Def P: “Als muzikanten en kunstenaars moeten we de macht juist uitdagen”
💨
Datum: 25 oktober 2021
Cultuur
Fiona Zwart
Op een herfstige ochtend in oktober sprak ik af met Pascal Griffioen, ook wel bekend als ‘Def P’. Pascal werd bekend als frontman van de hiphopgroep Osdorp Posse die aan de basis stond van de nederhop. Weinig artiesten, kunstenaars en ‘vrije geesten’ spreken zich kritisch uit in het maatschappelijk debat. Kunstenaar, hiphop-artiest en songwriter Pascal Griffioen doet dat wel, via Twitter en het album ‘Perceptie-Deceptie’ van zijn formatie Verkeerd Verbonden. Pascal ontvangt mij hartelijk in zijn atelier in Amsterdam.
Een half jaar geleden gaf je aan dat je de sfeer in de maatschappij te grimmig vond om echt een interview te geven waarin we van gedachten konden wisselen over de huidige tijdsgeest. Nu gaf je aan dat je er klaar voor bent. Waarom nu wel?
Vroeger was mijn regel ‘zeg nooit nee’ tegen een interview. Alles en iedereen die interesse toont in je werk, is mooi meegenomen. Maar toen de coronaperiode begon, toen vond ik de oude media met de dag slechter worden en steeds onbetrouwbaarder. Ze waren zo overduidelijk aan het framen en ridiculiseren. Ik heb toen besloten om een hele lange tijd geen interviews te doen. Nu de nieuwe media aan het opkomen is, zoals ‘De Andere Krant’ en integer en betrouwbaar blijkt, ga ik veel liever met jullie in gesprek. Ik ben dus uit de mediastilte aan het komen. Het is tijd om mijn stem te laten horen.’
Ben je altijd een vrije geest geweest?
Zeker weten. Ik ben altijd eigenwijs en nieuwsgierig geweest, al van kinds af aan. In het weekend sliepen mijn ouders graag uit en ik ben tot m’n 10e enig kind geweest. Ik denk dat ik een jaar of 8 was, ik kon net aan lezen en op een zondagochtend toen mijn ouders nog sliepen, ontdekte ik een boek in de boekenkast wat ging over buitenaards leven. Dat prikkelde enorm mijn fantasie en inlevingsvermogen. Ik ben toen gefascineerd geraakt door ufo’s en aliens. Ik ben toen m’n hele jeugd heel veel gaan verzamelen en lezen.
Zo kwam ik er al jong achter dat lang niet alles wat er in de werkelijkheid gebeurt, wordt weergegeven in de media. En als het wel wordt weergegeven in de media, wordt het veelal geridiculiseerd of verdraaid. En hoe ouder ik werd, hoe meer ik ontdekte: Niets is wat het lijkt. De moord op Kennedy en de aanslagen op 9/11 hebben mijn ogen voorgoed geopend. Ik besefte al snel: Het is veel erger dan ik dacht.
Hoe ben je in de hiphopscene beland?
Ik ben opgeleid tot grafisch ontwerper. Dat was heel hard werken voor weinig geld. In de avonduren en in het weekend dompelde ik mij onder in de hiphopscene. Ik ging als kind al naar de eerste hiphop party’s van Nederland. In 1984 begonnen de eerste hiphop feestjes in Nederland. In het begin was het heel underground. Ik ging er vaak heen met mijn neef, meestal waren we dan de enige blanke jongens die er rond liepen. Na 1986 werd hiphop groter, o.a. door groepen als de ‘Beastie Boys’ en Run-D.M.C.
Op een gegeven moment mochten wij met Osdorp Posse mee met een tour, als enige blanke groep, waardoor we opvielen. We vielen op en hadden al snel een platencontract te pakken. Op een gegeven moment zijn we helemaal voor de muziek gegaan en hebben we onze banen opgezegd. Vanaf 1994 heb ik professioneel opgetreden met Osdorp Posse, daarna heb ik ruim 10 jaar solo opgetreden. En ik heb daar tot aan het coronatijdperk van kunnen leven. Mijn inkomen ging naar 0,00 euro toen alle optredens door de maatregelen werden gecanceld. Ik heb toen besloten om mijn carrière om te gooien naar kunstschilder.
Hoe zie je de toekomst voor de muzikanten in ons land?
Er zal een underground scene komen, daar zie ik mezelf ook nog wel optreden. Het voelt voor mij op geen enkele manier goed om mensen uit te sluiten voor optredens. Om nog maar te zwijgen over de mensen die wel een groen vinkje hebben en dus in de zaal mogen, en wellicht mijn teksten niet begrijpen. Mijn teksten gaan juist heel erg over het vrije geest zijn, vrij denken, tegen censuur, tegen machtsmisbruik, tegen discriminatie. De teksten die ik schrijf en het hele QR gebeuren zijn niet te verenigen.
Hoe verklaar jij dat er nog relatief weinig muzikanten zich uitspreken tegen het beleid?
Muzikanten zijn ook een gemiddelde doorsnede van het land. Als je ziet hoe weinig mensen maar door hebben dat ze worden gefopt door bijvoorbeeld het NOS journaal, dan geldt dat denk ik ook voor muzikanten. En van de muzikanten die het wel zien, ontbreekt het nog aan lef. Je krijgt namelijk nogal wat over je heen als je je uitspreekt. Kijk bijvoorbeeld wat er met Lange Frans is gebeurd, hij heeft heel wat over zich heen gekregen. Daar hebben veel muzikanten geen zin in. Ik heb heel veel bewondering voor Lange Frans en zijn lef, hij staat voor wat hij vindt. Ik ben altijd een beetje een underground artiest geweest. Dat werkt wel in mijn voordeel. Ik krijg daardoor wat minder stront over me heen dan bij meer mainstream artiesten.
