^DeAndereKrant

Paul Jansen weigert in te gaan op via email gestelde vragen als ‘wat hij bedoelt met scheldwoorden als complotdenker’. Jansen neemt ook zijn mobiele telefoon niet op. Mijn vragen gaan over hoe hij zijn redacteuren de oppositie tegen het Rutte-regime laat framen. Bijvoorbeeld via een voorpaginafoto met daarop de geweldsescalatie van de demonstratie in Amsterdam van 2 januari. De Telegraaf wijst de demonstranten aan als schuldigen. Die zouden ‘door het lint’ gaan bij de ‘verboden’ demonstratie. Waarna ‘de meute’ naar het Westerpark zou gaan. Terwijl het volledige beeld toont hoe de ME zelf escalerend optreedt en een politiehond de tanden laat zetten in een ongewapende demonstrant.

Speciaal rapporteur van de Verenigde Naties Nils Melzer veroordeelde gelijksoortig politiegeweld van afgelopen jaar in Den Haag, als ‘het ergste dat hij heeft gezien sinds het politieoptreden tegen George Floyd’. In Den Haag werd een weerloos op de grond liggende man door drie ME’ers met wapenstokken het hoofd ingeslagen. Een politiehond werd ertoe aangezet de man te verscheuren. Melzer spreekt van ‘marteling’. Andere beelden van ooggetuigen tonen duidelijk aan dat het steeds de AE (Arrestatie Eenheid) is, die verkleed als demonstrant uit overvalwagens springt en amok maakt. Zo grijpen Rutte’s eigen ‘doorgesnoven hooligans’ zelfverdediging aan als excuus voor harde arrestaties.

Bij demonstraties van Black Lives Matter (BLM) waarmee burgemeester Femke Halsema, voorzitter van de regioburgemeesters van de veiligheidsregio’s, sympathiseert, krijgen demonstranten juist politiebescherming. Dat doet de politie in Friesland ook, wanneer ‘Kick Out Zwarte Piet’ een Sinterklaasfeest wil verstoren met demonstraties. Maar bij Oud en Nieuw kreeg de ME instructies om in Friese dorpen op de feestvierende bevolking in te slaan, wat de politie kritiek opleverde in De Leeuwarder Courant. De Leeuwarder Courant is net als De Telegraaf eigendom van de Vlaamse miljardair Thomas Leysen en zijn Mediahuis.

Telegraaf-journalist Wierd Duk duikt op 4 januari in de psyche van ‘de complotdenkers’. Dit stuk wordt voorzien van een foto van een vaste gast op het Binnenhof, De Rat, alias Mark Meijer met zijn rattenmasker. Duk bericht feitelijk juist hun ‘geloof’: dat de internationale elite rond het World Economic Forum een coup pleegt op natiestaten met gebruik van Covid-19. Precies zoals Schwab zelf beschrijft in zijn boek ‘The Great Reset’. Het ‘frame’ dat bij eerste indruk echter blijft: de mensen die verder kijken dan de Haagse kaasstolp zijn een andere diersoort. Bij navraag stelt Wierd Duk dat ‘het mij niet verstandig lijkt om te reageren.’ De aanduiding ‘Rutte-regime’ zou getuigen van ‘vooringenomenheid’, aldus Duk. 

Ook als zijn krant andersdenkenden als gekken wegzet, zegt Duk zich daar ‘prima bij thuis’ te voelen. Salaris kan hierbij een grote rol spelen. Een redactiechef bij de Telegraaf kan netto 5000 tot 6000 euro schoon aan de haak per maand overhouden. Dat verdient een hoofdredacteur bij De Andere Krant niet. Een vaste, goed betaalde journalistenbaan bij een grote krant is iets om te koesteren in tijden van neergang. Ondertussen blijkt in de redactionele kolommen de ruimte voor kritiek op de grote thema’s te slinken, zoals voor artikelen die kritisch ingaan op de CO2-hysterie.

De Telegraaf, onderdeel van het Mediahuis van miljardair Thomas Leysen, volgt de partijlijn van het Rutte-regime. Die volgen op hun beurt de CO2- en Covid-agenda van het World Economic Forum en de Verenigde Naties (Agenda 2030), zoals het Wob-verzoek door Pepijn van Houwelingen (FvD) bevestigt. Thomas Leysen is aangesloten bij de ‘Trilateral Commission’, die deze zelfde agenda voorstaat en is oud-voorzitter van een Vlaams genootschap dat de Agenda 2030 doordrukt. 

