet lang bestaan. Hoewel Enkelaar zelf hoofdredacteur was, werd ook hij tegengewerkt. Ik deed veel onderzoek naar Prins Bernhard, hij had sinds de Tweede Wereldoorlog veel invloed op de media en politiek. Mensen keken tegen hem op en daar maakte hij misbruik van waardoor zijn invloed groeide. Zelfs na zijn dood regeerde hij nog een tijd mee over zijn graf. Onder de vlag van het WNF (Wereld Natuur fonds) zijn dingen gebeurd die niet kloppen. Bij alles wat Bernhard heeft gedaan, kun je vraagtekens zetten. Dat men zoveel nieuws verborgen wil houden vind ik gevaarlijk, nieuwsfeiten zijn heel belangrijk voor een op waarheid gebaseerde geschiedschrijving. Ik wil mensen waarschuwen hoe wij worden voorgelogen. Het volk betaalt de publieke omroep, maar het is een Staatsomroep. Mensen die voor de omroep hebben gewerkt verschijnen later in de politiek en andersom. De Raad van Toezicht van de NOS wordt aangesteld door het kabinet en de Raad van Toezicht kiest de directie van de NOS. Dit is te vinden in de mediawet. Dat betekent sturing van bovenaf en directe invloed op de inhoud van het journaal. Persberichten worden vaak rechtstreeks overgenomen, ook het buitenlands nieuws, daarom hoor je via de mainstreammedia bij herhaling dezelfde berichten.

Heel erg. Ik ben eind 1943 geboren, dus midden in de winter. We woonden in een oude boerderij met wollen dekens voor de tochtgaten. Mensen leden honger en kou in die tijd. Door de energietoestanden nu, denk ik daar vaker aan terug. Ik weet veel over de oorlogstijd door verhalen, mijn werk als journalist, maar ook omdat ik regressie heb gedaan, een therapie waarbij het verleden naar boven wordt gehaald. Ik liep heel erg tegen dingen aan en in 1987 ging dat gepaard met angstdromen en niet meer kunnen slapen. Ik moest met mijn trauma’s aan het werk, ook met mijn jeugdtrauma’s.

Mijn moeder trouwde een weduwnaar met kinderen, hij was twintig jaar ouder. Hij kwam met zijn twee jongste kinderen bij haar op de boerderij wonen, de andere kinderen woonden al zelfstandig. Bij mijn geboorte was mijn vader al bijna 60 jaar. Mijn moeder had na de bevalling een psychose en heeft mij willen vermoorden. Tussen de schaarse foto’s uit mijn kindertijd vond ik één foto van de kraamzaal van het Diaconessenhuis van Hilversum, daarop zag ik mijn moeder met mij, samen met andere moeders en hun pasgeborenen. Zij keek zó anders dan de andere moeders. Ik kan er nog om huilen. Uit zichzelf was ze een vredelievende vrouw, maar door haar ziekte kregen mijn zusje en ik niet de aandacht die we als kind nodig hadden en waren veel op onszelf aangewezen. Mijn stiefbroer heeft mij vanaf mijn babytijd seksueel misbruikt en mishandeld. Hij was toen 14 of 15 jaar en is doorgegaan tot mijn zevende jaar, toen ging hij de deur uit. Die dingen kwamen in 1987 allemaal naar buiten. Met mijn zusjes kon ik hier nooit over praten, zij wilden het niet horen. En toen ik mijn broer vertelde wat ik allemaal wist, antwoordde hij: “Als dit voor een rechter komt, kun je dat nooit bewijzen”. Ik heb alles van mijn familie tot in de puntjes uitgezocht, daarna heb ik het kunnen verwerken.

