^DeAndereKrant

Op 22 maart, de avond voordat Candace Owens als hoofdgast spreekt op het FVD-partijcongres in de RAI in Amsterdam, wordt bekend dat haar veelbekeken programma bij de Daily Wire wordt beëindigd. Sinds 2020 presenteert zij er de show Candace, waarin ze vele beroemdheden interviewde. In april ‘22 omschreef ze de Walt Disney Company als een stel groomers en pedofielen. Haar kritiek op Israël zou nu de reden zijn van de Daily Wire om de samenwerking op te zeggen.

Voorafgaand aan haar optreden in de RAI, in een hotel in hartje Amsterdam waar het wemelt van de bewaking, geeft Owens aan dat het haar eigen keuze was om de show te stoppen. Owens: “Hoewel Daily Wire mij aanzienlijke kansen bood, zoals de productie van mijn documentaire over Black Lives Matter, voel ik de noodzaak verder te gaan. Vooral nu we aan de vooravond staan van ingrijpende veranderingen in de wereld. De behoefte om vrij te spreken over zaken zoals het Israël-Gaza-conflict, zonder de beperkingen vanuit een mediaorganisatie, drijft mij naar onafhankelijkheid. Ik ben opgelucht en voel me vrijer dan ooit.”

Owens ontwikkelde in de VS de afgelopen jaren de reputatie van ‘het gezicht van zwart conservatisme’. Dat was niet altijd zo. In 2015 schreef ze over de conservatieve Republikeinen: “Het goede nieuws is dat zij uiteindelijk zullen uitsterven”. In 2017 veranderde dat: “Ik werd van de ene op de andere dag conservatief. Ik realiseerde me dat de progressieven (‘liberals’) de racisten zijn. Zij zijn de trollen”. Ze begon het op te nemen voor Trump en keerde zich tegen het idee dat de maatschappij vergeven is van “structureel racisme” of “systemische ongelijkheid”.

In 2018 lanceerde ze Blexit: een campagne om etnische minderheden de Democratische Partij uit te krijgen en zich te laten registreren als Republikeinen. Owens, die weigerde mee te doen aan de covid-maatregelen en kritisch is over de westerse bemoeienis in Oekraïne, durfde het zelfs aan om Black Lives Matter aan te pakken. Ze noemde de BLM-demonstranten “verwende kleuters, die net doen of ze worden onderdrukt, om aandacht te krijgen”. Ze omschrijft de Democratische Partij regelmatig als een “plantage” en gelooft niet dat de interesse van de Democraten in het lot van de zwarte bevolking oprecht is. “Black lives doen er voor white liberals slechts één keer in de vier jaar toe – vóór de verkiezingen.” Ze stelt dat politiegeweld meestal niet voortkomt uit racisme, maar uit noodzaak.

In augustus 2019 trouwde ze met een Britse man van adel, George Farmer, met wie ze inmiddels drie kinderen heeft. Ze verdedigt ‘traditionele waarden’ en is fel gekant tegen het wokisme.

Als Afro-Amerikaanse vrouw uitte ik rond 2017 publiekelijk mijn kritiek op de overdreven en ongegronde verhalen en beschuldigingen die destijds tegen Trump werden geuit. Er heerste een overtuiging dat als men niet tegen hem stemde, dit zou leiden tot een terugval in de tijd waarin slavernij voor zwarte mensen heringevoerd zou worden – een standpunt dat ik totaal absurd vond. Mijn weerstand tegen deze emotionele manipulatie kreeg opeens extreem veel aandacht, en mijn tweets en video’s gingen direct viraal. Dit trok de aandacht, wat resulteerde in uitnodigingen voor nieuwsuitzendingen en podcasts, en uiteindelijk in mijn aansluiting bij Daily Wire. Sindsdien heeft mijn carrière een vlucht genomen.

