^DeAndereKrant

Waar kritiek klonk op RIVM en haar ­v­accinatiebeleid, waren alle stukjesschrijvers plotseling verenigd in een ‘kill and attack’ modus.

Een paar ­schrijnende ­voorbeelden. Ergens in 2016 presteert kamerlid A. Nanninga het in het AD om Paulien Bijster – columniste van de ­Happinezz – neer te zetten als ‘wezenloos tikschaap met irrationele wijvenquatsch. Een domme muts, oliedomme mama met kulkoek’. N. noemt de Happinezz-­redactie ‘gewetenloze rondpompers van ­kwalijke misinformatie’.

Geen woord werd geschuwd om Bijster af te schilderen als een verachtelijk sujet dat nog minder respect verdient dan een terrorist. En waarom….?

Omdat het in N’s ogen ‘wezenloze tikschaap’ de gore moed had getoond om... ja, hier komt het…te twijfelen of ze haar vierde kind wel ­wilde laten vaccineren…

Je hoeft geen groot psycholoog te zijn om te begrijpen dat N. haar eigen kudde­mentaliteit projecteerde op iemand die blijk gaf van datgene wat een schaap nou juist níet doet, namelijk twijfelen en vragen stellen. Dat N. ook nog zover ging om ter vergelding voor de ­openlijke twijfel, Bijsters ongeboren kind vast wat kinkhoest toe te wensen, is griezelig veelzeggend. Pauline Bijster is tenslotte geen geradicaliseerde complotdenker die handgranaten bij het RIVM naar binnen gooit. Zij vroeg zich slechts hardop af in hoeverre de farma-industrie met haar maffia-praktijken een uitzondering maakt voor het fenomeen ‘vaccins’. Alle sjoemelarij met data en verregaande ­controle op overheden zou immers wel eens nadelige gevolgen kunnen hebben voor de gezondheid van haar kind.

Waar Nanninga behalve het ­bezigen van woedende schofferingen en brain-­shaming – da’s weer eens wat anders dan fat-shaming – nog wat ­achterhaalde ­argumenten aanvoert om haar ­standpunt kracht bij te ­zetten, trekt een ­andere columnist, Leon ­Verdonschot, het ­demoniseren/criminaliseren van de ­twijfel-vaxxer naar een volgend ­level. Hij stelt in een van zijn Nieuwe Revue-­stukjes van 2018: “­Precies, zo zijn de anti-vaccinatiegekkies. Want dat zijn het, gekkies. Gevaarlijke ­gekkies. ­Samenzweringsidioten, vermomd als ­kritische consumenten. Er is een ­gevaarlijke combinatie gegroeid van weerzin tegen de macht van ‘Big ­Pharma’ en een verlangen om over je eigen ­lichaam te beschikken in de overtuiging dat instituten, ook wetenschappelijke, niet te vertrouwen zijn.”

Gevaarlijke gekkies die wantrouwend zijn naar ‘Big Pharma’. De aanhalingstekens suggereren dat de naam onrecht doet aan een club die zo onschuldig is als de plaatselijke tennisvereniging. Blijkbaar is er een aantal essentiële zaken aan V’s aandacht ontsnapt.

Daaronder valt zeker de fatale ­conclusie van een belangrijk symposium in ­Engeland, in april 2015. Het thema ­besloeg het fundament van de ­medische wetenschap: ‘De reproduceerbaarheid en betrouwbaarheid van biomedisch ­onderzoek’. Iedereen met enig gezag was er aanwezig. Medische academici, CEO’s van farmaceutische bedrijven en veel (hoofd)redacteuren van de ­grote ­medische vakbladen. Toen Richard ­Horton, hoofdredacteur van The ­Lancet, na afloop de bijeenkomst samenvatte, was die verpletterend voor de ­reputatie van de medische wetenschap in het ­algemeen: “The idea has risen that ­something has gone fundamentally wrong with one of our greatest human creations. Science has taken a turn ­towards darkness”.

Net zo veelzeggend was de uitspraak van Dr. Marcia Angell, voormalig ­hoofdredacteur van the New England Journal of ­Medicine: “It is simply no ­longer possible to believe much of the ­clinical research that is published, or to rely on the ­judgment of trusted ­physicians or authoritative medical guidelines”.

Om de implicatie van deze uitspraken ten volle te beseffen is er enige werkelijke interesse vereist in het reilen en zeilen van de gezondheidswetenschap, alsook in de manier waarop de industrie deze ­betaalt en grotendeels aanstuurt. Dat V. die ­interesse in hoge mate mist, bleek uit het verdere verloop van zijn opiniestuk: “Er is een gevaarlijke combinatie gegroeid van de weerzin tegen de macht van ‘Big Pharma’.” Weerzin ervaren vindt V. dus al ­helemaal een no go area. Niet Big Pharma is ­gevaarlijk en weerzinwekkend… nee, het gevaar schuilt in de weerzin van de geschrokken burger tégen de macht van Big Pharma.

Hoewel zowat onmogelijk, het kan ­altijd nog een tandje erger. Jamal ­Ouariachi, columnist voor Trouw. Hij is het über-schoothondje van het ­consultatiebureau, dat weer het ­slaafje is van het RIVM, het assistentje van het ­ministerie, dat op haar beurt weer ­volledig naar de pijpen danst van… ­jawel, de farma-industrie. Zich de ­longen uit het lijf schreeuwend dat vaccinatie ­verplicht moet worden, lijkt ­Ouariachi een van de meest ­enthousiaste ­pionnen van het ­retro-fascisme. Zijn ­belangrijkste ­bijdrage hieraan is het ­totale gemak waarmee hij korte metten maakt met artikel 11, het grondwettelijke recht op lichamelijke integriteit. Dat doet hij in 2017 in Trouw. Je zou zeggen dat ik het verzin maar als hij zich uitlaat over antivaxers die eerst een paar vragen beantwoord willen zien, vóórdat zij hun kinderen laten inspuiten, rolt dit uit zijn pen: “Staan ze te wapperen met Artikel 11 van de Grondwet, maar daar valt heus wel een mouw aan te passen”.

Een mouw passen, aan de grondwet? Ik kan zo een paar behoorlijk ver gekomen dictators noemen die hier door Jamal als zielige amateurtjes worden weg gezet. Gelukkig ben ik geen Nanninga want ­anders zou ik zijn kinderen een paar ­vaccinatie-bijwerkingen toewensen waar het RIVM geen brood van lust. Toch wens ik ze liever het allerbeste, met zo’n vader is het leven al zwaar genoeg.