^DeAndereKrant

Op vrijdag 15 maart nam de NOS een persbericht van het RIVM over. “Vier baby’s dood door kinkhoest, zorgen gezondheidsdiensten over vaccinatie­graad”, aldus de staatsomroep. Al gauw gingen alle remmen los in de media. Nog dezelfde avond kwam Nieuwsuur met een zwaar aangezet item. Gjalt Jellesma, belangenbehartiger in de kinderopvang namens het bedrijf Boink, opperde bij Nieuwsuur om vaccineren in de kinderopvangsector te verplichten. Ex-politicus Rita Verdonk werd van stal gehaald door Radio1 en zei dat “er toch andere maatregelen genomen moeten worden en dat kan wat ons betreft ook dwang zijn”. De Telegraaf schreef in het hoofdredactioneel commentaar een dag later dat “vaccinatieplicht op tafel moet komen indien de volksgezondheid verder in gevaar komt”. Politiek verslaggever Laurens Kok stelde in het AD dat moet worden onderzocht of er boetes uitgedeeld kunnen worden aan ouders die hun kind niet laten vaccineren. “Wie zijn kind niet wil laten prikken, moet maar voelen”, aldus Kok. In dezelfde krant kopte columnist Özcan Akyol in een stuk Overijverige en verveelde ouders zorgen dat kinderen verstoken blijven van bescherming tegen mazelen. Hij riep op tot het strafbaar stellen van mensen die “antisentiment rond vaccinaties” delen. Het stukje zonder enige inhoudelijke argumenten werd in alle kranten van DPG Media gepubliceerd.

Door Frankema hekelt het gebrek aan nuance in de berichtgeving. Zij ging twee decennia terug als jonge moeder al op zoek naar meer informatie over het Rijksvaccinatieprogramma (RVP). Het voelde voor haar simpelweg niet goed “om ziektekiemen van vijf verschillende ziektes in één keer in te spuiten”. Ze stuitte in haar zoektocht op veel verborgen informatie over kinderen met vaccinatieschade, kwam in contact met kritische wetenschappers en ontdekte alternatieve manieren om kinderziekten aan te pakken. Ze schreef er het boek Vaccin Vrij (eerste druk 2014) over en richtte daarna de stichting met dezelfde naam op.

“Alle grote dagbladen namen eensgezind en perfect getimed de trefwoorden ‘dodelijk, ongevaccineerd en verplichten’ in de mond. Het ontbreekt in de media aan elke vorm van nuance. In het nieuws wordt niks gemeld over de kindjes, noch over hun moeders en de thuissituatie. De context is volledig weggelaten. RIVM liet helemaal niet weten of de baby’s gevaccineerd waren. Toch is het niet-gevaccineerd zijn opgevoerd als de reden van overlijden. Er wordt volledig ingespeeld op doodsangst. Ik wil nog wel geloven dat er vier baby’s overleden zijn die kinkhoest hadden, maar de eerste vragen die dan gesteld moeten worden zijn: waren de kindjes en/of de moeders gevaccineerd? Hoe was hun algehele gezondheid? Of was er sprake van onderliggende aandoeningen? Nu wordt kinkhoest geframed als gevaarlijk voor elk kind. Het doel van koppen als ‘Al vier kinderen die zijn gestorven’ is ouders bang maken. Er is ook direct een link gemaakt naar de dalende vaccinatiegraad, om een zondebok creëren: de ongevaccineerden. ‘Weiger ongevaccineerde baby’s en ongevaccineerde kinderen bij de kinderopvang en scholen’ en ‘Bestraf ouders die hun kinderen niet vaccineren’, lees ik in de media. Totaal ongefundeerd. Het medianarratief draait niet om feiten, maar om vijf onbewezen aannames. 1: De ziekte – kinkhoest, de mazelen of welke infectieziekte dan ook - is dodelijk. 2. De vaccinatiegraad daalt en daardoor komen de kinderziektes terug. 3. De ongevaccineerde kinderen in de kinderopvang zijn de schuldigen. 4. De vaccins zijn de enige manier om je kind te beschermen. 5. De vaccins zijn veilig.

