^DeAndereKrant

Yasmin Verschure haalde rond haar 30e op wilskracht haar diploma’s Sociale Academie en lichaamswerk, ondanks dat ze vanaf haar geboorte kwakkelde met haar gezondheid en ze het niet gemakkelijk had. Na het overlijden van haar moeder en de scheiding van de vader van haar twee zoons begon ze haar hart te volgen. Een reis naar India maken was haar grote droom. Haar holistisch arts ontraadde haar dat stellig. Toch ging ze.

De armoede en ellende die ze aantrof, veranderde haar leven. Ze is daarna nooit meer gestopt met reizen. Vanuit haar opgedane kennis en levenservaringen schreef ze bewustwordingsboeken, die ook in andere talen verschenen. Wereldwijd gaf ze personal coaching, seminars en workshops over heling en innerlijke groei. In 2015 vertrok ze naar verschillende Griekse eilanden, waar ze vijf winters dichtbij vluchtelingen verbleef. Daarna schreef ze haar boek Volk van mijn Volk, over het ware gezicht achter de vluchteling.

Toen de Griekse grenzen dicht gingen door corona, verbleef ze een winter in Sardinië waar ze haar negende boek schreef: Inner-Reset, over de weg naar binnen, die de weg naar ware vrijheid is. Drie weken geleden zag ik haar interview voor de podcast Zelfwerkzaamheid en was erg onder de indruk van haar levensverhalen en wijsheid. Ik benaderde Yasmin voor een interview. Ik was van harte welkom en ze stuurde mij alvast de online versie van haar laatste boek. Toen ik aankwam bij haar huis in Schijndel, werd ik gastvrij ontvangen en namen we plaats in haar mooie bloementuin. Daar beleefde ik een bijzondere ontmoeting met een bijzondere vrouw.

De confrontatie met de pure rauwheid van het bestaan werd mijn weg naar binnen. Ik werd het mij pas bewust tijdens mijn reis naar India, na de dood van mijn moeder en mijn scheiding van de vader van mijn twee zoons. Mijn vader overleed al op mijn 14e. Ik ben geboren met een kwakkelende gezondheid en had een enorm minderwaardigheidscomplex. Mij werd ingeprent dat als je voor een dubbeltje geboren bent, je nooit een kwartje wordt. Ik trouwde jong, kreeg twee kinderen en haalde rond mijn 30e een hbo-diploma, daarna richtte ik mij op welzijnswerk. Nadat mijn huwelijk strandde, hield ik aan de verkoop van het huis nog een spaarcentje over. Ik wilde mijn zoon geld geven om een jaar te kunnen reizen, voordat hij verder ging studeren. Hij durfde niet. Ik realiseerde me dat ik hem iets wilde laten doen wat ik eigenlijk zelf heel graag wilde: een reis naar India. Ik was net ernstig ziek geweest en mijn holistische arts ontraadde mij ver te reizen. Zelf voelde ik dat ik het aankon en ging.

India werd een inwijdingsreis op alle niveaus. Ik werd enorm getriggerd door de armoede die ik zag. Als arbeidersmeisje wist ik wat armoede was, maar in India realiseerde ik dat mijn armoede mij een identiteit gaf, zodat ik kon wijzen naar mensen die het goed hebben. Ik nam mij voor dit los te laten. Dat ging met vallen en opstaan, maar sindsdien heb ik een enorme innerlijke groei doorgemaakt. Het leven is een wonder als je het durft te zien. Sinds ik heb gezegd ‘Ik laat los, ik laat God’, ervaar ik dat mijn leven wordt geleid.

Door in de natuur te zijn en God te zien in al haar creaties. Door terug te gaan naar de volmaaktheid en de onschuld van een kind, datgene wat niet oordeelt en oorspronkelijk is. Elk mens heeft het goddelijke in zich, je ziet het in de ogen. Ik begin elke dag met dankbaarheid voor het geschenk van het leven. Ik ben net een groot kind en leef vol vertrouwen en overgave mijn leven. Ik kan me verwonderen en volmaakt gelukkig zijn met iets kleins. We worden geboren als goden. Puur en onschuldig. Dan beginnen we onze kinderen in te passen in de drie dimensionale wereld van de vormen. Wij verpesten ze met zoethoudertjes waar ze niet om vragen. Zij willen vastgehouden worden en zich veilig voelen, omdat jij er gewoon bent. Het leven is een prachtig avontuur als je het durft te zien. Ik durf te beweren dat dit de beste tijd ever is. Als we ooit wakker willen worden, is het nú de tijd bij uitstek.

