^DeAndereKrant

Volgens de overlevering werd de laatste wolf in Nederland ergens rond 1870 doodgeschoten bij het Limburgse Schinveld, na intensieve vervolging omdat er te weinig wild was overgebleven in een steeds verder gedomesticeerd Nederland. De wolf vergreep zich in zijn jacht te vaak aan huisdieren en vee en moest dus afgeschoten worden.

In 1982 werd de Conventie van Bern van kracht. Daarin spraken Europese landen af dat de wolf – en vele gelijksoortigen zoals de goudjakhals - beschermd moet worden. “Deze bescherming leidde tot herstel van aantallen en verspreidingsgebied”, aldus Wolven in Nederland, een samenwerkingsverband van natuurorganisaties dat zich inzet voor de wolf. Op 25 juni 2014, nog voordat de eerste wolf in Nederland was, zorgde staatssecretaris Sharon Dijksma ervoor dat de wolf een beschermde diersoort werd. Hij mag, zo staat in de Flora- en Faunawet, niet afgeschoten worden. In 2015 werd voor het eerst weer een wolf gesignaleerd in Nederland, die vanuit oostelijk Europa naar Nederland zou zijn gelopen. Sinds 2019, zo stelt Wolven in Nederland, is de wolf weer een officiële inwoner van ons land.

Annemieke van Straaten gelooft niets van het officiële verhaal. Toen zij er in 2018 achter kwam dat natuurorganisaties in de Oostvaardersplassen “dieren en milieu geregeld verwaarlozen, bijvoorbeeld door ze te laten verhongeren”, begon zij meerdere (overheids)documenten door te spitten op zoek naar de achtergrond van beleidskeuzes. “In 1986 spraken ze er in de politiek al over dat de wolf terug moest komen in Nederland. Ik kan je Wob-documenten laten zien hoe het er in de achterkamertjes aan toe gaat. Hoe zwarter gelakt, hoe groter de belangen. Volgens de overheid en ‘rewildings’-clubjes moet de oer-natuur terugkeren in Neder­land, maar dit natuurlijke processen­beleid is niet mogelijk hier”, aldus de Volendamse.

Van Straaten is ervan overtuigd dat de wolf is uitgezet. “Ik heb een beloning uitgeloofd van 50 duizend euro voor de gouden tip: uitzetten wolven in Nederland. Ik werk hard om dat bewijs te verzamelen. Steeds meer klokkenluiders melden zich. Natuurlijk mogen we de zogenaamd schuwe wolven niet afschieten, maar deze mogelijk uitgezette wolven gaan dwars door de hekken. Nog los van dat verhaal: er is geen plaats voor dit roofdier in Nederland. Ons land heeft geen echte natuurgebieden, maar cultuurlandschappen met een hek eromheen. In park Nederland is de wolf gewoon te gevaarlijk.”

Natuurorganisaties als Natuurmonumenten, ARK Natuurontwikkeling, FREE Nature, Koninklijke Jagersvereniging, IVN, IFAW, Landschap Overijssel, Studio Wolverine, Rewilding Foundation, Van Bommel Faunawerk, Wereld Natuur Fonds en Zoogdiervereniging denken daar anders over. Via Wolven in Nederland zetten zij zich in “om draagvlak voor de wolf te creëren. Dat doen we door mythes en sprookjes van waarheid te onderscheiden: door het geven van voorlichting, bijvoorbeeld over hoe boeren hun vee kunnen beschermen”.

Van Straaten is zo iemand die voor mythes en sprookjes zou zorgen, met haar tegencampagne Word wakker, de wolf is een bedreiging. “Niet mijn argumenten, maar de wolf zelf bewijst dat ik gelijk heb dat het geen schuw dier is”, zegt zij. Ze wijst op de vele gruwelijke foto’s en zelfs filmpjes van wolvenaanvallen die op het internet circuleren.

Albert Zoer, internationaal springruiter en handelaar in springpaarden, bevestigt de lezing van Van Straaten. Zijn paarden werden vorig jaar geconfronteerd met de wolf. “Veulens van ons werden tijdens de eerste nacht in het land gebeten door een wolf. Hoe ik weet dat het een wolf was? Ik dacht er zelf niet aan, maar de dierenkliniek (ironisch genoeg in Wolvega - red.) heeft dit bevestigd.” Van Straaten stelt dat er “nog veel meer bewijs is, hoewel de natuurorganisaties hun uiterste best doen dit te bagatelliseren. Ze doen er alles aan om ervoor te zorgen dat wolven niet afgeschoten mogen worden, maar deze roofdieren gaan dwars door de afrasteringen heen en richten grote schade aan”.

Viathou Peletier woont op de Noord-Veluwe en ziet om haar heen vele drama’s ontstaan door aanvallen van de wolf. “In het Nationale Park de Hoge Veluwe is het aantal moeflons nu al met eenderde gereduceerd tot ongeveer tweehonderd stuks, door toedoen van slechts twee wolven. Daardoor kunnen de moeflons hun taak als beheerders van de open vlakten niet volbrengen. Op dit moment lopen zo’n veertig wolven over de Veluwezoom. Volgend jaar zullen het er tachtig zijn. Waar gaan die van leven?”

Peletier vermoedt dat de achterliggende agenda veel verder gaat dan het nog nobel klinkende ‘herstellen van de oer-natuur in Nederland’. “Het European Rewilding Program – Making Europa a Wilder Place (gesteund door World Economic Forum en Postcodeloterij - red.) brengt veel lijden en chaos in de balans van biodiversiteit en ecosystemen in de natuur. Fatsoenlijk beheer van de wolf in Nederland is een absolute noodzaak als de mens in de nabije toekomst nog recreatief in de natuur wil verblijven.”

Peletier: “Moreel en ethisch is het volstrekt onverantwoord en onmenselijk. Alle uitvoerende organisaties zeggen te staan voor biodiversiteit, maar ondertussen maken ze het leven van de boeren en bewoners van natuur en platteland door allerlei ondoorgrondelijke regelgeving onmogelijk. Gevolg is dat veel mensen gedemotiveerd en gefrustreerd hun bedrijven verkopen en naar de steden trekken.”

Zowel Van Straaten, Zoer als Peletier concluderen dat er een groot probleem op ons afkomt als we niet snel in actie komen. “Het aantal groeit, de wolven zijn al in woonwijken gesignaleerd. Het is een kwestie van tijd voordat de wolf in Nederland een oncontroleerbaar spoor van dood en verderf achterlaat en in het ergste geval een peuter of kleuter aanvalt”, besluit Van Straaten.

De Andere Krant belde Glenn ­Lelieveld en Maurice La Haye, twee mannen die namens Wolven in Nederland, persvragen beantwoorden. Op vragen als ‘waarom vindt Wolven in Nederland het belangrijk dat de wolf in Nederland is?’ en ‘Albert Zoer geeft aan dat zijn paarden zijn aangevallen door een wolf, snappen jullie dat mensen zoals hij niet blij zijn met de komst van dit roofdier?’ kregen we aanvankelijk nog antwoorden.

Nadat we vertelden dat we Annemieke van Straaten ook aan bod laten komen, werd de toon bij de persvoorlichters steeds onvriendelijker en liep het gesprek dood. De strekking van het betoog van de persvoorlichters was dat Van Straaten geen serieuze bron en een complotdenker is. De Andere Krant neemt haar wel serieus en heeft Wolven in Nederland de kans gegeven hun versie van het verhaal te vertellen. Maurice la Haye sms’te echter: “Je mag vermelden dat we geen commentaar hebben. Niks meer, niks minder”.