In het Westen staat ons fundamentele recht op vrijheid van meningsuiting meer dan ooit onder druk door toedoen van een kwaadwillende elitegroep die de maatschappelijke orde omver wil werpen. Deze groep gebruikt wokisme als instrument om individuen en instituties te dwingen tot zelfcensuur, vaak onder het mom van bescherming en inclusiviteit van minderheidsgroepen. Dit proces faciliteert de verspreiding van ongegronde overtuigingen en normaliseert leugens, waardoor ze mainstream worden. Hierdoor is er bijna geen commerciële ‘niet-woke kunst’ meer te vinden, zien we transgenders in Disney-tekenfilms en worden zelfs romans van Hemmingway en Dahl herschreven. Dit is het gevolg van collectieve overgevoeligheid. Kritiek op de oorlog met Rusland of gen­deridentiteit, wordt al snel bestempeld als haatdragend of intolerant. Hierdoor verstikt niet alleen het debat, maar worden ook individuen die zich uitspreken tegen deze dwalingen gemarginaliseerd of zelfs strafrechtelijk vervolgd. Dit ondermijnt de essentie van een open en verlichte samenleving, waarin ideeën vrijelijk moeten circuleren en worden uitgedaagd, zodat waarheid en rationaliteit zegevieren.

We moeten de confrontatie aangaan met onze eigen angsten. Moeten we echt meer vrezen voor sociale uitsluiting dan voor het leven in een samenleving waar onwaarheden overheersen en institutioneel verankerd raken? Het bevorderen van kritisch denken en de aanmoediging om vraagstukken vanuit diverse perspectieven te onderzoeken, zijn eveneens cruciale stappen. Ten slotte moeten we de moed hebben om tegen de stroom in te zwemmen, onze eigen overtuigingen voortdurend te herzien en de dialoog aan te gaan met hen die anders denken. Daarmee versterken we ons eigen begrip en dragen we bij aan een breder maatschappelijk inzicht om de verwoestende invloed van ‘woke’ effectief tegen te gaan.

Het is essentieel om te erkennen dat feminisme, hoewel vaak geassocieerd met gendergelijkheid, ook is beïnvloed door ideologieën die diepere maatschappelijke hervormingen nastreefden. Bijvoorbeeld, de bolsjewistische beweging tijdens de Russische Revolutie ambieerde radicale sociale veranderingen en beschouwde traditionele instellingen, zoals het gezin, als hindernissen voor hun socialistische idealen. In die context werd feminisme niet alleen gezien als een strijd voor gelijkheid, maar ook als een instrument om conventionele structuren te ontwrichten. Dit concept van cultureel marxisme heeft zich vanaf de tweede helft van de 20e eeuw verspreid via universiteiten, kunst en media en is nu de meest dominante stroming geworden. Daarnaast is het opmerkelijk dat sinds het begin van de vrouwenbeweging er een toename is van zelfmoord en depressie onder vrouwen, wat suggereert dat de uitkomsten van feminisme niet altijd leiden tot verbeterde levenskwaliteit voor vrouwen. Het is cruciaal om een genuanceerd begrip van vrouwelijkheid en de rol van vrouwen in de samenleving te bevorderen, los van de ideologische dogma’s die soms door het feminisme worden gepropageerd.

Die beweging is een sekte opgericht door pedofielen en perverselingen en wordt nu door diezelfde cultuurmarxisten gekaapt om onze tradities aan te vallen. Ik zal specifieke namen noemen anders kunnen mensen zeggen: ‘Oh Candace, je probeert homoseksualiteit te koppelen aan pedofilie’, wat zeker niet mijn bedoeling is. Te beginnen met John Money, een Amerikaanse psycholoog en seksonderzoeker, bekend vanwege zijn werk over gen­deridentiteit en berucht door zijn controversiële behandeling van David Reimer, een jongen van zeven die tijdens een geslachtsoperatie zwaargewond raakte. En dan was er Sigmund Freud die de psychoanalyse ontwikkelde om zijn pedofiele vrienden - waaronder zijn beste vriend Will Humbles met wie hij een homoseksuele relatie had - te beschermen, en wiens zoon Robert Fleece zij beiden misbruikten om experimenten op te verrichten. Dit zijn de grondleggers van de beroemde psychoanalyse om hun eigen perversies te rechtvaardigen. Een wetenschap die later is geadapteerd door overheden om controle uit te oefenen over mensen met afwijkende meningen of gedrag. En tot je zelf diep in deze inktzwarte geschiedenis duikt, en onder ogen durft te zien wie deze demonen rond deze psychoanalytische bewegingen werkelijk waren, zul je nooit je ogen openen voor wat het transgenderisme en de psychiatrie wezenlijk zijn en waarvoor ze werkelijk bedoeld zijn.

