^DeAndereKrant

Baudet en ik ontmoeten elkaar voor het hoofdkwartier van Forum voor Democratie op de Herengracht in Amsterdam voor ons interview over zijn nieuwe boek De Gideonsbende. Het vertelt het verhaal van zijn partij Forum voor Democratie, de enige in Nederland die fundamentele oppositie voert tegen de ideologie die de westerse elites in haar greep heeft: cultuurmarxisme vermomd als globalisme.

Ondanks de felle kritiek die hij regelmatig over zich heen krijgt en de bedreigingen, komt hij even optimistisch als ontspannen over. Hoe blijft hij overeind? “Ik voel me sterker en gedrevener dan ooit tevoren”, is zijn antwoord terwijl we een Grand café op de hoek van de Herengracht binnenlopen. Hij wordt door iedereen herkend en hartelijk begroet door de manager. Baudet vraagt ons of een fles Chardonnay en twee flessen bruiswater volstaan om een uur interview door te komen.

Zijn verwachtingen over de reacties op De Gideonsbende zijn hooggespannen, onthult hij als we plaatsnemen voor ons gesprek. “Ik heb bijna vier jaar gewerkt aan dit boek om in heldere woorden de ontstaansgeschiedenis, de huidige koers en de toekomst van FVD op te schrijven”, vertelt hij terwijl hij de glazen inschenkt, “en waarom wij in de situatie zitten waarin we momenteel zitten. Zowel de oorlog in Oekraïne, massa-immigratie, genderpolitiek als de klimaatidioterie vloeien voort uit de oude marxistische droom van een wereld zonder nationale verbanden, zonder privébezit en zonder familiestructuren.”

De titel refereert aan de oudtestamentische held Gideon uit het Bijbelboek Richteren. Gideon leefde in een duistere tijd waarin de Israëlieten onder heerschappij waren gekomen van buitenlandse machten die het volk steeds meer macht en welvaart afnamen, vergelijkbaar met partijen als het WEF, de WHO en de EU in onze tijd. De Gideonsbende was een kleine groep die opstond tegen die heersende elites. Ik geloof dat Forum ook zo’n Gideonsbende is. Daarbij is de titel natuurlijk ook een speelse knipoog naar Gideon van Meijeren, die behalve een fantastisch politicus ook een wereldgozer is.

Op het globalisme. Dat is de versmelting van kapitalisme enerzijds en marxisme – meer precies: cultuurmarxisme – anderzijds. Het valt allemaal terug te voeren op de zogeheten Frankfurter Schule, een groep denkers die de 19e-eeuwse, burgerlijke samenleving identificeerde als het Grote Gevaar. Nationale identiteit, traditionele esthetiek, het gezin, familiestructuren, een trotse vaderlandse historie, enzovoort: dat moest allemaal kapot, want het zou hebben geleid tot ‘fascisme’. Met de Oorlog als aanvalswapen werd vervolgens decennialang oikofoob afbraakbeleid gelegitimeerd en viel de gemeenschap uiteen in geatomiseerde individuen. De enige twee krachten die overbleven: een almachtige, alles overwoekerende staat enerzijds en een wereldomspannende markt anderzijds. Big Business en Big Government hebben elkaar gevonden en gaan tegenwoordig hand-in-hand, zoals we zien bij het World Economic Forum in Davos, de Bilderberg Conferenties of bij de Europese Commissie: allemaal plekken waar ze de koek onderling verdelen.

Dat is juist. In mijn ogen is dit de bepalende ideologie van nu. De Europese Unie, de massa-immigratie, de Great Reset, Covid, maar ook de hedendaagse anti-esthetiek, de industriële voedselproductie, de aanval op de boeren, de oorlog tegen Rusland – alles komt uiteindelijk hieruit voort.