“Kinkhoest kan zeker wel heftig zijn, lastig voor het kind of de ouders, maar normaal gesproken niet dodelijk. Een kind dat sterft aan kinkhoest is hoogst uitzonderlijk. Ook het vaccin kan, eveneens in uitzonderlijke gevallen, dodelijk zijn. Elk jaar krijgen duizenden gevaccineerde en ongevaccineerde kinderen kinkhoest. Het wordt wel de ziekte van honderd dagen genoemd, omdat het kind gedurende langere tijd last heeft van soms flinke hoestbuien. Het probleem voor baby’tjes is dat ze nog niet kunnen hoesten, en dus krijgen ze het benauwd. Maar in principe kan een kind een kinderziekte aan. Normaal gesproken is het zelfs een grote schoonmaak of groeiproces voor het kind.”

“Die keuze moet je altijd bij de ouders laten. De boodschap in de media is bij elke infectieziekte waar een vaccin voor is, altijd hetzelfde: ‘de ziekte is dodelijk, een vaccin is de enige oplossing’. De experts maken zich vervolgens zorgen, maar hebben het nooit over de conditie en weerstand van het kind, de conditie en het gedrag van de moeder tijdens de zwangerschap of de situatie op het kinderdagverblijf. En er wordt al helemaal niet gepraat over vaccinatieschade. En waarom wordt niet de vraag gesteld als deze baby’s kinkhoest hebben opgelopen in een crèche: is het wel zo verstandig om zuigelingen al achter te laten in een kinderdagverblijf?”

“Met deze aanname tracht men de schuld van een falend vaccin te leggen bij de ouders die ervoor kiezen om hun kind niet te laten vaccineren. Het kinkhoestvaccin werkt niet en is bovendien verantwoordelijk voor ernstige bijwerkingen. Het meldingssysteem van bijwerkingencentrum Lareb is een wassen neus. Ouders die aangeven dat hun kind een prikje heeft gekregen en daarna nooit meer dezelfde is geweest, worden niet serieus worden genomen.”

“Uit hun eigen documenten. In het RIVM-rapport The effects of Vaccination – the incidence of the target diseases uit 1998 (1) staat een grafiek met de sterftecijfers vanaf 1905. Daaruit blijkt dat de ziekte kinkhoest al was verdwenen voordat er überhaupt een vaccin tegen bestond. ‘Vanaf 1905 daalde de sterfte aan kinkhoest van 1226 sterfgevallen in 1905 tot 626 gevallen in 1930, 145 gevallen in 1950, 30 gevallen in 1955 tot 6 gevallen in de periode van 1964 tot 1995’, staat bij figuur 32 in het document. Het kinkhoestvaccin maakt pas sinds 1957 deel uit van het Rijksvaccinatieprogramma in Nederland. Ruim veertig jaar later verscheen er een artikel in het medische tijdschrift British Medical Journal (2) waarin stond dat kinkhoest weer terug was gekomen! ‘Nederlandse wetenschappers worstelen met het vinden van de precieze oorzaak van een epidemie van kinkhoest die door het land raast, ondanks vaccinatiepercentages van maar liefst 96 procent. Soortgelijke problemen worden ook gemeld in Noorwegen en Denemarken’, staat in dat artikel.”

