^DeAndereKrant

Italië was het eerste westerse land dat begin 2020 overging tot een lockdown. Dit was een cruciale gebeurtenis die andere westerse landen deed besluiten hetzelfde beleid te gaan voeren. Voordat Italië deze stap zette, werd het idee van een lockdown beschouwd als iets wat alleen in een totalitair land als China mogelijk was, niet in het westen. De Britse onderzoeker Neil Ferguson, wiens totaal misplaatste computervoorspellingen van de aantallen te verwachten Covid-doden indertijd paniek veroorzaakten bij de Britse en Amerikaanse regering, erkende dit later ruiterlijk in een interview in The Times van 25 december 2020: “China is een communistische eenpartijstaat, zeiden we (Ferguson en een aantal van zijn collega’s). In Europa zouden we hier niet mee wegkomen, dachten we. En toen deed Italië het. Toen beseften we dat het wel kon”.

Hoe kwam Italië zover? Het antwoord: door de invloed van China. De goede relaties tussen China en Italië gaan op zijn minst terug tot 2013. Toen vormde de komiek Beppe Grillo een nieuwe politieke partij, M5S, de Vijf Sterrren Beweging. M5S deed zich voor als populistisch en anti-establishment, maar Grillo en M5S streefden van begin af aan naar nauwe relaties met China. Toen MS5 daadwerkelijk politieke macht kreeg, verkondigden ze tegenover de Italiaanse bevolking wijs dat goede relaties met China de manier waren voor Italië om economisch onafhankelijk te worden.

Nadat M5S-lid Giuseppe Conte in 2018 premier werd, ontving hij de Chinese leider Xi Jinping met alle egards en sloot Italië zich, als eerste grote Europese land, aan bij China’s Belt and Road (nieuwe zijderoute) initiatief. Dat was op 23 maart 2019. Op dezelfde dag tekende de Italiaanse minister van Volksgezondheid, Giulia Grillo, ook lid van M5S, een Actieplan tot Samenwerking op het gebied van Gezondheidszorg met China, waarbij Italië zich verplichtte tot samenwerking met China op bepaalde terreinen, waaronder “het voorkómen van besmettelijke ziekten”.

Dit Actieplan was een vervolg op eerdere samenwerkingsovereenkomsten op het gebied van de zorg tussen Italië en China, die in 2000 begonnen, onder toenmalig premier Massimo D’Alema, een lid van de Italiaanse Communistische Partij en de eerste openlijke communistische politieke leider van een Navo-land. D’Alema werd later ere-president van de Silk Road Cities Alliance, een alliantie van steden aangesloten bij de zijderoute gesponsord door China. Grillo werd in september 2019 opgevolgd door Roberto Speranza van de in 2017 opgerichte radicaal-linkse partij Artikel 1, waar ook d’Alema zich bij aansloot.

In oktober 2019 bezocht premier Conte het hoofdkwartier van Techogenetics, een Chinees bedrijf in Italië dat de Covid PCR-tests ontwikkelde die in Wuhan in januari 2020 werden gebruikt. Op 8 november 2019 tekende minister van Volksgezondheid Speranza een Uitvoeringsprogramma behorende bij het eerder overeengekomen Actieplan tot Samenwerking op het gebied van Volksgezondheid, waarmee Italië zich verplichtte tot bepaalde maatregelen om virusziekten tegen te gaan. Inmiddels zijn westerse inlichtingendiensten het erover eens dat op dat moment de Chinese Communistische Partij CCP al wist dat Covid-19 zich aan het verspreiden was, hoewel het deze informatie niet deelde met de rest van de wereld. Op 23 november 2019 vond er een ontmoeting plaats tussen Beppe Grillo, die geen officiële overheidsfunctie bekleedde, met de Chinese ambassadeur in Italië. Niet bekend is wat daarbij werd besproken.

Op 30 januari 2020 kondigde premier Conte de eerste twee Covid-gevallen aan. Die betroffen een echtpaar uit China dat in Italië op vakantie was. Het echtpaar stuurde later 40.000 dollar naar het ziekenhuis in Rome dat hen had behandeld. Conte kondigde prompt een noodtoestand af. Enkele uren later publiceerde een anonieme tipgever “met vrienden en familie werkzaam in de medische sector, waaronder in de CDC (Amerikaanse RIVM) en een goede vriend werkzaam bij de WHO” het volgende bericht op een website voor beurstips: “de WHO is het erover eens dat het problematisch wordt om de Chinese aanpak aan het westen te verkopen en het eerste land waar ze dit willen uitproberen is Italië. Als het begint, een grote uitbraak in een Italiaanse stad, willen ze met de Italiaanse autoriteiten steden afsluiten om de verspreiding te vertragen totdat ze vaccins kunnen ontwikkelen en distribueren, wat overigens de sector is waar je in moet investeren. Ik vind het wel schofterig dat ze dit niet delen met het grote publiek”.

Nadat de eerste twee gevallen in Italië waren bevestigd door Conte, begonnen ziekenhuizen in Lombardije, onder leiding van de regionale minister van Volksgezondheid Giulio Gallera met het massaal testen van symptomatische en asymptomatische personen. Op 21 februari 2020 werden 15 positieve tests gemeld, waarna een lockdown in Chinese stijl werd afgekondigd in tien steden in Lombardije. Deze lockdown werd twee dagen later wettelijk beklonken door Speranza.

Alles verliep razendsnel. Niet alleen was het hele concept ‘lockdown’ nog nooit toegepast in de westerse wereld en ook geen onderdeel van het pandemiebeleid van welk land dan ook, zelfs de WHO had de lockdown nog niet als beleidsmaatregel geaccepteerd. Dat gebeurde pas op 24 februari 2020 toen WHO-functionaris Bruce Aylward verkondigde: “Wat China heeft laten zien, is dat je dit moet doen. Als je het doet, dan kun je levens besparen en duizenden gevallen voorkomen van wat een heel moeilijke ziekte is”.

Op 23 februari, de dag dat minister Speranza de lockdown in Lombardije in de wet vastlegde, stuurde het Italiaanse ministerie van Volksgezondheid PCR-test-richtlijnen naar 31 laboratoria in Italië. Daarop werden grote aantallen Covid besmettingen vastgesteld. Op 9 maart kondigde Conte een lockdown af voor heel Italië, in Chinese stijl – de eerste nationale lockdown in een westers land ooit.

Luttele dagen later arriveerden Chinese experts in Italië, die onmiddellijk nog striktere lockdown-maatregelen adviseerden. In dezelfde tijd werd Italië overstelpt door een ongekende hoeveelheid online desinformatie, waarin de lockdown en de Italiaans-Chinese samenwerking werd toegejuicht. De internationale sociale media werden overspoeld met gruwelijke verhalen en beelden van rijen lijkkisten en militaire vrachtwagens die lijken zouden transporteren, maar veel van die beelden – net als de beelden die eerder uit Wuhan kwamen – bleken later nep te zijn. Zo werd er een foto verspreid van rijen lijkkisten die afkomstig bleek te zijn van bootvluchtelingen uit 2013 (zie de foto’s hieronder). De vrachtwagens bevatten geen lijken en bevonden zich in Parijs. Een andere afschrikwekkende foto kwam uit de Britse film Contagion uit 2011.

Kort na Italië, volgde de rest van de wereld – daartoe mede aangespoord door een hele reeks psychologische beïnvloedingsacties die ik in mijn boek bespreek. Het zal nog jaren duren voordat we precies weten wie wat deed en waarom, voorafgaand aan de Italiaanse lockdown. Maar de eerste contouren worden zichtbaar en die leveren een ontnuchterend beeld op.