^DeAndereKrant

Wolff is een bekende Duitse journalist en auteur, die verschillende boeken schreef over het financiële systeem en de machtsstructuur daarachter, zoals De financiële tsunami, de Wolff of Wall Street, en De wereldmacht van het IMF. Hij was de eerste die wereldwijd bekendheid gaf aan het Young Global Leaders Program van het World Economic Forum, dat is doorlopen door vele (latere) politieke leiders als Merkel, Macron en Trudeau en zakenmensen als Mark Zuckerberg en Richard Branson. Volgens Wolff bepalen financiële instellingen en dataconcerns het beleid van overheden en centrale banken. “Het is hun agenda die wordt uitgevoerd.”

Kijk, al honderden, en misschien wel duizenden jaren, wordt de wereld (door de macht van) het geld bestuurd. In de laatste 50 jaar is daar een nieuwe macht bij gekomen: data. In de jaren ’70 werden bedrijven als Apple en Microsoft opgericht, en later Amazon, Google en Facebook, en die hebben enorme macht verkregen, dat kun je zien aan hun beurswaarde van honderden miljarden dollars. Die databedrijven zijn samengesmolten met grote financiële instituties, zoals de vermogensbeheerders Blackrock, Vanguard en State Street en Fidelity. Eigenlijk heeft dit digitaal-financiële complex de macht overgenomen in de afgelopen twee jaar. Ze zorgden ervoor dat overheden hun beleid volgden en het is hun agenda die wordt uitgevoerd.

Er zijn verschillende organisaties ­ge­creëerd, die het digitaal-­financiële complex representeren. Sommigen ­hebben ze zelf opgericht, en anderen zijn door hen overgenomen. Bijvoorbeeld de centrale banken zijn door hen overgenomen – deze worden ondertussen volledig gecontroleerd door de vermogensbeheerders. In 2007-2008 hebben de centrale banken het financiële systeem gered door enorme hoeveelheden geld bij te printen tegen hele lage rente. Het was duidelijk dat dit geen duurzame oplossing is, je kunt niet eindeloos geld bijprinten zonder inflatie te veroorzaken. Vandaar dat de centrale banken tussen 2015 en 2018 hun beleid probeerden bij te sturen door de rente langzaam op te voeren – dit veroorzaakte een crash rond de kerst van 2018. Vanaf dat moment was het eigenlijk duidelijk dat het financiële systeem niet langer veilig is. De grote vermogens­beheerders hebben toen de centrale banken gedwongen weer geld bij te printen, net zoals in 2007 en 2008.

Ze domineren alle sectoren, wereldwijd, als de grootste ­aandeelhouders, en ­hoeven alleen maar een ­grote ­hoeveelheid aandelen te verkopen om een prijsschok te veroorzaken. De ­centrale banken kunnen daar niet ­omheen. Dit zie je bijvoorbeeld terug in dat zowel de ECB, de Europese ­centrale bank, en de Federal Reserve (Amerikaanse centrale bank, red.) Blackrock als ­adviseur ingehuurd hebben. Dus Blackrock adviseert waar het nieuw geprinte geld in geïnvesteerd wordt.

Naast de centrale banken heeft het financieel-data-complex ook andere connecties, zoals de ngo’s die door hen zijn opgericht. Ter illustratie, in geldwaarde uitgedrukt is Microsoft het grootste bedrijf ter wereld, Apple staat op nummer twee. De oprichter van Microsoft, Bill Gates, heeft nadat zijn reputatie wat deuken opliep in verschillende rechtszaken eind jaren ’90, deze weer opgepoetst door de Bill en Melinda Gates Foundation op te richten. Hij gebruikte deze ngo – en daarvoor worden ngo’s meestal opgericht – op twee manieren: ten eerste belastingontduiking en ten tweed e voor politieke beïnvloeding. En daar heeft hij zich de afgelopen 20 jaar mee bezig gehouden.

De Bill en Melinda Gates Foundation is een van de belangrijkste ngo’s ter wereld, ze dienen de grote IT-bedrijven, en ook de grote vermogensbeheerders. Hun rol is erg belangrijk, zij hebben bijvoorbeeld Gavi, de wereldwijde alliantie voor vaccinaties opgericht, en Gavi heeft vervolgens ID2020 opgericht, welke weer een grote rol speelt in digitale ID en biometrische gegevens. Via deze organisaties oefent het financieel-digitaal complex macht uit.

