^DeAndereKrant

In het oude Rome gold het adagium panem et circensus, geef het volk brood en spelen, dan komt er geen opstand. Omgekeerd geldt dat honger maatschappelijke ontwrichting veroorzaakt en daarmee een beproefde tactiek is van totalitaire regimes. Een groep psychopaten met handlangers als Rutte probeert op deze wijze het megalomane plan van de Great Reset te realiseren. Alle signalen staan op rood.

De provocaties van het regime in de vorm van verdere lastenverzwaringen, astronomische prijsstijgingen van levensonderhoud, een vooruitzicht van stroom- en gasuitval, een herhaling van totalitaire coronamaatregelen en de ramkoers met de boeren zullen in de herfst en winter onvermijdelijk leiden tot grootschalige protesten en maatschappelijke chaos. Het regime zal grootschalig romeo’s inzetten voor verdere escalatie. Net als tijdens de broodopstanden gaat geweld tegen het regime ons waarschijnlijk niet redden.

Dat zien we in Sri Lanka, het eerste land waar misdadige politici erin slaagden de bevolking door honger en wanhoop tot een massale volksopstand en plunderingen te bewegen. De vrijheid kwam helaas niet. De president werd namelijk vervangen door een nieuwe WEF-handlanger en hij introduceerde gelijk de digitale identiteit die noodzakelijk is om een gelimiteerde hoeveelheid brandstof te kopen. Het is een kwestie van tijd dat ook voedsel op deze wijze op de bon gaat. Daarmee wordt een grote stap gezet in de richting van een orwelliaans totalitair systeem. Argentinië en Pakistan zullen de volgende landen zijn die in totale chaos verzinken en de eindfase van de Great Reset bereiken.

Het lijkt een kansloos gevecht maar dat was de strijd van miljoenen Indiërs tegen het Britse Rijk ook. Toch geloofde Gandhi in massaal verzet door non-cooperation, non compliance en non-violence. Zijn filosofie was dat wie het kwaad wil bestrijden volledig geweldloos moet blijven. De enige uitweg was volgens hem massale burgerlijke ongehoorzaamheid en de repercussies daarvan lijdzaam dragen. Een opgave die moed en doorzettingsvermogen maar vooral zelfbeheersing vergt. De geschiedenis leert dat dit kan werken.

In 1849 weigerde Henry David Thoreau nog langer belasting te betalen uit onvrede over de slavernij. Hij schreef hierover zijn essay Civil Disobedience en inspireerde daarmee Gandhi en Martin Luther King.

Wie belasting betaalt, ondersteunt daarmee op dit moment een regime dat meewerkt aan een machtsgreep, op grote schaal op haar eigen bevolking misdrijven tegen de menselijkheid pleegt, miljarden aan belastinggelden doorsluist naar de farmaceutische maffia en in Oekraïne medeverantwoordelijkheid draagt voor oorlogsmisdaden. Tijdens de Vietnamoorlog protesteerden vooraanstaande zakenlieden door 22 procent te korten op hun belasting, het percentage dat naar het oorlogsbudget ging. Het bestuur staat machteloos bij een betaalstaking van belastingen en opgeklopte energiekosten zolang de massa groot genoeg is.

De kracht van de collectieve burgerlijke ongehoorzaamheid overstijgt die van de macht. Gandhi bewees dat, maar liet ook zien dat elke vrijheidsstrijd offers vraagt. Veel ongewapende demonstranten werden gearresteerd en zelfs gedood. Maar de prijs van niets doen is het accepteren van een tirannie.