De ooit door De Telegraaf succesvol getorpedeerde kilometerheffing staat nu op de rol voor invoering in 2030. In de kolommen van De Telegraaf is de vroegere oorlogsstemming tegen die maatregelen sterk afgezwakt. In 2019 blokkeerde Paul Jansen nog de publicatie van een klimaatkritisch artikel. Dat ging over hoe het KNMI in afgelopen eeuw de historie van hittegolven vervalste. Door een ‘correctie’ in de metingen in De Bilt voor 1950, verdwenen plots 88 tropische dagen, zodat het in deze tijd veel warmer lijkt dan vroeger. 

Volgens interne bronnen zou Jansen dit hebben gedaan na een telefoontje van de KNMI-directeur. Het KNMI bracht nooit een wetenschappelijke publicatie uit waarin ze deze datacorrectie verantwoordden. Drie Nederlandse klimaatkritische onderzoekers - op wiens onderzoek het krantenartikel was gebaseerd- publiceerden hun KNMI-kritiek wel wetenschappelijk in Theoretical and Applied Climatology. Jansens gevoel voor bestuurlijke verhoudingen kreeg de overhand op journalistieke integriteit.

Oud-hoofdredacteur Sjuul Paradijs begon na zijn vertrek een eigen mediatraining-bedrijf, Trusted Media. Hij heeft bij navraag De Andere Krant nog nooit gelezen en surft meteen naar de site: ‘Je hebt me wel nieuwsgierig gemaakt’. Paradijs weet op basis van een wandelgang-commentaar te melden dat deze ‘Wappiekrant’ genoemd wordt. Hij wil desgevraagd niet ingaan op de koers die Paul Jansen nu vaart: ‘Ik ben nog steeds verliefd op het merk ‘De Telegraaf’ en kan daar niets over zeggen. Dat voelt alsof je commentaar levert op je partner na een pijnlijke scheiding, waarbij je nog steeds verliefd bent.’

Die pijnlijke scheiding ging, volgens  Telegraaf-commentator Marianne Zwagerman, vergezeld van een oprotpremie van 1 miljoen euro. In ‘Verslaafd aan Drukinkt, De Ondergang van de Telegraaf Mediagroep’ (TMG)’, beschrijft ze onder meer de bloeitijd eind ‘jaren ’90 toen ruim 800 duizend Nederlanders abonnee waren van de ‘krant van wakker Nederland.’ De krant zette inhoudelijk in op de 5K’s: ’kind, kat, kut, koning en kapitaal.’ Tot de vrije val naar 400 duizend abonnees, waarna het in financiële nood verkerende TMG werd overgenomen door de Belgische miljardair en KBC-bankier Thomas Leysen. Deze bezit en bestuurt het Mediahuis samen met zijn broer. 

Commentatoren als Leon de Winter en Marianne Zwagerman krijgen nu nog ruimte voor kritiek. Binnen de kolommen heerst de coronadiscipline van Jansen. In een hoofdredactioneel in oktober bepleit Jansen de injectieplicht, met Oostenrijk als lichtend voorbeeld. ’Eigenwijze ongevaccineerden’ zouden in november de ziekenhuizen doen vol lopen.

In het ‘journalistiek jaarverslag’ van 2020 van Het Mediahuis geeft Paul Jansen - van huis uit politicoloog- hoog op van zijn journalistieke principes. Terwijl zijn lezers verdeeld zijn over de gekozen koers vanwege de economische en sociale schade door het Rutte-regime, profileert Jansen zich als de objectieve kapitein: ”Mensen lijken in tijden van oplopende emoties meer dan anders te willen worden bevestigd in hun eigen gelijk”, schrijft Jansen. Zijn eigen koers “onderstreept wat mij betreft het belang van onafhankelijke journalistiek. Niet om mensen naar de mond te praten, maar om feiten van fictie te scheiden en meningen van nieuws; om door prietpraat en spin heen te prikken.” Misschien is het belangrijkste journalistieke wapenfeit van Jansen wel het vermogen zichzelf te geloven