^DeAndereKrant

Het is zeer de vraag of deze aanname wel klopt. De Andere Krant vergeleek het wapenarsenaal van de Russen met dat van onder andere de Verenigde Staten en komt tot de conclusie dat Rusland op diverse terreinen ver voorligt. Het arsenaal aan verwoestende, ongrijpbare hypersonische raketten dat president Vladimir Poetin kan inzetten, is bijvoorbeeld veel verder ontwikkeld dan wat president Joe Biden tot zijn beschikking heeft.

De Russische Zirkon hypersonische anti-scheepsraket is al jaren operationeel op marineschepen en binnenkort ook onderzeeërs. Het bereik van Zircon is 1500 kilometer. Zoeken naar de vijand in de oceaan in zo‛n groot gebied is onbegonnen werk en de Amerikaanse kust ligt daarmee open.

Het grote publiek wordt ondertussen dom gehouden met een totaal vertekend beeld van de werkelijke Russische militaire macht.

Een kernoorlog is rampzalig voor iedereen op aarde. Toch zien we dat de VS en Navo nucleaire machten als Rusland en China blijven provoceren. Hoewel de Koude Oorlog officieel eindigde in 1991, begonnen de VS meteen een diplomatiek offensief dat in 1999 uitmondde in de eerste uitbreiding van de Navo naar het oosten. Russische bezwaren werden genegeerd. Na nog twee Navo-uitbreidingen bouwden de VS in 2009 een raketschild in Oost-Europa, naar eigen zeggen als bescherming tegen de raketten van de “schurkenstaten” Iran, Noord-Korea en China. Rusland kreeg te horen dat het schild “niet bedoeld was tegen hun raketten”. Poetin reageerde hierop in 2007 in München: “Vanwege de hoge kosten van een dekkend raketschild, kiezen wij ervoor om offensieve wapens te ontwikkelen die de raketschilden van de Navo betekenisloos zullen maken,”zei hij. “Net zoals jullie defensieve schild niet tegen onze raketten is bedoeld, zijn onze offensieve raketten niet bedoeld om tegen het Westen in te zetten.”

Rusland en China besloten beide hypersonische raketten te ontwikkelen. De term verwijst naar de snelheid. De snelheid van het geluid is 1.192 km/h, aangeduid als Mach 1. Alles daaronder heet subsonisch, Mach 1-5 heet supersonisch en alles daarboven heet hypersonisch. Deze wapens zijn echter niet alleen snel, ze zijn ook uiterst manoeuvreerbaar. Dit is militair-technisch gezien zeer relevant, want traditioneel vlogen de intercontinentale raketten (ICBM) een redelijk voorspelbare paraboolbaan, en kon er dus een onderscheppingskoers voor afweerraketten berekend worden. Dit kan niet meer met manouvreerbare raketten, en door de hoge snelheid is er ook weinig tijd voor andere onderscheppingsstrategieën. De VS werken aan laserwapens als afweer, maar deze lasers zijn er voorlopig nog niet.

Er zijn twee varianten hypersonische wapens. Eén: een kruisraket die op eigen stuwkracht de hoge snelheid bereikt. Twee: een zogenaamd glide vehicle (HGV), dat juist geen eigen aandrijving heeft. Een HGV wordt door een draagraket op grote (100 km) hoogte gebracht en ‘glijdt’ daarna terug naar de aarde.

De VS schrokken pas in 2019 wakker uit hun hypersonische sluimer en ontwikkelen nu overhaast een prototype HGV, ‘dark eagle’ genaamd. Deze vliegt Mach 5 en staat nu bij München, en er wordt hard gewerkt om deze op strategische kernonderzeeërs lanceerbaar te krijgen. Voor volgend jaar heeft het Pentagon 4,7 miljard dollar gevraagd voor hypersonische ontwikkeling, 1,5 miljard meer dan dit jaar.

Waarom liggen de VS zo achter? Een belangrijke factor is dat deze wapens duur zijn en dat het kostenplaatje van hun militair-industrieel complex al astronomisch is. Daarnaast dient de defensie-industrie in landen als Rusland en China primair het belang van de staat, en in de VS het belang van de industrie. De kostenfactor draagt mogelijk ook bij aan de ontwikkeling van het arsenaal: waar Rusland veel verschillende­ ­ICBM’s heeft, bezitten de VS er slechts twee: Minuteman en Trident, die met regelmatige upgrades relevant zijn gehouden. De 450 Minuteman-III raketten moeten nu toch echt vervangen worden, omdat bepaalde onderdelen niet meer beschikbaar zijn. Bij de laatste test faalden 4 van de 8 lanceringen.

