^DeAndereKrant

De afgelopen twee jaar begaven de meeste westerse democratische rechtsstaten zich onder de valse vlag van een gezondheidscrisis op het glibberige pad richting totalitarisme, met het strafbaar stellen van gedragingen die de twee Portugese studenten al een serie boetes had opgeleverd voordat zij überhaupt de kans hadden om te proosten. De organisatie keek echter zorgvuldig de andere kant op terwijl fundamentele mensenrechten met voeten getreden werden. Zelfs bij grof politiegeweld tegen vreedzame demonstranten - nog net niet op de stoep van het kapitale kantoorpand aan de Amsterdamse grachtengordel - bleef het oorverdovend stil. Pas na enorme publieke druk volgde uiteindelijk zuinigjes een veroordeling op Twitter.

Afgelopen week viel zij opnieuw door de mand. Na de arrestatie van Willem Engel kwam Amnesty haastig met een mededeling richting haar bezorgde donateurs dat Nederland geen politieke gevangenen heeft. “Mensen die in dit mooie land worden opgepakt, hebben een misdrijf gepleegd. Die zitten niet vast voor hun mening. En in Nederland krijgt iedereen een eerlijk proces, want we leven in een rechtsstaat”, benadrukt de mensenrechtenorganisatie.

Ook de arrestatie van andere activisten zoals Eline en Max vergoelijkt Amnesty zonder enige kennis te dragen van hun dossiers. “Het gaat over hun daad: het naar een privéadres van een politicus trekken. Dat wordt door de rechter beoordeeld als bedreiging. Dat ze dat zelf niet snappen, is verontrustend”, antwoordde de mensenrechtenorganisatie. Een merkwaardige opvatting. Als de zwarten in de Verenigde Staten de rassenwetten niet hadden overtreden, dan zaten zij nu nog achter in de bus. Ook zij werden destijds voor misdrijven vervolgd.

Een politiek gevangene is namelijk iemand die vanwege betrokkenheid bij een politieke activiteit door een staat vervolgd en van de vrijheid beroofd wordt. Of zij daarbij een strafbaar feit plegen, is nadrukkelijk niet relevant.

Geen enkele zichzelf respecterende dictatuur geeft immers openlijk toe dat zij mensen opsluit vanwege hun mening. Elk regime vervolgt zijn tegenstanders met valse strafrechtelijke beschuldigingen zoals opruiing, belediging of bedreiging. Inmiddels valt ook Nederland in het rijtje met landen dat mensen om politieke gronden gevangenzet. Willem Engel, Huig Plug, Max en Eline zijn zonder enige twijfel als politieke gevangenen te beschouwen.

Met een posteractie in de huisstijl van Amnesty werden de schijnwerpers gezet op deze hypocrisie. In een machtsreflex dreigde Amnesty nog met een kort geding, maar trok die ijlings terug nadat duidelijk werd dat zij daarmee een mensenrechtenactivist voor de rechter sleept die afgelopen twee jaar niet stilzat.

Amnesty is daarmee ontmaskerd als een pleitbezorger van de macht. Wie de website van deze organisatie bekijkt, herkent een duidelijk politieke agenda compleet met rechtvaardigingen voor de draconische en mensonterende coronamaatregelen, klimaatverandering en BLM.

De organisatie stelt wel dat zij geen banden heeft met en ook geen giften of subsidies accepteert van overheden om onafhankelijk te blijven. Maar hoe geloofwaardig is dat, met de voormalig PvdA staatssecretaris Frank Heemskerk als bestuursvoorzitter en een directeur afkomstig uit de Nederlandse politieorganisatie? En wat heeft een mensenrechtenorganisatie te zoeken bij een eng clubje als het World Economic Forum, waar juist de machthebbers zitten die moeten worden gecontroleerd?

Amnesty heeft geen banden met de macht, maar is daarmee vervlochten. Peter Benenson zou zich in zijn graf omdraaien als hij zou zien wat er van zijn initiatief geworden is. De enige bijdrage die deze organisatie nog aan een betere wereld kan leveren, is zichzelf opheffen.