Oh zeker. Het onwetenschappelijke klimaatbedrog is als een watermeloen: groen van buiten, maar rood van binnen! Het is een manier voor Big Government om totale controle over de economie te krijgen, onze levens tot in detail te reguleren, onze ‘uitstoot’ te monitoren, ons afhankelijk te maken van subsidies en ­vergunningen, onze welvaart te verminderen door de meest effectieve energiebron op aarde te taboeïseren, enzovoort. Tegelijkertijd kan Big Business zijn slag slaan: want enerzijds zullen we nooit helemaal zonder fossiele brandstoffen kunnen, de prijzen stijgen echter door het beleid en de oliebedrijven varen daar wel bij, anderzijds kunnen nieuwe quasi-markten worden gecreëerd, zoals voor elektrische auto’s, windturbines, zonnepanelen, waar via licensies oligopolie kan worden gemaakt en opnieuw de allergrootste bedrijven woekerwinsten behalen. Daarbij heeft dit onwetenschappelijke klimaatbedrog ook nog een spirituele dimensie: het zadelt ons op met een groot en onoplosbaar schuldgevoel. Zo krijgen we een onderdanige, nederige bevolking die haar schuld maar wát graag wil afkopen met nog meer belastingen, nog hogere prijzen, nog minder vrijheid. Wat wil je als globalist nog meer?

Ja, de trans-ideologie is een wezenlijk onderdeel van het globalisme. Mensen als Reich, maar later ook Magnus Hirschfield geloofden dat seksuele bevrijding – en het uiteenvallen van familiestructuren – samenhing met wereldvrede, omdat traditionele families de broedplaats zouden zijn van fascisme. De onderdrukking van libidinale krachten via het Oedipuscomplex zou zich uiteindelijk gaan wreken in sadisme, veroveringsdrift, enzovoort. Het hoeft ons daarom niet te verbazen dat de LHBT-ideologie van diversiteit en inclusie, en het Wokeisme zo hoog op de agenda staan in het Westen.

Klopt. Ik beschouw Houellebecq als een conservatieve mentor, die in zijn romans ontzettend mooi laat zien wat de gevolgen van het cultuurmarxisme zijn voor onze huidige samenleving. Soms heb ik ook wel wat kritiek op hem, omdat ik denk dat hij iets te veel blijft hangen in observaties, maar misschien moet de politicus hier het stokje overnemen van de romancier. Zoals Aleksandr Solzjenitsyn in zijn magnum opus De Goelag archipel heeft laten zien hoe de belangen van het systeem boven onze menselijke waarden uitstijgen, met alle bittere gevolgen van dien, zo schuwt Houellebecq het niet, als een van de weinige schrijvers de vinger op de zere plek te leggen. Daarom noem ik hem in De Gideons Bende dan ook “De Aleksandr Solzjenitsyn van onze tijd”.

Dat is natuurlijk een zeer goede vraag. Wat bepaalt een tijdgeest, een dominante overtuiging? Feit is dat cultuurmarxisten en globalisten tegenwoordig dominant zijn in de top van zo’n beetje alle maatschappelijke sectoren: de overheden, de banken, geheime diensten, universiteiten, multinationals, de journalistiek. Deze mensen werden gevormd in de jaren ’60. De revolutionairen van toen weerden zich tegen de tradities, de burgerij, de familiestructuren, de hiërarchie, en vonden in de denkers van de Frankfurter Schule een moreel kompas. Maar het gaat natuurlijk ook gewoon om belangen. Grote bedrijven en steeds grotere overheden hebben gemene zaak gemaakt tegen de traditionele nationale verbanden en samenlevingen, zodat ze beide hun macht en hun cash flow kunnen maximaliseren.

Het is niet toevallig dat het beroemde globalistische manifest van Francis Fukayama The end of history juist op dat moment een wereldwijde bestseller werd. Dit ‘einde van de geschiedenis’ bleek echter niet te betekenen dat landen en volkeren zouden gaan samenwerken in onderlinge harmonie, maar eerder dat de globalisten controle wilden over de hele wereld. Neem het voorbeeld van de Navo: zonder vijand had het bondgenootschap eigenlijk geen bestaansrecht meer, maar in plaats van zichzelf op te heffen, besloten zij de militaire tak te worden van het globalisme. Zij verklaarden dat elke situatie ­instabiel was, zodat ze hun imperialistische zuchten konden legitimeren. Daarmee ­verklaarde de Navo dus dat ze ­konden ingrijpen wanneer zij maar­ ­wilden. Zo werd de Nieuwe Wereld Orde een feit. Een term die Tony Blair overigens al in de jaren ’90 voor het eerst uitte, toen hij beweerde dat wij vanaf nu allemaal ­“internationalisten” zouden zijn.