Als ik ergens achter kom of iets vermoed, ga ik checken of het klopt. Ik zoek het tot op de bodem uit en wil bewijzen zien. Om te achterhalen wat er rond mijn geboorte is gebeurd, heb ik één van de diaconessen uit die tijd opgezocht. Jeanne heette ze en ze wist het nog. “We hebben jou al heel snel bij je moeder weggehaald en in de couveuse gelegd om je te beschermen.” Wat ik had ontdekt, werd bevestigd. Later hoorde ik van haar vriendinnen dat mijn moeder al een psychose had op haar achttiende. Heel erg jammer, want ze was eigenlijk een vredelievende vrouw, die mij vanuit een hoger bewustzijn al over de komst van de Gouden Eeuw en de Nieuwe Aarde vertelde. Mijn vader was een tiran en kon vreselijk tekeer gaan tegen haar. Mij schold hij uit voor “kind van de duivel”, ik was het zwarte schaap. Het werd niet op prijs gesteld dat ik veel vragen stelde. Het lijkt sterk op wat er nu gebeurt, je mag niet zelf nadenken en de regering is een autoritaire vader die ons zelfbeschikkingsrecht ontneemt en alles voor ons wil bepalen. Wat we in het groot zien, heb ik in het klein allemaal al meegemaakt. Ik heb het doorleefd en ben alleen maar sterker geworden.

Je hebt maatschappelijk wakker en geestelijk wakker, dat verschilt nogal. Als je wakker geschud wordt, dan moet je alles nog ontdekken, dan kom je voor het eerst met je bewustzijn in een wijdere wereld. Je moet geen ruzie maken over hoe wakker iemand wel of niet is, de een doet daar langer over dan de ander. Mijn ouders waren christelijk en toen ik jong was, bezat mijn moeder een aantal eenvoudige straten met kleine woningen in Hilversum waar socialisten woonden. Een erfenis van haar vader die als smid goed verdiend had. Ik haalde als kind de huur op en praatte toen veel met die mensen. Ik denk nu: zij waren wakkerder dan wij, men bekommerde zich om elkaar. Ook al had je geen geld, je kon jezelf verder ontwikkelen. Ik heb veel van ze geleerd. Zij hadden al in de gaten wat er fout ging in de politiek, die mensen dachten na en hadden een groot zelfbewustzijn. Ik denk dat de generaties daarna door het onderwijs en de welvaart in slaap zijn gesukkeld.

Ik heb de hippietijd bewust meegemaakt toen ik bij het journaal werkte en voor de televisie filmde. Ik was zelf ook hippie, maar ik heb mij nooit aangesloten bij een groep. Hippies zochten graag de groep op met bloemen in hun haar, zij wilden geen oorlog meer – er waren toen heel veel dienstweigeraars. Het is heel belangrijk dat je voor je vrijheid opkomt. In mijn boek Overgang naar het Aquariustijdperk schrijf ik hoe de CIA infiltreerde en het drugsgebruik beïnvloedde tijdens die jaren. In 1967 kwam een musical uit over de Aquariustijd en de band the Fifth Dimension brak door met prachtige songs over een nieuwe wereld. Later verscheen de film Hair, dat ging over een jongen uit gegoede kringen die niet naar de oorlog wilde. Maar in die film laten ze mensen zien die onder de drugs zitten. En dat is het gemene, dat is typisch Hollywood. Zo is veel dat ooit goed is begonnen later geïnfiltreerd en daar moeten wij ontzettend alert op zijn.

Het goede is altijd sterker dan het kwaad. Daarom zeg ik ook dat we eerst onze oude trauma’s en oude denkpatronen moeten opschonen. Dan kom je in je eigen kracht te staan en kun je meer licht toelaten in je ziel. Ken uzelf is de sleutel. Met een hoger bewustzijn ben je minder beïnvloedbaar en krijg je een betere sensor voor wat wel en niet klopt. En je wordt creatiever. En dat moet ook, want de macht is erg sluw. Geloof mij, niemand komt ons redden. We moeten zelf van binnenuit evolueren naar een hoger niveau, waar we leven vanuit het hart.

De website van Janneke Monshouwer: andernieuws.eu

De brief van Janneke aan de NVJ: bpoc2020.nl