Negatief. Deze wet is niets anders dan de zoveelste linkse aanval op het familie-instituut. De volgende systematische poging om de natuurlijke relaties tussen mannen en vrouwen te ontwrichten. Als je mannen angst aanjaagt om met een vrouw te daten of zelfs te flirten, en je mannen instrueert zich als vrouwen te gedragen en vice versa, en vrouwen vertelt dat mannen altijd te vrezen zijn omdat ‘het boze patriarchaat’ overal op de loer ligt, dan kan het niet anders dat je de natuurlijke verhoudingen vergiftigt. Het is een van de grootste misleidingen ooit om vrouwen ervan te overtuigen dat het patriarchaat hun grootste tegenstander vormt. Als we echt in een patriarchaat leefden, zouden al die vrouwen die over mannen klagen helemaal niet mogen spreken, nietwaar?

De eenzaamheid wordt deels versterkt doordat sociale platforms zoals Tinder, ondanks de belofte van connectie, vaak oppervlakkige interacties bieden die de diepgaande menselijke verbinding, die essentieel is voor het gevoel van saamhorigheid, niet kunnen vervangen. Wat ik ook merk is dat veel mannen naar een manier zoeken om met hun angsten voor vrouwen om te gaan. De populariteit van Andrew Tate illustreert dit fenomeen: hij biedt mannen een perspectief waarin ze zich niet hoeven te schamen voor hun man-zijn. Het is een reactie op een cultuur waarin mannen als minderwaardig of clownesk worden afgeschilderd en het patriarchaat als alomtegenwoordig wordt veroordeeld. Mannen moeten zich niet als vrouwen gedragen. Er is geen maatschappij die kan overleven zonder sterke mannen. Ik geloof dus ook heel erg dat alleen een samenleving van sterke mannen kan voorkomen dat de staat de controle over ons leven overneemt. Helaas is dat de reden waarom sterke mannen als Andrew en zijn broer Tristan Tate, maar ook schrijvers en zelfs cabaretiers, worden vervolgd. Wanneer koningen jokers, de narren van de samenleving, de dorpsgekken, gaan vervolgen en vermoorden, dan weet je dat je in een angstaanjagend regime beland bent. Een schrikbewind.

De vele rechtszaken en uitsluitingspogingen tegen Trump wijzen op het feit dat de oude linkse ondermijningstactieken hun beste tijd hebben gehad. Ondanks deze tegenwerking is Trump een aanzienlijke aanhang blijven houden, wat suggereert dat veel kiezers zijn presidentschap positief beoordelen. Echter, door zijn strafrechtelijke vervolging en de toestand rondom ‘6 januari 2021’ zien sommigen het Amerikaanse rechtssysteem verschuiven naar een instrument van politieke strijd. Deze ontwikkelingen zijn zorgwekkend en werpen vragen op over de integriteit van het politieke en gerechtelijke proces in de VS.

Bovendien hebben de aanzienlijke wijzigingen tijdens de Amerikaanse verkiezingen van 2020, met name de toename van stemmen per post als gevolg van covid-19, veel controverse veroorzaakt met betrekking tot de integriteit van de verkiezingen. Deze aanpassingen hebben een significante impact gehad en leiden tot onzekerheid over de toekomst van het Amerikaanse kiesstelsel. De Democraten hebben zo ongegeneerd gefraudeerd dat het boven je verstand gaat. Desondanks blijft Trump onverminderd populair en invloedrijk, en de politieke verrechtsingen in de politiek zijn inmiddels in steeds meer landen aan de orde.

Ik ben verheugd te zien dat meer Afro-­Amerikanen de monolithische politieke loyaliteit die van hen verwacht wordt, betwijfelen. Mijn rol zie ik als een katalysator voor verandering door vraagtekens te zetten bij de status quo en te pleiten voor zelfredzaamheid en kritisch denken.

Ik ben heel optimistisch. De wolk van kwaad die boven onze hoofden hangt, wordt steeds duidelijker zichtbaar voor de steeds bewustere massa. De elite heeft haar hand overspeeld, ik noem het ‘de wet van de remmende voorsprong’. Dankzij de collectieve bewustwording raken ze totaal in paniek en weten niet meer hoe ze het tij moeten keren. Ik geloof dat we getuige zijn van de laatste stuiptrekkingen van een stervend beest. En in deze ontwakende wereld zie ik vooral een overvloed aan mogelijkheden en hoop.