^DeAndereKrant

De eerste lockdown in de westerse wereld werd ingevoerd op 21 februari 2020 in Lombardije. Het besluit hiervoor werd genomen door de Italiaanse minister van Gezondheid Roberto Speranza, voorman van de in 2017 opgerichte radicaal-linkse partij Artikel 1. We weten inmiddels dat de lockdowns rampzalig zijn geweest. Uit vele studies blijkt dat ze geen effect hebben gehad op de verspreiding van het virus, maar wel hebben geleid tot tienduizenden doden, zwaar sociaal, lichamelijk en economisch leed en een einde aan een vrijheid die tot voor kort vanzelfsprekend was. Waarom nam Speranza dit besluit?

Senger schrijft dit toe aan Speranza’s bewondering voor de collectivistische aanpak van de Covid-­pandemie door China. De Chinese regering zou volgens Senger welbewust hebben aangestuurd op lockdowns om de westerse wereld eenzelfde regime op te dringen als het Chinese. In een eerder artikel gepubliceerd in De Andere Krant, voert hij hiervoor diverse bewijzen aan. Zo sloot Italië zich als eerste grote Europese land op 23 maart 2019 aan bij het Chinese Belt and Road initiatief (de Nieuwe Zijderoute). Op dezelfde dag tekende de toenmalige Italiaanse minister van Volksgezondheid, Giulia Grillo, van de partij van toenmalige premier Beppo Grillo van de Vijfsterren­beweging (M5S), een Actieplan tot Samenwerking op het gebied van Gezondheidszorg met China. Dit was een vervolg op eerdere samenwerkingsovereenkomsten op het gebied van de zorg tussen Italië en China, die al in 2000 begonnen, onder toenmalig premier Massimo D’Alema, een lid van de Italiaanse Communistische Partij, die zich later aansloot bij Artikel 1. D’Alema werd later ere-president van de Silk Road Cities Alliance, een alliantie van steden aangesloten bij de zijderoute gesponsord door China.

Daar is nu nieuw bewijs bijgekomen. Speranza blijkt in oktober 2020 een boek te hebben uitgegeven, dat vlak na publicatie weer uit de winkels werd gehaald. De officiële reden voor terugtrekking van het boek was dat Italië te maken kreeg met een tweede Covid-golf, maar Senger concludeert na lezing van het boek dat het waarschijnlijk om iets heel anders ging. Speranza maakt namelijk duidelijk dat hij de Covid zag als een unieke kans om radicaal-linkse politieke hervormingen door te voeren in Italië. Zo schrijft hij: “Ik ben ervan overtuigd dat we een unieke kans hebben om een nieuw links idee te vestigen… Na zoveel jaren tegenwind is er nu een mogelijkheid om culturele hegemonie te vestigen op een nieuwe basis.”

Een belangrijke les van de crisis is volgens Speranza dat de positie van de WHO moet worden verstevigd en dat ervoor moet worden gezorgd dat de VS de WHO niet verlaten. “Half juli schreef ik een brief aan Jens Spahn, de Duitse minister van Volksgezondheid en [Eurocommissaris] Stella Kyriakides, waarin ik vroeg om een Europees initiatief om ervoor te zorgen dat de VS de WHO niet zouden verlaten – WHO is fundamenteel: het moet worden verdedigd, verbeterd, versterkt, hervormd, op basis van principes van transparantie en autonomie.”

Tegelijkertijd bepleit Speranza nauwere betrekkingen met China. Hij is zich er terdege van bewust dat hij met zijn lockdown in Lombardije het beleid van China imiteert en dat hij hiermee de grondrechten van burgers schendt: “Dit is een maatregel [hij heeft het over het opsluiten van 50.000 mensen] met zorgwekkende implicaties voor de economische en sociale structuur, maar met een enorme symbolische betekenis. Het beperken van de bewegingsvrijheid van mensen, het leger erop af sturen om erop toe te zien dat ze zich eraan houden. Kan bescherming van het recht op gezondheid, zoals vastgelegd in artikel 32 van de Grondwet, leiden tot het beperken van andere fundamentele grondrechten? En zal dit echt werken om besmettingen tegen te gaan? Geen enkel ander Westers land heeft dit eerder gedaan. Het enige voorbeeld is China, dat een heel ander cultureel, politiek en institutioneel model heeft dan wij.”

Al op 12 januari 2020 organiseert Speranza de eerste dagelijkse bijeenkomsten van een door hem ingestelde corona-commissie, terwijl er nog geen enkele besmetting was geconstateerd. Dit keek hij af van China, van waaruit hij dagelijks werd geïnformeerd. Hij neemt contact op met wetenschappers. “Als een overtuigd rationalist heb ik een sterk geloof in wetenschap.”

Op 29 januari belt hij de oppositieleiders in het parlement op om ze te winnen voor zijn plannen. Op 30 januari kondigt premier Conte de eerste twee Covid-besmettingen aan en roept meteen de noodtoestand uit.

Speranza’s corona-comité is dan al bezig met een studie, gebaseerd op data uit China, die op 12 februari uitkomt, onder leiding van Stefano Merler van de Fondazione Bruno Kessler (FBK). Merler en FBK werden al in 2017 geprezen door Bill Gates, een van de grootste sponsoren van de WHO. Maar de uitkomsten van het Merler rapport worden geheim gehouden en zijn later ook nooit openbaar gemaakt. Er zijn wel twee wetenschappelijke artikelen gepubliceerd op basis van het rapport. Hierin wordt op basis van Chinees onderzoek de effectiviteit van lockdowns en andere interventies, zoals de 1,5 meter, gepropageerd. (“Afstand houden alleen is voldoende om Covid-19 in toom te houden”, staat in een van de artikelen.)

Naast de Merler-studie hield Speranza er een geheim ­‘Operationeel Plan’ op na, dat ook nooit is gepubliceerd, ondanks aandringen van de Italiaanse oppositie die hier zelfs een rechtszaak om aanspande. Duitsland had een soortgelijk plan, dat de regering uiteindelijk wel openbaar heeft moeten maken na een Wob-verzoek. Dat bleek te zijn vervaardigd door onderzoekers van de universiteit van Bonn en van Ningbo, China, waarin eveneens de Chinese lockdown-maatregelen stonden beschreven, inclusief campagneslogans als “samen apart”. Van de 210 pagina’s van het Duitse ‘Operationeel Plan’ waren 118 zwart gelakt. De emails bevatten veel uitwisselingen met Chinese functionarissen, die onleesbaar zijn gemaakt vanwege “mogelijke negatieve effecten op de internationale relaties”.

In zijn boek legt Speranza nadruk op zijn socialistische idealen en haalt hij herinneringen op aan zijn tijd in de Linkse Jeugdbeweging. Hij eindigt met een epiloog waar “Karl Marx trots op zou zijn geweest”, schrijft Senger. Daarin stelt hij dat de tijd van “ongeremd individualisme” voorbij is en dat de staat weer een grotere rol moet krijgen in de organisatie van de samenleving. “De maanden van Covid hebben een denkproces versneld waarvan de eerste tekenen al zichtbaar waren. We hebben weer ontdekt hoe belangrijk publieke goederen zijn, zoals de bescherming van de gezondheid… Mensen zijn zich er bewust van geworden dat er iemand nodig is om hen te beschermen... En deze bewustwording heeft zeer vruchtbare grond blootgelegd voor links... Veel trends gaan in die richting, zoals de prachtige milieu-evenementen geïnspireerd door de jonge Greta… Het is tijd voor een nieuwe geweldige collectieve krachtsinspanning.”