Daarnaast oefenen ze invloed uit via het World Economic Forum (Wef), één van de grootste ngo’s en politiek de meest belangrijke. Het Wef is in 1971 opgericht door Klaus Schwab. In de twee jaar voor hij het Wef oprichtte, was hij student op Harvard, onder Henry Kissinger (een van de invloedrijkste politici in de VS sinds de Tweede Wereldoorlog, red.). Schwab was nog maar 33 jaar en hij wist 400 ­Europese topmanagers te ­verzamelen voor een ­bijeenkomst. Hij had niet de tijd, het geld of de invloed om dat in zijn eentje te organiseren. Waarschijnlijk werd hij ondersteund door Kissinger en de ­Harvard universiteit. Dit project loopt al 50 jaar en de jaarlijkse Wef-bijeenkomst in Davos is waar de superrijken van de wereld elkaar ontmoeten.

Het Wef startte in 1992 een leiderschapsprogramma voor mensen in het bedrijfsleven en de politiek, het Young Global Leaders forum. Het is interessant om te zien wie er in 1993 afstudeerde, zoals bijvoorbeeld José Aznar, die later ­minister-president van Spanje werd, Tony Blair, die vervolgens minister-­president werd van Groot-Brittannië, en Boutros-Ghali, die secretaris-­generaal van de VN werd. Ook Angela Merkel, de zakenman Richard Branson en Bill Gates studeerden af in deze klas. Grote namen uit de bedrijfs- en politieke elite zijn dus opgeleid door dit instituut. Dat is best opmerkelijk, dat al die mensen uit ­dezelfde klas president of leider in het bedrijfsleven worden. ­Schwab staat al meer dan 30 jaar in contact met de meest invloedrijke mensen. Als hij het Witte Huis, het Kremlin of de Chinese president Xi Jinping wil spreken, dan maken ze direct tijd voor hem. Hij was een van de eersten die het belang van ­digitale ontwikkelingen onderkende, en legde dat vast in een boek, De vierde ­industriële revolutie.

Ze hebben bijvoorbeeld ‘strategische partners’, dat zijn zo rond 1000 meest ­belangrijke bedrijven ter wereld. Die ­betalen tussen de 7000 en 700.000 ­dollar per jaar voor dit lidmaatschap. Zo’n ­netwerk is nog nooit eerder in de geschiedenis voorgekomen. Dit zijn 1000 CEO’s die elkaars mobiele nummer ­hebben, net zoals de politici van de Young Global leaders, die vervolgens in gelijke pas dezelfde retoriek spreken en dezelfde maatregelen invoeren. Dat hebben we in de afgelopen twee jaar gezien.

Veel mensen zijn er niet van op de hoogte, maar ontwikkelingen in AI (artificial intelligence) zijn al heel ver gevorderd. Dit zal binnen 10 jaar de arbeidsmarkt op z’n kop zetten. Bijvoorbeeld, we zien nu de eerste stappen richting automatisch gestuurde auto’s. Als die trend zich voortzet, zullen miljoenen chauffeurs hun baan verliezen. Hetzelfde geldt voor ­onderwijzers. Als alles wordt ingericht op thuisonderwijs, via ­computers, dan heb je geen leraar meer nodig. Je zet kinderen voor een scherm, en in plaats van 100.000 leraren in een groot land als Duitsland, heb je er nog maar achthonderd nodig. De big tech bedrijven ­bereiden zich voor op deze toekomst, ze hebben een groot deel van de huidige wereld gecreëerd, en ze controleren veel van de andere bedrijven, via data en software. Zij kunnen de toegang tot die diensten aan- of uitzetten. Alle bedrijven zijn er volledig van afhankelijk.

Inderdaad, daarom is de invoering van digitale munten zo gevaarlijk. Dan heb je een situatie waar de overheid bepaalt of je bij je geld kunt of niet. Wat we nu zien, is dat het oude systeem wordt afgebroken, zodat een cbdc (central bank digital currency) kan worden ingevoerd. Het systeem was voorbij zijn houdbaarheidsdatum, en is niet meer op te knappen. Dus ze roven nu de boel leeg, alles wordt opgekocht door de centrale banken. Het recept voor de toekomst is om iedereen van digitaal geld te voorzien dat rechtstreeks door de centrale bank wordt uitgegeven. Dan zijn we dus allemaal honderd procent afhankelijk van de ­centrale bank. Ze kunnen je toegang tot je geld ontzeggen als je je niet gedraagt, ze kunnen een houdbaarheidsdatum zetten op geld, of je kunt het alleen maar in een bepaald geografisch gebied uitgeven. Als miljoenen mensen hun banen verliezen, dan voorzie je ze van een basisinkomen dat ze binnen een maand moeten uitgeven. Dat is dan de oplossing om de economie – die nog steeds van consumptie afhankelijk is – draaiende te houden met zoveel werklozen. Dit alles wordt door de digitale bedrijven (big tech, red.) uitgevoerd, tezamen met de centrale banken.

