^DeAndereKrant

“Ik praat niet meer met de pers”, vertelt rockzanger Bert Heerink uit Hoogeveen, die in de jaren ’80 bekend werd als leadzanger van Vandenberg en net na de millenniumwisseling een tijdje de stem van Kayak was. “Voor De Andere Krant maak ik graag een uitzondering. Jullie zijn de enige krant die zich uitsprak tegen de discriminerende QR-maatschappij”, stelt hij.

Het was midden maart 2020 toen de loopbaan van de 70-jarige zanger, en part-time kunstschilder, een onverwachte wending kreeg door ‘corona’. “Ik was met de band voor een Stones-project op weg naar een optreden, toen we hoorden dat we rechtsomkeert konden maken. Ik kreeg gelijk een heel unheimisch gevoel. De overheid die voor een hele bevolking zomaar kan beslissen dat ze niks meer mag, dat zat me gelijk al niet lekker.” Heerink ging zich verdiepen en kwam tot het inzicht dat de vermeende volksgezondheidscrisis werd aangegrepen om “een controlemaatschappij op te tuigen waarbij burgerrechten weinig voorstellen”.

Toen de regering besloot de QR-code in te voeren, sprak de zachtmoedige Heerink zich in 2021 in niet mis te verstane woorden uit. “Omdat ik het met mijn hart en geweten niet kan verantwoorden, speel ik niet en nooit bij wélke gelegenheid dan ook, waar voor toegang tot (mijn) muziek gevraagd wordt om mondkapjes, een test en/of vaccinatiebewijs. Mocht dat betekenen dat ik niet meer de bühne op kan: HET ZIJ ZO!”

Ook liet hij weten nooit meer Julie July te zingen. Deze Heerink-hit uit de jaren ’90, een cover van Brother Louie van Hot Chocolate, werd in die tijd gebruikt door Heineken in een commercial. Toen het biermerk in 2021 de omstreden reclame The Night Belongs to the Vaccinated uitzond, liet de rockzanger Heineken weten nooit meer iets met het bedrijf te maken te willen hebben. Hij belde alle radiostations op met het verzoek Julie July niet meer te draaien. “Veronica speelt nu alleen Brother Louie. Dat vind ik wel chique.”

Zijn opstelling werd in de muziekindustrie niet door iedereen gewaardeerd. Heerink werd voor diverse projecten niet meer gevraagd en het leidde zelfs tot een breuk met de legendarische gitarist Jan Akkerman, met wie hij decennia samenwerkte. “Ik heb nog altijd veel respect voor zijn carrière en het blijft een gitarist van wereldklasse, maar hij heeft zijn keuze gemaakt en ik de mijne. In de muziekindustrie is weinig ruimte voor echte vriendschappen. Er zijn de laatste jaren breuken gekomen met mensen met wie ik altijd goed heb samengewerkt. Het heeft mij verbaasd dat in de muziekbusiness zoveel artiesten blind zijn meegegaan in het promoten van niet-geteste vaccins en toestemmen met discriminerende maatregelen. Artiesten hebben altijd het imago gehad van de rebellen van de samenleving, maar toen het er echt op aankwam, viel dat best tegen hè? Ook muziekhelden van mij, zoals Paul McCartney en Joni Mitchell, deden mee. Ik kan er niet meer naar luisteren.”

Heerink besloot zelf meer underground te gaan optreden en koos vaker voor kleine (vrije) festivals en optredens in intieme setting, soms zelfs in huiskamers. “Het heeft me veel geld gekost, maar geld en roem zijn vergankelijk en hebben me nooit echt wat gedaan. Ik streef naar zaken van onvergankelijke waarde”, aldus de zanger die samen met zijn manager en vrouw Irma in een rijtjeshuis tussen de mensen woont in het gemoedelijke Drenthe. “Ik heb het allemaal meegemaakt: grote huizen en luxe. Weinig bezit hebben, geeft mij meer vrijheid.”

De tijd van optredens voor massa’s is ook voorbij. “En dat is prima. Ik heb ervan genoten, maar bedenk ook: hoe groter de bühne, hoe onpersoonlijker het is voor de artiest. Ik heb eens opgetreden voor 200.000 man op een festival in California. Dat gaf toen echt wel een kick, maar op het podium sta je net als in de studio. Je hebt nauwelijks contact met de menigte, maar kijkt vooral naar je bandleden om ervoor te zorgen dat het goed klinkt. De laatste jaren heb ik, net als toen ik op mijn 15e begon, een paar keer voor een handvol bezoekers opgetreden. Het is geweldig juist dan alles te geven, want je wilt ieder individu aanraken en nu kan ik ze soms allemaal in de ogen aankijken. Uiteindelijk ben ik muzikant geworden om mensen die naar me komen luisteren en kijken, blij te maken.”

Op 26 januari 2024 begint Heerink aan zijn 71ste levensjaar. Hij verwacht een turbulent jaar “met rare gebeurtenissen, want de wereld is in no time een door en door zieke plek geworden”. Op persoonlijk niveau hoopt hij dan ook aan ‘de goede kant’ te blijven staan. “Ik kan wel roepen dat ik alles goed zie, maar dan hou ik mezelf voor de gek. We leven in een tijd dat je je bij fakenieuws af moet vragen of het niet fake is gemaakt om je te faken. Het is dus zaak alert te blijven. Ik strijd daarbij altijd voor de vrijheid en toekomst van allen en iedereen, niet alleen die van mezelf.”

Zo lang Heerink zich als muzikant in (relatieve) vrijheid kan bewegen, gaat hij door met spelen en muziek maken. “Er staan nog prachtige, nieuwe dingen te gebeuren op muzikaal gebied. Nog altijd heb ik de motivatie om een geluid te produceren dat nog nooit gemaakt is. Zo lang ik daarnaar streef, zit het goed met mijn drive.”