^DeAndereKrant

De overeenkomsten met de in 1933 door Hermann Göring opgerichte ­Gestapo, de Geheime Staatspolizei zijn niet meer te negeren. De oprichting kwam voort uit de splitsing van de politieorganisatie in een Ordnungspolizei en ­Sicherheitspolizei. De opdracht van deze politie-eenheid was het opsporen van vermeende of echte vijanden van het regime.

Met een gerechtelijke vrijbrief pakte de Gestapo zonder uitgebreide ­juridische procedures alle mogelijke tegenstanders op. De ­politiedossiers van Willem Engel en andere gearresteerde activisten wijzen op het ­bestaan van een ­eigentijdse Gestapo binnen de Haagse politieorganisatie. Deze afdeling brengt met inzet van alle mogelijke opsporingsbevoegdheden burgers die zich uitspreken tegen het regime in kaart. In zogenaamde ‘­vergaarbakken’ ­verzamelen de politie en andere overheidsorganisaties uitgebreide ­informatie over deelnemers aan demonstraties en andere critici. Door ­informatie van sociale media en Internet te combineren met kenteken­registraties, ­GSM-gegevens, het gebruik van gezichtsherkenningssoftware maar ook ­stelselmatige observaties beschikt de overheid over complete ­persoonsprofielen van personen die met gebruikmaking van hun grondrecht op vrijheid van meningsuiting kritiek uiten op de overheid.

De knokploeg van Paul gebruikt deze informatie om ­regimecritici te ­intimideren door gewelddadige invallen in woningen, willekeurige ­arrestaties, huisbezoeken en andere staatsterreur. Hardleerse activisten zoals bijvoorbeeld Willem Engel, pakt Paul aan door zelf een strafrechtelijk dossier in elkaar te knutselen. Eerst doorzoekt men de vergaarbakken op bruikbaar materiaal en als de oogst te mager is voor een vervolging voor bijvoorbeeld opruiing, bedreiging of belediging, dan is Paul niet te beroerd om zelf strafrechtelijk aangifte te doen zodat machtsgetrouwe politierechters de vijanden van het regime kan afstraffen met maandenlange gevangenisstraffen. Het mag een ongemakkelijke gedachte zijn, maar deze werkwijze komt bijna letterlijk uit het handboek van de Gestapo.

Het probleem van mensen zoals Paul is dat hun grondhouding structureel onverenigbaar is met de uitgangspunten van een democratische rechtsstaat. Illustratief daarvoor is de opmerking die Paul maakte in een interview in het Tijdschrift voor de Politie uit 2018: “Het maakt deel uit van de samenleving die wij willen zijn; als jij wilt dat de overheid zich gedraagt, moet jij jezelf ook gedragen. Het geeft rechten en plichten.” Paul begrijpt duidelijk niet dat het gedrag of de mening van burgers niet aan hem ter beoordeling staat. Mensen die zich aan de wet houden, behoren door de overheid met rust gelaten te worden. Punt. Ernstiger is dat Paul meent dat de overheid zich mag misdragen als het gedrag van een burger haar niet bevalt. Een overheid behoort zich zonder aanziens des persoons ten alle tijden aan haar eigen regels te houden, ook als een burger dat niet doet. Beste Paul, dat is de kern van een rechtsstaat.

De Gestapo was de feitelijke uitvoerder van het naziregime en werd na de ­oorlog tijdens de Neurenbergtribunalen aangeklaagd. Ook nu zijn de ­activiteiten van Paul cruciaal voor het welslagen van de huidige ­machtsgreep. Als wij onze rechtsstaat nog willen redden, is het ­onmiddellijke vertrek van Paul, een parlementair onderzoek, een vernietiging van de ­informatievergaarbakken en een strafrechtelijke vervolging van alle ­betrokkenen noodzakelijk. Het is te hopen dat er nog genoeg integere ­politieambtenaren en politici te vinden zijn die deze taken op zich nemen.