Ik heb zelf wel het idee dat er iets aan het veranderen is. Douwe Bob, Jandino Asporaat, Hans Teeuwen zijn in ieder geval een aantal namen die zich uitspreken. Zie jij die kanteling ook ten opzichte van een jaar geleden?
Klopt, maar ze zijn nog wel op twee handen te tellen. Iemand als Youp van ‘t Hek doet bijvoorbeeld het omgekeerde van wat hij zou moeten doen: de macht bekritiseren. Ik vraag me af of hij daadwerkelijk ziet wat er speelt in de wereld, want het lijkt me niet dat het hem aan lef ontbreekt.
Wat is de rol van de platenmaatschappijen?
De commercie is de boventoon aan het voeren. Zij zullen de artiesten ook onder druk zetten om hun mond te houden. Veel artiesten zijn loopjongens van het geld. Sommige artiesten doen alles voor het geld. Vrije geesten worden in deze tijd voor wappie of gekkie uitgemaakt. Terwijl we als muzikanten en kunstenaars juist de macht zouden moeten uitdagen. Dat hebben we altijd gedaan in de geschiedenis.
Hoe is jouw ervaring met de mainstream media?
Je ziet dat de mainstream media echt goede mensen zoals Karel van Wolferen nooit een podium geeft. Ze zijn als de dood voor echte argumenten. Ik was me als kind al bewust dat ze niet helemaal de waarheid vertellen. Sinds 9/11 is dat in een stroomversnelling gekomen. Nu zijn we op een punt gekomen dat we wel kunnen stellen dat ‘big pharma’ indirect bepaalt wat er in de krant komt. Als je het eenmaal ziet, kun je het niet meer ontzien. En wat je ook ziet is dat ze vaak de inhoud vermijden. Het gaat altijd over randzaken. Daarom kies ik tegenwoordig mijn kanalen zeer zorgvuldig. Ik ga echt niet meer overal zitten. En ik hoop dat steeds meer mensen dat zullen doen.
Naast artiest ben je ook partner en vader van twee dochters. Hoe gaan jullie om met de opvoeding in deze tijden?
We laten ze zo min mogelijk naar het Jeugdjournaal kijken. Ik zou ze nooit een mening voorkauwen, we proberen ze te stimuleren en te prikkelen in hun eigen geest- en belevingswereld. We laten ze zelf nadenken en zelf voelen. Ik denk dat we ze daar een stevige basis mee geven.
Een jaar geleden heb je met Verkeerd Verbonden een clip gemaakt: Muilkorf. Wat was de filosofie er achter?
Een jaar geleden was de sfeer in dit land dat mensen zich overal van gingen distantiëren. Daarom besloten wij juist de mensen met lef zoals Lange Frans en Willem Engel in de clip een rol te geven, ik wilde me juist niet van het tegengeluid distantiëren. We gingen echt met een fuck-you-mentaliteit die clip maken. We hebben toen talloze reacties gehad, maar de mainstream media heeft het volledig genegeerd. Echter komen we steeds meer op een punt dat ze alle tegendruk niet meer kunnen negeren. Daarom moeten we druk blijven zetten, allemaal. We hebben hier allemaal iets te doen.
Kun je iets delen over je kunst?
Ik denk altijd heel beeldend, dat uit zich bij mij in tekst of beeld. Ik ben wel weer met muziek bezig, begin volgend jaar komt er een nieuw album. Nu maak ik vooral veel schilderijen waarin ik laat zien hoe ik denk over de farma. Alle nare dingen die nu gebeuren, zijn ook mijn inspiratiebron om er een positieve draai aan te geven met mijn muziek en mijn kunst.
Wat ik zelf heel fascinerend vind aan deze tijd: mensen zijn zo in de pas gaan lopen uit angst voor ziekte, angst voor de dood of angst om een ander ziek te maken. Ik ervaar dat zelf als spirituele armoede. Herken je dat?
Ja, dat zeg je mooi. Ik ben zelf ook helemaal niet bang voor de dood. Ik heb het boek ‘Eindeloos Bewustzijn’ van Pim van Lommel bijvoorbeeld gelezen, de eerste serieuze poging om het leven na de dood wetenschappelijk te verklaren. Ik weet dat de dag ooit zal komen om te sterven, daar ben ik niet bang voor. Waarom zou ik bang zijn voor iets wat onvermijdelijk is? Ik probeer elke dag iets van het leven te maken en geef me over aan het lot als het mijn tijd is. Ik geloof ook dat de ziel op een andere manier doorleeft.
Eigenlijk is dit de tijd om onze angsten echt aan te kijken. Maar mensen zijn nog bang voor de agenda die er op ons af wordt gerold. Wat zou je hen mee willen geven?
Het volk onderschat hun eigen kracht. Als we de krachten bundelen, dan hebben we enorm veel power. Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel. Ik geloof dat we deze tijd nodig hebben, om uiteindelijk een mooiere wereld te creëren. En daar mogen we allemaal onze rol in pakken.
Wil je meer weten?
Wil je meer weten?
Koop de nieuwste editie bij jou in de buurt, of bestel deze editie.