^DeAndereKrant

Volgens de Maya’s zelf ging het jaar 2012 namelijk om een ‘verschuiving in bewustzijn’. Concreet: een verschuiving van materialistisch naar spiritueel denken en van technologisch naar meer natuurlijk leven. De wereld zou slechts vergaan voor hen die het gevoel hadden überhaupt iets te verliezen te hebben. Niet de wereld op zich, maar ons beeld van de wereld zou gaan instorten. Het was het einde van een vorm van bewustzijn, en het begin van een nieuwe. En de Maya kalenders voorspelden dit altijd al. Hoe dat zo? 21 december 2012 markeerde als de winterzonnewende van dat jaar ook een keerpunt in een grote cyclus van bijna 26.000 jaar, de precessiecyclus. Hoe leg je dat uit?

Onze aarde draait in een jaar om de zon terwijl ze tegelijkertijd elke dag om haar eigen as draait. Dat doet ze linksom, dus als je naar de hemel kijkt, zie je de sterren naar rechts verschuiven. Maar elke 72 jaar (ongeveer 26.000 dagen) schuiven alle sterren in de hemel met één graad op naar links. Dit komt door een hele grote andere cyclus: de precessie. Want het gehele zonnestelsel maakt een kosmische wiebel die kant op. Als je die cirkel aan de hemel verdeelt in 360 graden, dan schuiven we dus uiteindelijk 360 maal 72 jaar op en krijg je een cyclus van 25.920 jaar, afgerond: 26.000 jaar. Astrologen hebben deze cirkel verdeeld in twaalf stukken van elk ruim 2160 jaar, met twaalf sterrenbeelden. En zo gaan we nu van Vissen- naar het Waterman Tijdperk. De Maya’s verdeelden deze cirkel in vijf delen van elk ongeveer 5200 jaar, die vijf Zonnen genoemd.

Op 21-12-2012 stond de noordelijke as van die wiebel van 26.000 jaar het verst weg van het hart van de Melkweg. De Maya’s noemen deze locatie Hunab K’u, wat zoiets betekent als de Ene Bron, ofwel God, de Galactisch Ordenende Dynamiek. We keren nu dus als het ware terug naar Hunab K’u, naar de bron van de draaikolk waaruit alle energie en bewegingen van alle sterren in ons melkwegstelsel voortkomen, en waarvan de moderne fysica zegt dat zich hier een groot zwart gat bevindt achter Sagittarius A*, een ster in Boogschutter die wordt gezien als de krachtigste radiobron van ons melkwegstelsel. Tegelijkertijd stond op 21-12-2012 het snijpunt van het draaivlak van deze baan met die van het draaivlak van de Aarde om de zon van ons uit gezien precies in het hart van de Melkweg, in Hunab K’u. Overigens: het noordelijke punt van de wiebelende as draait voortdurend rondom het sterrenbeeld Draco, alsof we ons in een gigantische koepel bevinden met Draco bovenin. Vandaar dat nu alle Draconische maatregelen aan het licht komen?

De voornoemde vijf Zonnen werden verdeeld in dertien Baktuns: dertien cycli van 144.000 dagen, dus van bijna vier eeuwen. De vorige Zon, die ook wel de Lange Telling kalender genoemd wordt, begon op 11 augustus 3114 voor Christus en als je dan alle dertien maal 144.000 dagen gaat tellen, kom je uit op 21-12-2012. Maar 3114 v.C. was ‘toevallig’ het jaar dat Egypte gesticht werd door Koning Menes, de eerste farao van het Oude Egypte. Deze Zon kennen we dus nu als ‘de geschiedenis’ omdat toen in Egypte en Soemerië de beschaving begon. Maar wat wij kennen als de geschiedenis, noemen de Maya’s het Pad der Technologie. Want wie in die periode over de krachtigste technologie, logistiek en propaganda beschikte, kon daarmee elke oorlog winnen en de andere volkeren overheersen. Dit pad werd in dertien stukken verdeeld, dertien stappen met elk een eigen duiding; een tijdsperiode die zich niet zozeer lineair voltrok, maar straalsgewijs als het ontvouwen van een bloem. Op het eind zou de mensheid supermaterialistisch zijn geworden en in staat zijn om ook de kleinste deeltjes materie te splitsen, met atoomwapens en genetische manipulatie als gevolgen. Niet voor niets dat precies in 2012 de grootste machine op Aarde het kleinste deeltje schiep: het higgsboson (het ‘Godsdeeltje’) door de Large Hadron Collider van CERN.

Volgens de Maya’s zou echter tegelijkertijd ons materialistische wereldbeeld gaan wankelen en het pad van de uiterlijke technologie gaan omkeren naar een soort innerlijke technologie waarin de natuur niet meer als louter om ons heen en als vijandig en controleerbaar beschouwd gaat worden, maar als onlosmakelijk deel van en in ons. Plantmedicijnen, meditatie, zelfhelende en andere innerlijke vermogens zullen het antwoord worden op AI en technocratie en kunnen dan leiden naar wat de Maya een Gouden Tijdperk noemen. En laat dat nu precies de tendens zijn in de huidige tijd, naar binnen toe zodat we in harmonie kunnen zijn met de buitenwereld.