De centrale banken maken deel uit van de overheid. Beiden voeren de eisen van het digitaal-financieel complex uit. Kijk maar naar de afgelopen twee jaar, er is geen politicus die nog steeds aan de macht is, die tegen deze eisen in ging. Er zijn een paar uitzonderingen geweest van landen die niet meegingen in de wereldwijde gezondheidsagenda. Bijvoorbeeld Tanzania, maar die president is nu dood. De andere is Belarus, voor deze president zijn grote problemen ­veroorzaakt. Degenen die niet meewerkten, die zijn er uit gewerkt.

Het was de droom van de IT-bedrijven, al sinds de jaren negentig, om mensen biometrisch te kunnen identificeren. Je hebt dingen die je kunt dragen, zoals een Apple-horloge. Met dat Apple horloge kun je geïdentificeerd worden, maar deze kun je ook afdoen. In de centrale-bank-wereld werd er al veel langer gesproken over de mogelijkheid van digitale tattoos, of iets anders dat je in je lichaam implanteert zodat je geïdentificeerd kan worden. Je hoeft dan geen portemonnee met pasjes meer bij je te dragen, het maakt alles veel makkelijker. Aan de andere kant, het geeft heel weinig mensen onwaarschijnlijke controle over alle anderen. Dat is eigenlijk het grote probleem in de wereld nu, dat een hele kleine minderheid handelt in hun eigenbelang, en niet in het belang van het volk.

Hypothetisch, als we een meer menselijke samenleving zouden hebben, dan zou digitalisering kunnen bijdragen aan de samenleving, doordat er tijd vrijkomt voor onderwijs of cultuur. Nu wordt het ingezet voor het ontwikkelen van een digitale openluchtgevangenis.

Ja, het internet had gebruikt kunnen worden om iedereen ter wereld van onderwijs te voorzien, om te leren lezen en schrijven. In plaats daarvan is het vooral voor entertainment ingezet in geïndustrialiseerde samenlevingen. Het is niet ingezet ten voordele van de meeste mensen. Het is ingezet ten bate van degenen die het systeem beheersen.

We staan nu op een heel kritiek punt. De AI en digitalisering gaan een groot verlies van banen veroorzaken. De universiteit van Oxford bijvoorbeeld, voorspelt een verlies van 800 miljoen banen in de komende acht jaar. Het gaat niet werken om deze mensen van een universeel inkomen te voorzien. De inflatie zal stijgen, en dat is geen houdbare situatie. Op dit moment zitten we in een soort van overgangsfase. De Amerikanen zijn op verschillende plekken een digitale munt aan het testen. De Chinezen zijn al heel ver, zij testen digitale munten in hun grote steden.

We zitten in een overgangsfase met veel gevaren. De crisis in Oekraïne is aan het exploderen (het interview is voor de oorlog opgenomen - red.). Ik krijg het idee dat het wordt opgeblazen om mensen af te leiden. Want op dit moment is er een probleem: mensen geloven het narratief van het mega-gevaarlijke virus niet meer. Ik weet niet wat we precies kunnen verwachten. Wat zeker is, we staan voor tumultueuze tijden. Ze ­proberen zeker burgers tegen elkaar op te zetten. Proberen ze een burgeroorlog aan te wakkeren? In ieder geval is het hoofddoel de introductie van een centrale-bank-digitale-munt.

Je moet jezelf beschermen door je goed voor te bereiden. Zorg dat je wat cash, of zilver in huis hebt, zodat je boodschappen kunt kopen, ook wanneer de banken uitvallen. Maar belangrijker nog, verbind je met anderen die ook zien wat er aan de hand is. En leg aan zoveel mogelijk mensen uit wat er achter de schermen speelt. Het klinkt misschien wat pessimistisch, maar we zitten ook in een erg gevaarlijke situatie. Maar, er is ook reden om optimistisch te zijn, want de agenda die ze proberen door te voeren gaat tegen de menselijke natuur in. Op korte termijn voorzie ik veel problemen, maar op de lange termijn ben ik ervan overtuigd dat we dit gaan winnen.