“RIVM-onderzoek tussen 1989 en 2014 heeft aangetoond dat de kinkhoest-bacterie is veranderd in de loop der jaren en resistenter is geworden tegen vaccinatie, zeggen ze dan. Het eerste wat ik dan constateer is: dan is het verplichten van vaccins dus ook niet de oplossing. Maar vaccineren is heilig voor hen, dus het moet worden vernieuwd, vaker toegediend, of op jongere leeftijd. Dat is hun manier van redeneren. Vanaf ongeveer 2014 is er ook een andere ontwikkeling gaande. Het publiek werd in toenemende mate bewust van de risico’s van vaccineren. Het National Vaccine Information Center in VS begon met voorlichting over het herkennen van vaccinatieschade (3). Niet alleen wat hangerigheid of roodheid op de prikplek, maar ook hoge koorts, hersenhuilen (ontroostbaar huilen van baby’s dat soms dagen aanhoudt - red.), bewustzijnsverlies, overmatige slapen, epilepsie, hersenontsteking, gedragsveranderingen en ontwikkelingsstoornissen na vaccinatie zijn wetenschappelijk onderbouwde reacties op het vaccin. Ik heb al deze klachten regelmatig voorbij zien komen in de Facebookgroep van Vaccinvrij. Helaas zijn we, terwijl we meer dan 30.000 leden hadden, er zonder pardon afgegooid. Vaccinatieschade is niet het verhaal dat het publiek mag horen, vinden de overheid en de media.”

“Het is een absurd advies, waarvoor geen enkele wetenschappelijke onderbouwing aangedragen kan worden. Er wordt gesteld dat de antilichamen van de moeder de baby beschermen. Die zouden dan kennelijk via de placenta van de moeder worden overgedragen. Niemand vraagt zich af of de toxische stoffen in de vaccins ook via de placenta de ongeboren baby kunnen beschadigen. Het is onmogelijk om de effecten van het vaccin op de zich ontwikkelende foetus te bestuderen als die zich nog in de buik van de moeder bevindt. Er zijn ook geen onderzoeken gedaan van de ontwikkeling van de baby’s van wie de moeders zich tijdens de zwangerschap hebben laten vaccineren.”

“Mijn boodschap is met name jezelf heel goed te informeren buiten het consultatiebureau en de media om. De reguliere informatie is onvolledig en strookt soms niet met de praktijk. Mijn oudste dochter heeft kinkhoest gekregen, maar ze was niet naar bed te krijgen en speelde gewoon door. Ik waag het ook om vraagtekens te zetten bij de vraag of kinkhoest inderdaad zo besmettelijk is als in de reguliere media beweerd wordt. Mijn dochtertje sliep in die tijd samen in één bed met haar jongere zusje. Die heeft een maand over haar heen gehoest, maar de jongste heeft geen kinkhoest gekregen. Ongevaccineerde kinderen zijn vaak ijzersterk en hebben vaak een betere weerstand dan de gevaccineerde kinderen, omdat ze niet zijn blootgesteld aan een totaal onnatuurlijke prikkel op het moment dat ze nog niet in staat waren om daar op een adequate manier op te reageren. Hun immuunsysteem heeft zich op een natuurlijke manier kunnen ontwikkelen. Kinderen in zijn algemeenheid krijgen steeds meer last van chronische aandoeningen. Daarvoor zijn denk ik meerdere oorzaken aan te wijzen, zoals een toenemende blootstelling aan giftige stoffen in de voeding en de leefomgeving, stress, 5G én vaccinaties.”

“De Rijksoverheid heeft een doel: iedereen moet geprikt worden. Daar is de strategie op afgestemd en de reguliere media zijn daarin faciliterend, zo blijkt ook wel uit overheidsdocumenten die Wob-onderzoekers als Cees van den Bos en Daniël van der Tuin hebben geopenbaard. Mijn punten zijn helemaal niet zo extreem. Ik zou tegen de ‘deskundigen’ willen zeggen dat ze veel meer zouden moeten luisteren naar de ouders. Wij maken het kind mee. Wij zijn dus eigenlijk de deskundigen. We merken op dat veel van wat de experts in de media zeggen gewoonweg niet klopt. Bovendien kan het zeer veel schade opleveren. Mijn tweede punt is: als er een risico is bij prikken – en dat is er - dan moet je als individu te allen tijde de vrije keuze hebben om wel of niet te vaccineren.”