^DeAndereKrant

Ik heb haar gebeld, en gelukkig bleek ze aan de telefoon een stuk minder somber. Ze was zelfs super-strijdbaar. “Vanaf het begin abonnee van De Andere Krant en Gezond Verstand, meneer. Lid van FVD, maar ik heb ze wel verteld dat die jongen die dat leidt niet te arrogant moet worden. Hij moet wel de boel bij elkaar houden.”

Veel mensen zien de toekomst somber in. Begrijpelijk. Toen de strijdbare dame uit Ommen haar brief schreef, moest de nieuwe uitbarsting van het Israëlisch-Palestijnse conflict nog plaatsvinden. Naast de problemen die we al hadden – dictatuur, censuur, corruptie, inflatie, vervuiling, en ga zo maar door – kijken we nu ook nog aan tegen de reële dreiging van een wereldoorlog. Dat in een tijd waarin tienduizenden kernraketten klaar staan om te worden afgevuurd en het Witte Huis wordt bewoond door een half-seniele marionet die niet lijkt te worden geremd door enig moreel besef.

Genoeg om wakker van te liggen. Maar het is nog geen reden voor fatalisme. Iedere tijd kent zijn bedreigingen. Vluchten kan niet meer, zongen Jenny Arean en Frans Halsema in 1972, meer dan vijftig jaar geleden. De tekst, nota bene van Annie M.G. Schmidt, had gisteren geschreven kunnen zijn. “De verre landen zijn oorlogslanden. Veiligheidsraad, vergaderingslanden, ontbladeringslanden, toeristenstranden. (…) In Holland sterft de laatste vlinder op de allerlaatste bloem. En alle muziek die overblijft is de supersonische boem.”

Wat kunnen we doen? De Joe Bidens en Klaus Schwabs, de politici en geldmagnaten, staan boven de wet, schreef onze lezeres uit Ommen. “Het is een grote criminele bende.” Dat is waar, maar ook dat is niets nieuws. De machtigen der aarde bepalen de wet. Toch zijn er heel wat van hen onprettig aan hun einde gekomen.

Julian Assange heeft gezegd dat alle oorlogen die hij heeft onderzocht, begonnen met leugens in de media. Hij trekt hieruit een positieve conclusie: het impliceert dat het volk geen oorlog wil. De mensen moeten worden voorgelogen en opgestookt, anders beginnen ze er niet aan.

Ik denk dat dit waar is. Ik zou niet meteen durven zeggen dat de meeste mensen deugen, maar ik geloof ook niet dat de meeste mensen oorlog willen. Breng een dagje door in een willekeurige historische hoofdstad van Europa, en je ziet drommen toeristen uit alle delen van de wereld gebroederlijk hop-on hop-off bussen in sukkelen, of met kindjes aan de hand door pretparken waggelen. Oorlog is het laatste waar ze zin in hebben.

Dat betekent, naar mijn bescheiden mening, dat we moeten blijven proberen de leugens door te prikken. Blijven praten, demonstreren, debatteren. Liefst zoveel mogelijk met mensen buiten onze eigen bubbel. Om met 50 man in een appgroep berichten te delen is misschien een leuk tijdverdrijf, maar je bereikt er niets mee. Over het nut van twitter-oorlogjes heb ik ook mijn twijfels.

We hoeven niet iedereen te overtuigen. Een vasthoudende minderheid, een avant-garde, is genoeg. De zwijgende meerderheid loopt daar vanzelf achteraan. Ik ben ook van mening dat we Schwab en Gates en wat voor figuren zich verder ook achter hen verschuilen, niet moeten onderschatten, maar ook niet moeten overschatten. Ik wil niet alle complottheorieën afdoen als onzin, maar als er een machtige, kwaadaardige ‘cult’ zou bestaan, die achter de schermen alles bepaalt, waarom is het leven dan zoveel beter geworden voor zoveel mensen op de wereld in de afgelopen paar honderd jaar?

Sowieso heeft opgeven niet zoveel zin. Zoals Einstein heeft gezegd, het leven is als een rit op de fiets. Om je evenwicht te houden, moet je in beweging blijven.