De essentie van het programma is het vernietigen van iedere ­maatschappelijke samenhang om het onmogelijk te ­maken minderheden nog te vervolgen. ‘Nooit meer Auschwitz’ vatten zij op als: nooit meer een traditionele samenleving. Want uit die traditionele samenleving zou het fascisme zijn voortgekomen. Een paranoïde complottheorie, natuurlijk. Volslagen onzinnig. Maar wel wat ze ten diepste geloven. Daarom mogen zij – in hun eigen beleving – de Oorlog ook voortdurend gebruiken voor hun agenda, voor hun stokpaardjes. De Oorlog is ‘van hen’. Zij moeten ‘de nieuwe fascisten’ continu opsporen, in kaart brengen, exposen. Zoals ik hierboven al schetste is daar vervolgens een tweetal perverse belangen bijgekomen: Big Government en Big Business die beide hun macht willen vergroten en dat ook kúnnen doen naarmate de gemeenschap zwakker wordt.

Rusland is de laatste traditionele Europese natiestaat. Het laatste land dat niet in de greep is van het globalisme. De rollen zijn dus omgedraaid: nu is het de Navo die wereldrevolutie wil, en Rusland die de traditionele, conventionele krachten van het klassieke Europa vertegenwoordigt.

Dat is juist.

Omdat hij bij het World Economic Forum is gezien, bedoel je? Nee, dat geloof ik niet. Poetin heeft na een aantal eindeloze afwijzingen een doelbewuste keuze moeten maken om zich af te wenden van het Westen: hij kon niet anders meer.

Dat zijn fellow travellers (mee­lopers – red.). Dat had je in veel andere onvrije samenlevingen ook. Het overgrote deel van onze vaderlandse schrijvers waren of zijn geen Solzjenitsyns of Houelle­becqs. Misschien zijn ze succesvoller tijdens hun leven, maar ze maken weinig tot geen verschil en ze zullen over pakweg 20 jaar alweer vergeten zijn.

Dat zou mooi zijn. Op scholen, in ­series en films worden jongeren via deze neo-­Marxistische denkwijzen 24/7 gehersenspoeld. Het loopt volledig de spuigaten uit en wij moeten een tegengeluid en visie bieden. Hen wordt verteld dat (rechts) conservatisme tegen fascisme ­aanschurkt, dat bestaande structuren moeten worden opengebroken, vernietigd, dat het christendom hypocriet is, nationalisme gevaarlijk, gelijkheid is goed en de overheid moet alles voor ons fixen. Wij moeten meegaan met de geprogrammeerde klimaathysterie, de massa-immigratie en dat pro-Europees centralisme en o wee als je ertegen bent, dan ben je een fascist. Ondanks de kracht van onze opponenten wil ik benadrukken dat we onze missie vooral moeten voeren met een glimlach op ons gezicht, zoals Paul Cliteur zegt. Vredig en met respect. Laten we elkaar opzoeken, elkaars boeken lezen, bekritiseren en uitgeven. Laten we ons ideaal met respect en liefde nastreven. Deze tegenbeweging was er een paar jaar geleden nog niet in Nederland. Als we alles bij elkaar optellen, van De ­Andere Krant tot De Blauwe Tijger, en van Jensen tot blckbx tot en met onze eigen FVD, dan hebben we misschien een paar honderdduizend mensen met wie we deze strijd moeten kunnen winnen. Noem het de kritische massa. Maar je kunt niks afdwingen. Mensen moeten zelf naar ons toekomen. Doen ze dat niet? Dan maar niet. Dit is het moment om ons te verenigen en onze koers vastbesloten voort te zetten.