De integratie met onze fysieke werkelijkheid zit diepgeworteld en voelt levens­echt. De matrix is een bewustzijn dat we zelf creëren. Angst om te leven, angst om niet bij de groep te horen en angst voor de dood. Het maakt dat we ons vrijwillig opsluiten in onze cocon in plaats van een vlinder te zijn. Als we de moed nemen om naar binnen te keren en het duister in onszelf onderzoeken, ervaren we ongekende vrijheid. Vrijheid is niet doen waar je zin in hebt. Het is jezelf ontdoen van afkeer, van haatgevoelens, oude pijn, oude patronen, angst voor tekort en gehechtheid. Durven te leven vanuit vertrouwen zonder zekerheid voor de toekomst die alleen maar in onze fantasie bestaat. Alles begint met een gedachte. Je plant een zaadje en dat zal uitgroeien tot een giftige plant of een schitterende bloem. Dat is aan jou. Als we allemaal denken dat we het slechter gaan krijgen, dan zal dat zeker gebeuren. Wees je bewust dat je de schepper bent van je eigen leven.

Toen ik zelf lange tijd ziek was, konden mensen er niet voor mij zijn, ze moesten iets voor mij doen, mij beter maken, omdat ze niet durfden te voelen waar ik doorheen ging. Ik trok me terug in mezelf, sloot me af voor deze contacten en leerde door schade en schande het anders te doen. Het voelde als een geschenk om bij stervenden te mogen zijn. Het geeft je een mogelijkheid om een blik in de hemel te werpen. Ik heb me aanvankelijk volledig weggegeven. Ik moest leren ontvangen en van mezelf leren houden. Dat werd uiteindelijk de basis van mijn zijn. Naarmate ik mezelf kon omarmen, met mijn lichtkant en mijn schaduwkant, werd ik meer en meer heel. Hoe meer ik geef, hoe meer ik ontvang. Verbinding is de energie die je voelt met jouw hart. Ik ga niet naar zieken, vluchtelingen of arme negerkindjes omdat zij iets nodig hebben. Integendeel, zij geven mij vele malen meer dan wat ik hun ooit kan geven. Ieder mens wil gezien en omarmd worden. Ik hoef alleen maar mezelf te zijn, mijn hart te openen. Ik heb geen medelijden, voel mededogen. Ik ben niks beter of slechter dan wie dan ook. We hebben alles in ons wat we bij een ander zien of afwijzen. We hechten te weinig waarde aan ons menszijn en te veel waarde aan spullen. In Kenia zag ik kinderen die niks hebben, ze haalden rotzooi uit de zee en maakten daar een springkussen van. Kinderen hebben niets nodig om intens gelukkig te zijn. In ‘de tienduizend dingen’ omschrijft de Tao de leegte die de schepping volheid geeft.

Ook naar de vluchtelingen ging ik met lege handen. Ze zijn net als jij en ik. Hartstikke dankbaar als je ze alleen al durft te zien. Als je echt naar mensen gaat kijken dan zie je wat een pijn, maar ook wat een schoonheid er achter de façade van mensen schuilt. Dat zag ik ook in mensen die wij afschilderen als criminelen. Er wordt gecreëerd dat wij een hekel aan vluchtelingen moeten hebben. Het is te gruwelijk voor woorden. In vluchtelingenkampen zitten al onze angst, al onze tekortkomingen en onze verborgen schaduwzijden die we niet onder ogen durven te zien en buiten onszelf projecteren. Zelf zijn we voortdurend op jacht naar meer. We gaan alle grenzen ter wereld over en mogen de hele aarde exploreren. We hebben heel Afrika leeggestolen en met staatsschulden opgezadeld waar zij nooit meer overheen komen. Er zit veel power in Afrika, waar wij veel van kunnen leren. Levenskunst noem ik dat. Mensen snappen niet dat alles wat je aantrekt, je zelf hebt gemanifesteerd. Mensen die zeggen dat ze worden gediscrimineerd, discrimineren vaak zelf. Het is projectie. Afhankelijkheid haalt de creativiteit uit de mensheid. We zijn steeds bezig de dingen in de materie op te lossen. Wij creëren als collectief een Mark Rutte. Als wij een andere regering willen, moeten we zelf veranderen. We hebben een enorme slachtoffercultuur gecreëerd. Het houdt ons klein en kwetsbaar.

Wij zijn zelf de nieuwe wereld. Het vindt plaats in ons bewustzijn. Ik creëer mijn eigen werkelijkheid en neem daar de volle verantwoordelijkheid voor. Ik leef elke dag de hemel op aarde. Die hoeven we niet te verdienen. Die ligt al die tijd op ons te wachten, totdat we wakker worden en ons realiseren dat we niet ons lichaam zijn, maar puur bewustzijn, licht en liefde. Kortom, we zijn als goden geboren en we maken slaven van onszelf. De groep die zichzelf durft te spiegelen is nog erg klein. Ook onder de zogenaamde wakkere mensen. Ik wil het niet hebben over schuld, boete of wat dan ook, het is het spel van het ego. Wanneer we werkelijk een andere wereld willen, laten we die dan scheppen binnen in onszelf, zodat we die buiten onszelf kunnen vormgeven. Laten we een voorbeeld nemen aan mensen zoals Nelson Mandela en de wereld een stukje mooier kleuren.

Op yasminverschure.nl vind je haar interview voor de podcast Zelfwerkzaamheid, inspirerende blogs, boeken en haar agenda. Al haar eigen video’s zijn via dakl.nl/yasmine-yt-video te zien.