^DeAndereKrant

Vooral met Farhsid en Mohsen, twee gasten uit Teheran die een paar jaar ouder waren dan ik, ontstond een vriendschap. Beiden hadden hun familie en hun hele hebben en houden achtergelaten. Nadat het kerk­asiel stopte en ze een vergunning kregen, woonden ze een tijd in een leegstaand hotel in Amsterdam. In ruil voor het schilderen van het hotel kregen ze autorijlessen, inwoning en een klein salaris. De avonden met hen en hun Iraanse vrienden in dat hotel waren goud. Heerlijk Iraans eten, mooie verhalen en grootse gastvrijheid. Samen biertjes drinken en spreken over onze dromen die verrassend gelijk bleken.

De huidige tijd en de huidige instroom van asielzoekers baart mij, ondanks mijn positieve ervaringen uit het verleden, ontzettend veel zorgen. Ik geloof dat de mensen waarvan we nu de beelden op bootjes zien, misbruikt worden om een agenda van verdeeldheid te voeden. Misbruikt worden om op termijn (en wie de beelden uit verschillende Europese steden ziet, nu al) de sociale structuren binnen de Europese landen onder hoogspanning te zetten. De door het Westen gecreëerde oorlogen in Libië, Syrië en de plotsklapse terugtrekking uit Afghanistan zijn directe oorzaken van een ongebreidelde stroom van vluchtelingen naar Europa.

Volgens de mondiale machthebbers is een toestroom van miljoenen vluchtelingen vanuit Afrika een niet te voorkomen werkelijkheid. Hieruit blijkt dat deze machthebbers geen enkel vertrouwen hebben dat Afrika ooit een welvarend continent kan worden. Dat miljoenen mensen huis en haard verlaten en een nieuwe onderklasse worden op een plek waar ze de taal en cultuur niet kennen, maakt deze machthebbers niet uit. Wat deze exodus doet met de situatie in de landen van herkomst, is helemaal geen onderwerp. Het trauma dat miljoenen mensen aangedaan wordt, mensen die huis en haard verlaten, hun moeder en vader, hun opa’s en oma’s, hun geboortegrond, geen enkel besef hierover vanuit de zogenaamd sociale partijen. De ontwrichting in de landen van aankomst is voor de macht en haar duiders een taboe-onderwerp.

Iedereen die hier wel kritisch over is, die vanuit humaan oogpunt doorheeft dat door het huidige beleid een situatie ontstaat die voor alle partijen en vooral voor heel veel mensen onnoemelijk veel schade oplevert, wordt weggezet als extreemrechts of erger.

De reden om mijn ervaringen van vroeger en mijn kijk op de huidige situatie te delen is het artikel in deze krant van twee weken terug met de kop Vluchteling – ramp of mogelijkheid. Het artikel deed veel stof opwaaien en lijkt voor velen wellicht een wereldvreemde beschouwing. Voor de inwoners van Ter Apel en andere locaties die de rekening betalen van het beleid en voor iedereen in Nederland die geen woning kan vinden omdat vluchtelingen voorrang krijgen is het logisch dat er weerzin bestaat. Toch is het juist voor die mensen in Nederland die de agenda’s doorzien goed om na te denken hoe we ons verhouden tot de mensen die nu eenmaal in Nederland zijn. Om de mens en het dramatische beleid waar mogelijk van elkaar te scheiden. De macht werkt volgens het principe heers en verdeel. Ik hoop dat juist onze lezers snappen dat we met alles wat in onze macht ligt, moeten proberen dit tegen te gaan.

Met de vraag hoe dit er in de praktijk uit moet zien, worstel ik nog. Ik pretendeer geen oplossing te hebben, maar vind een gesprek over dit dilemma juist aan onze kant van het verhaal wel heel belangrijk. Daar draagt zo’n eerder artikel en hopelijk deze column aan bij. Over de realiteit en de agenda achter de onhoudbare immigratie zullen we in deze krant kritisch blijven berichten. Maar ik zou het ook toejuichen wanneer de groepen die de afgelopen jaren overal in Nederland zijn ontstaan, die weten dat alle mensen in essentie ook hun broers en zusters zijn, zich verbinden met de plaatselijke nieuwkomers. Wanneer de mensen die nieuw in Nederland komen (en ze komen, of we het willen of niet) alleen te maken krijgen met de napraters van de macht, zijn we op iets langere termijn veel verder van huis. En mijn ervaringen uit mijn jeugd hebben mij geleerd dat er achter de naamloze gezichten ook heel waardevol contact kan ontstaan.