^DeAndereKrant

“Jullie zijn de krant. Niet wij, niet ik. Wij schrijven de krant. Zonder jullie zijn wij niets. Wij schrijven omdat jullie (willen) lezen.” (Aldus onze hoofdredacteur.) Voor mij is het voorbij gevlogen: veertig columns sinds begin oktober 2021. Ik schreef onder het thema ‘Wij kunnen het zelf’. Keer op keer heb ik uitgelegd dát er een zelfgenezend vermogen bestaat en dat dát de kern is van het/ons leven. Ik schreef ook dat het heel erg is wanneer dat zelfgenezend vermogen gefrustreerd of zelfs geblokkeerd wordt, want daardoor worden wij zieker dan nodig is. Deze jaren doet onze overheid bijna per definitie niets anders dan een geneeskunde organiseren die ons zieker maakt en onze reis naar beter worden zelfs verbiedt en beboet. De overheid geeft de gezondheidszorg (of wat daar voor doorgaat) alle ruimte om dat te laten gebeuren, sterker nog, de overheid (ik bedoel daarmee de politiek, de ambtenarij, de uitvoerders van de macht) organiseert het zo, dat de gezondheidszorg ons ziek maakt en ziek houdt en ons daarvoor levenslang laat boeten in de vorm van lijden en betalen van steeds meer belasting om deze staat van ziekte te laten voortduren.

Elke week heb ik mijn visie hierop duidelijk beschreven en geregeld meldde ik een alternatief. Ik weet het, velen van jullie vonden het fijn of mooi om te lezen en velen van jullie vinden mij betrokken, slim, dapper of begiftigd met mooie kennis omtrent wat er allemaal kan. Ik werd aangesproken tijdens demo’s en ik ontving ook wel brieven. Dank voor de steun: dat helpt voor de voortgang. Ik ben niet alleen en jij ook niet. Ik neem zomaar aan dat onze overheid deze krant ook leest. Onze overheid wil precies weten wie haar ‘tegenstanders’ zijn (want zo zien zij ons: de paardenhoeven denderden over ons heen en bijtgrage honden lieten zich niet onbetuigd).

Tussen die ‘speurneuzen’ bij de overheid zijn zeker hersenpannen die begrijpen wat ik schrijf. Natuurlijk schrijven zij mij niet terug, net zo min als ik ooit antwoord kreeg op brieven die ik schreef naar politici en instituten. Zij weten dat ze niets te melden hebben als het gaat over ‘een visie op ziekte en gezondheid’. Die hebben zij niet, anders dan dat hun handelen een instrument is om ons ziek te maken en (langdurig) ziek te houden. Het is genoeg geweest: uitleggen dát er een zelfgenezend vermogen bestaat en hoe erg het is voor wie wij zijn als mens wanneer dat zelfgenezend vermogen gefrustreerd of geblokkeerd wordt. Je kunt geen dommer geneeskundige zijn als je dát doet. Financieel hebben de pHARMaceutische industrie en haar vazallen daar groot belang bij, want zij hebben de macht en houden die ook in de vorm van het verzamelen van exorbitante hoeveelheden geld en materie. In mijn kolommen pakte ik die ratten aan en ik verweet ze dood door schuld en zelfs moord met voorbedachten rade (Anthony Fauci). Ik sprak mij uit zoals ik het zie. De hoofdredactie van deze krant liet mij schrijven en er is mij geen enkele beperking opgelegd. Alles wat ik indiende is in de krant terecht gekomen. Eénmaal heeft uitgever Sander Compagner mij gebeld omtrent de sfeer van een column en hij meldde mij dat hij vond dat ik een betere column kon schrijven. Hij had gelijk: het ging bij die ingediende column om persoonlijke rancune en daar heeft de lezer(es) niets aan. Ik scheef dus een betere column. Maar nogmaals, nooit is er een column geweigerd. Karel en Sander: dank.

De columns zullen worden gebundeld: het wordt een (mooi) boekje. Je kunt het kopen als je wilt en nieuwe abonnees krijgen het als welkomstgeschenk. Ik zal verder schrijven en het thema wijzigt iets: “Wat kunnen wij zelf doen?” Ik zal schrijven over grote zaken, over kleine zaken, over mijn ervaring, over alledaagse klachten, over grote ellende waarvoor nog enige verlichting mogelijk is. Ik zal schrijven over mogelijkheden voor een prettig en zinvol bestaan. Nogmaals, het leven is eindig en misschien komt er daarna iets veel mooiers. Ik wacht af. Tot die tijd: maak er wat moois van, vooral voor jezelf en mensen die je lief zijn, voor wie mee wil doen aan het maken van een mooie wereld