^DeAndereKrant

Steeds meer mensen zien in dat de Nederlandse overheid niet luistert naar de wensen van de Nederlandse bevolking, maar zijn oren laat hangen naar supranationale organen als de EU, VN, WHO of netwerkclubs als World Economic Forum (WEF), de Bilderberggroep en de Council on Foreign Relations. Wat volgens Grada Boschker nog onvoldoende wordt doorzien is de centrale rol die de SDG’s van de VN Agenda 2030 spelen in het streven van de globalisten om “volledige controle te krijgen over alle essentiële onderdelen van het leven”. De 17 duurzame ontwikkelingsdoelstellingen zijn in 2015 aangenomen door de lidstaten van de Verenigde Naties, in hetzelfde jaar als het Klimaatakkoord van Parijs. Leiders uit 195 landen hebben er hun handtekening onder gezet, waaronder Nederland, de VS, China en in 2019 ook Rusland.

De SDG’s vormen een wereldwijde oproep tot actie om “de planeet te beschermen, armoede te beëindigen en ervoor te zorgen dat alle mensen vrede en welvaart ervaren”. Met deze doelen wil de VN in 2030 “een duurzame wereld voor iedereen bereiken, waarin niemand wordt buitengesloten”, staat op de site van de Rijksoverheid.

Dat klinkt mooi, maar waar niemand het over heeft, is wie bepaalt wat de vaag geformuleerde doelstellingen precies inhouden, hoe ze moeten worden uitgevoerd en hoe – en door wie – wordt gecontroleerd of ze worden gehaald. “Vooral het ondemocratische karakter ervan stuit me tegen de borst”, zegt Boschker die lezingen geeft waar ze maar kan, om haar visie uit te dragen. “Het is een internationaal programma dat onze democratie omzeilt. Het volk heeft er geen enkele stem in. De targets worden opgesteld door mensen die wij niet gekozen hebben.”

Neem SDG 2: het uitbannen van honger. “Een mooi streven”, vindt Boschker, “maar niet de manier waarop dit gaat. Gaan we ‘geen honger’ realiseren met ingespoten, genetisch gemodificeerde planten en opgekweekt vlees? Alles wat ze maken, wordt straks gechipt en is traceerbaar. Praten we dan over duurzaamheid, of over controle? Waar in dit alles is de waardering en het respect voor de wonderbaarlijke werking van onze natuur? Op scholen wordt het eten van insecten en kweekvlees als duurzaam gepromoot, wat in de praktijk de dolksteek voor onze melk- en pluimveeboeren betekent. Waarom niet echte gezondheid bevorderen en investeren in de duurzaamheid van de mens, zodat we minder vaak naar de huisarts hoeven?”

SDG5: genderongelijkheid ­verminderen. Wat houdt dat in, vraagt Boschker zich af. “Aan jonge kinderen wordt verteld dat ze misschien een ander geslacht hebben en zelfs kunnen transformeren. Het wordt op scholen en universiteiten gepromoot. Zou het soms kunnen zijn dat de machtige bedrijven achter de VN geen baat hebben bij krachtige individuen, die weten wie ze zijn en die sterk genoeg zijn om de onrealistische idealen waar ze ons mee verleiden te doorzien?”

Terugkerend thema in alle 17 SDG’s is het begrip duurzaamheid. “Duurzaam, het klinkt zo mooi. Neem bijvoorbeeld duurzame, plantaardige boter. Grote investeringsmaatschappijen presenteren die als duurzaam, omdat ze de koe er tussenuit halen, want die zou niet ‘CO2-positief’ zijn. Ze presenteren het vervolgens zo, dat het net lijkt alsof de plant uit zichzelf een pakje boter produceert. Maar waar is de industrie die ertussen zit gebleven? Is die koe niet duurzamer en veel natuurlijker dan de hele industrie die achter plantaardig boter zit?”

Volgens Boschker zal de uitrol van Agenda 2030 ertoe leiden dat Nederland de komende zes jaar verandert in een grote ‘smart city’, waar alles wat de burger doet geregistreerd wordt en vastgelegd in een Europese Digitale Identiteit (EDI). Niemand zal daarbij achterblijven, beloven de SDG’s. “Leaving no one behind.” Met andere woorden, zegt Boschker, “je zult mee moeten, jouw eigen mening is ondergeschikt, einde democratie, welkom technocratisch totalitair systeem”.

“Mijn allergrootste bezwaar, als zelfstandig onderneemster, is dat uiteindelijk alle targets leiden naar de verdienmodellen van de monopolies”, zegt Boschker. “Eigen initiatief telt dan niet meer mee. Waar blijft straks het midden- en kleinbedrijf, dat geen rol speelt bij de realisatie van deze doelen en een andere visie nastreeft

Met haar presentatie, flyers, geschreven blogs en door in gesprek te gaan met scholen, burgemeesters en beleidsmakers, hoopt de onderneemster bewustzijn te creëren om alsnog een ommekeer teweeg te brengen. “Zolang wij ons niet echt realiseren hoe we in de onderdrukking zitten, komen we er niet uit.”

Is er nog een manier om Agenda 2030 tegen te gaan? Grada Boschker hoopt dat veel mensen haar presentatie zullen bekijken en de bijbehorende flyer via infoflyers.nl zullen bestellen en daar net zoals zijzelf mee naar scholen of gemeenten durven te gaan.

“Er zijn inmiddels al veel scholen en gemeenten die zich gecommitteerd hebben aan de SDG’s, die gedwee in het keurslijf meegaan en niet gestimuleerd worden hun hart te volgen en zelf na te denken.”

Boschker probeert mensen ook te stimuleren door alternatieven aan te dragen tijdens de ‘positiviteitsmarkten’ die zij organiseert. “Ik probeer mensen te inspireren hoe ze gezond kunnen eten, bijvoorbeeld biologische voeding te eten en planten te ontwikkelen die geen kunstmatige ingrepen nodig hebben.” Daarnaast moedigt ze mensen aan ‘nee’ te zeggen tegen stralingsgevoelige apparaten en zich te verdiepen in alternatieve geneeswijzen. Heel belangrijk is “sterke persoonlijkheden van onze kinderen maken”.

Enkele maanden geleden heeft zij een presentatie over de SDG’s opgenomen in jip-en-janneketaal. De aanleiding hiervoor was een open dag van de school van haar dochter van 11. “De school droeg de SDG’s aan alle kanten uit. De leerkracht in kwestie had geen idee waar ik het over had.” Zij hoopt dat anderen haar presentatie zullen gebruiken om de boodschap tot zelf nadenken uit te dragen. “Ik woon midden in het Achterhoekse boerengebied en durf deze presentatie zo bij de boer, maar ook bij die school, of bij de burgemeester in de bus te doen.”

Elke actie levert weer een vervolgactie op, zegt zij. “Doordat ik de presentatie maak of een markt organiseer, kom ikzelf ook weer meer tot besef, kan ikzelf ook weer gemakkelijker vertellen en inspelen op reacties. Mensen kunnen hierdoor meer in hun kracht gaan staan, uit de comfortzone komen, aangemoedigd worden om te gaan spreken. Want als wij het niet anders gaan doen, hoe kunnen we de samenleving dan veranderen?”