^DeAndereKrant

Duizenden jaren lang voedde de mens zich met wat de natuur te bieden had. Diezelfde natuur leverde ook de middeltjes die men bij ziekte tot zich nam. Zo bezit wilgenschors pijnstillende eigenschappen. In de loop van de negentiende eeuw slaagden onderzoekers er steeds vaker in natuurlijke stoffen na te maken en uiteindelijk wist een bedrijfje in kunstmatige verfstoffen, Bayer, de pijnstillende eigenschappen van de wilgenschors te synthetiseren en in een pilletje te stoppen: aspirine. Maar de ontluikende chemische industrie vond alleen namaken van de natuur onvoldoende. Men wilde ook eigenaar van de “nieuwe” stoffen zijn en dus kwam in 1877 de Duitse patentwet tot stand, waarmee de basis werd gelegd voor het ontsporen van de farmaceutische industrie.

In het laatste kwart van de negentiende en het begin van de twintigste eeuw nam de farmaceutisch-chemische industrie een dermate hoge vlucht, dat de voornamelijk Duitse eigenaren een nogal megalomaan ideaal begonnen na te streven: wereldheerschappij (wellicht ingegeven door eeuwenoude vrijmetselaarsdromen?). Volgens Matthias Rath was de Grote Oorlog (1914-1918) de eerste poging van dit farmaceutisch-chemisch kartel om dat te bewerkstelligen. Maar hij mislukte. Ten koste van tientallen miljoenen doden.

In 1925 fuseerden acht Duitse chemiebedrijven, waaronder Agfa, Bayer, BASF, Hoechst en Weiler Ter Meer (sic!), tot I.G. Farben. Het bedrijf telde 80.000 werknemers en de directie noemde zich heimelijk “De Raad der Goden”, zo overtuigd was men van zijn macht en verhevenheid. “Als je de natuur begrepen hebt en vervolgens weet na te bouwen, voel je je als een god”, zei een van hen.

In de jaren ’30 werkte I.G. Farben proactief aan een nieuwe poging om baas over de wereld te worden. Iedereen kent Zyklon-B, het I.G. Farben-gas waarmee miljoenen joden en andere ongewensten vermoord zijn, maar het bedrijf deed veel en veel meer. Het schreef ijverig mee aan de aanvalsplannen van Hitler en bouwde bij Auschwitz het toen grootste chemische-industriecomplex ter wereld, onder andere voor de fabricage van synthetisch rubber. Als bekend, scheiterte ook WO2.

Tijdens ‘Neurenberg’ werd I.G. Farben weer opgesplitst, na een proces achter gesloten deuren. (Het duimendikke procesdocument werd pas deze eeuw openbaar.) I.G. Farben-chef Fritz ter Meer werd tot zeven jaar cel veroordeeld. Maar in 1950 was hij alweer vrij en in 1956 werd hij bestuursvoorzitter van Bayer. (Zie DAK 30 oktober 2021, pagina 16). Er moest namelijk door “betrouwbare” krachten gewerkt worden aan een nieuw plan om de wereld te onderwerpen. Daarin was ook een belangrijke rol weggelegd voor Walter Halstein, een van Hitlers meest rücksichtslose rechters. Hij werd de eerste voorzitter van de Europese Commissie (1958-1967). De Oostenrijkse oorlogsmisdadiger Kurt Waldheim stuurde als secretaris-generaal van 1972 tot 1981 de VN de gewenste richting op. Rath zegt dat dezelfde kliek die WO I en WO II begonnen waren, het farmaceutisch-chemisch kartel, de Europese Unie heeft gecreëerd om de Nieuwe Wereldorde te helpen realiseren. Van dat proces zijn we nu getuige: de Derde Wereldoorlog. “Driemaal is scheepsrecht”, denkt men wellicht.

Laten wij zorgen dat het voor hen “Driemaal is schipbreuk” wordt.