Ook heeft Amerika te lang vertrouwd op de kracht van hun ooit oppermachtige vliegdekschepen, waarmee ze hum macht decennia lang ver buiten de landsgrenzen hebben geprojecteerd. Deze tijd lijkt echter ten einde: in de gespannen situatie rond Taiwan is nu al duidelijk dat de peperdure Amerikaanse vliegdekschepen strategisch geneutraliseerd zijn door de op land gestationeerde anti-schipraket DF-21. Het bereik van deze raket is met 1500 km groter dan het bereik van de straaljagers op de vliegdekschepen. De gloednieuwe YJ-21, met een vergelijkbaar bereik als de DF-21 maar lanceerbaar vanaf een marinekruiser, vergroot de Chinese dreiging jegens vliegdekschepen.

Verder heeft China de VS in 2021 totaal verrast met een sucesvolle test van een HGV die doelen over de hele wereld kan bereiken. De VS hebben wel zeer fors geïnvesteerd in de ruimte (Star Wars-programma), maar het zal nog jaren duren voordat laser-bewapende satellieten de inkomende ICBM’s uit de lucht kunnen schieten. Omdat Rusland stoïcijns een tegenmaatregel ontwikkelt tegen elke dreiging van de VS, is er nu een wapenwedloop in de ruimte gaande.

Het Russische raketarsenaal is indrukwekkend: de Zirkon hypersonische anti-scheepsraket is al jaren operationeel op Russische marineschepen en komt binnenkort beschikbaar op de onderzeeërs. Dan ligt de Amerikaanse kust echt open, want het bereik van Zircon is 1500 km. Dit maakt de plas water waarin ze binnen bereik van de kuststeden liggen zo groot, dat effectief monitoren onmogelijk wordt.

Verder introduceren de Russen volgend jaar de RS-28 Sarmat, de allerzwaarste ICBM ooit, die tien tot vijftien Mirv-raketten of drie Avangard HGV’s met hypersonsische snelheden de oceaan over draagt.

Met Burevestnik heeft Rusland een ander type raket in ontwikkeling. Deze is niet zozeer snel, maar heeft naar verluidt een onbeperkt bereik door de nucleaire aandrijving. Het idee is dat deze raket stealthy en manoeuvreerbaar wordt, en elk doel op aarde zal kunnen bereiken of zelfs gedurende langere tijd continu rondvliegt als afschrikking. Burevestnik staat gepland voor 2025. Rusland is ook erg sterk in elektronische oorlogsvoering en raketafweer: troeven die Poetin achterhield in zijn toespraken voor de VN-veiligheidsraad.

Niettemin blijken de werkelijke militaire verhoudingen totaal niet uit de diplomatieke houding van het Westen jegens Rusland. Rusland wordt door overheidsfunctionarissen zoals premier Rutte en D66-Kamerlid Sjoerd Sjoerdsma doorlopend beledigd en geprovoceerd. Een kring van westerse ‘experts’ bezigt voortvarende oorlogsretoriek, zoals bijvoorbeeld de oproep om Poetin te vermoorden of met een enorme stealth strike Rusland preventief uit te schakelen. Zelfs als zo’n onwaarschijnlijk plan zou slagen, dan nóg zou Rusland terugslaan: hun vergeldingsaanval is namelijk volledig geautomatiseerd door het AI (artificial intelligence)-gecontroleerde systeem dat Perimeter heet. Rusland heeft nog een extra fail-safe: een doomsday-vliegtuig waarmee de president gered, en de nucleaire onderzeevloot centraal aangestuurd kan worden.

Rusland blijkt militair gezien dus erg sterk te zijn, maar dit maakt een nucleaire oorlog voor hun nog geen aantrekkelijke optie. Amerikaanse raketten staan steeds dichterbij Rusland, wat compenseert voor de lagere snelheid. En het zijn er ook zóveel: Rusland kan die niet allemaal onderscheppen.

Ondanks de roekeloze houding lijkt de top van het Amerikaanse leger zich terdege bewust van de risico’s van escalatie. Toen onlangs een raket op Polen viel waren het de VS die de angel eruit trokken door de schuld bij Oekraïne te leggen. De VS willen duidelijk geen echte oorlog, wat hun pokerspel van belediging en provocatie des te gevaarlijker doet lijken.

Er wordt door westerse propagandisten veel moeite gedaan om de perceptie van de kracht van Rusland omlaag te halen. Dit is gouden standaard in oorlogspropaganda, net als het afschilderen van de vijand als onmenselijk. De media staan daarom bol van de Russische oorlogsmisdaden en vermeend Russisch onvermogen. Veel mensen zien wel dat hier oorlogspropaganda tussen zit, maar realiseren zich onvoldoende hoe weinig ervan waar is, en ook niet dat vooral zijzelf het doelwit van deze propaganda zijn.