^DeAndereKrant

Onder het communistische regime van de vroegere Sovjet-Unie ontbraken deze vrijheden. Internationale handelsactiviteiten waren onderworpen aan streng staatstoezicht, bedrijven of individuen mochten zonder vergunning van de overheid geen goederen importeren. De centraal geleide Sovjeteconomie werd vooral gekenmerkt door schaarste. Er was bijvoorbeeld nauwelijks particulier autobezit, sinaasappels vormden luxewaren waarvoor mensen urenlang in de rij aanschoven en een telefoonaansluiting was het toppunt van decadentie.

Het klinkt nog onwerkelijk, maar over niet al te lange tijd zullen met het uitrollen van de onder leiding van Frans Timmermans tot stand gebrachte Green Deal Verordening 2023/959 deze vormen van schaarste en armoede tot onze alledaagse realiteit behoren.

Op de achtergrond vindt namelijk geruisloos een schokkende transformatie plaats naar een heus Sovjetsysteem. Op 1 oktober 2023 trad het mechanisme van koolstofcorrectie in werking. Dit houdt in dat door de Europese Commissie aangewezen goederen met een handelswaarde boven 150 euro alleen nog geïmporteerd mogen worden na aanschaf van zogeheten Carbon Border Adjustment Mechanism (CBAM)-certificaten. Het idee erachter is om de in het buitenland bij productie vrijgekomen CO2 te compenseren, een absurde regeling die ons leven onherkenbaar zal veranderen.

Na afloop van de overgangsperiode op 1 januari 2026 moeten importeurs een vergunning als toegelaten CBAM-aangever aanvragen bij de Nederlandse Emissie Autoriteit (NEA). Deze wordt pas afgegeven na raadpleging via een CBAM-register. De aanvrager mag bijvoorbeeld geen strafblad hebben en moet over financiële draagkracht en operationele capaciteit beschikken om de omvangrijke bureaucratische verplichtingen te vervullen.

Importeurs moeten voorts op kwartaalbasis de ingebedde emissies van door hen ingevoerde goederen rapporteren, met vermelding van directe en indirecte emissies en eventuele daadwerkelijk in het buitenland betaalde koolstofprijzen uitgedrukt in ton CO2-equivalent emissies per megawattuur voor elektriciteit.

Dit systeem creëert een verstikkend bureaucratisch monster. Naast jaarlijkse controles op de juiste hoeveelheden CBAM-certificaten voor ingevoerde goederen, vindt intensief toezicht plaats om ontduiking van regels te voorkomen en strafrechtelijk te handhaven. Bovendien mag alleen de toegelaten CBAM-aangever goederen invoeren, dit wordt dan weer gecontroleerd wordt door de douane.

Het aantal beschikbare CBAM-certificaten neemt jaarlijks af om opzettelijk schaarste te creëren, officieel met het doel om bedrijven te dwingen tot CO2-arme productie. Op dit moment vallen stroom, ijzer en staal, cement, meststoffen, aluminium, elektriciteit en waterstof onder de regeling. Het vergt weinig voorstellingsvermogen om de werkelijke consequenties van deze maatregelen te voorspellen. Industriële productie wordt onrendabel zodat bedrijven failliet gaan of zich verplaatsen naar het buitenland terwijl bouwkosten en consumentenprijzen exploderen.

De regeling is bovendien een nieuwe aanval op Europese boeren die grotendeels afhankelijk zijn van geïmporteerde meststoffen. De productie hiervan veroorzaakt enorm veel CO2-uitstoot en wordt als gevolg van koolstofgrenscorrectie onbetaalbaar met een voorzienbare voedselschaarste tot gevolg.

En dit is pas het begin. De Europese Commissie zal de toepassingsgebieden richting het jaar 2030 verder uitbreiden zodat het net zich sluit. De verstikkende bureaucratie van de regeling betekent voorts opnieuw een enorme lastenverzwaring voor het bedrijfsleven.

Terwijl industrie, handel en consument in faillissement gedreven worden, stromen met de verkoop van CBAM-certificaten tientallen miljarden in de staatskas. In 2020 leverde handel in CO2-certificaten wereldwijd ruim 220 miljard euro op, geld dat uit de zak van de bevolking geklopt werd. De kosten worden immers doorberekend aan de consument en de komende jaren zal met dit nieuwe systeem de tsunami van verkapte belastingen aangroeien tot duizenden miljarden euro’s.

De Nederlandse economie staat na het destructieve beleid van afgelopen jaren al op instorten. Terwijl de media zwijgen, daalde het afgelopen half jaar de Nederlandse industriële productie met ruim 10 procent, een afname alleen vergelijkbaar met de financiële crisis in 2008 en de oliecrisis begin jaren ’70. Zelfs tijdens de coronatijd was de teruggang niet zo groot.

Deze nieuwe frontale aanval op onze vrijheid, de opzettelijk gecreëerde schaarste en het wegsluizen van nog meer geld naar de overheid betekent de definitieve nekslag voor onze welvaart. Welkom in de Europese Sovjet-Unie.