^DeAndereKrant

In 2011 verscheen de film Contagion (Nederlands: besmetting) met in de hoofdrollen onder andere steracteurs als Matt Damon, Kate Winslet, Laurence Fishburne en Jude Law. Het scenario doet verdacht veel denken aan de coronacrisis: een Amerikaanse zakenvrouw, gespeeld door Gwyneth Paltrow, raakt in Hong Kong besmet met een onbekend virus uitgebroken in het vierde kwartaal van het jaar. Zij, en later ook haar zoontje, overlijden aan de gevolgen van wat door virologen MEV-1 wordt genoemd. Ze is zeker niet de enige: in China vallen mensen soms letterlijk dood neer op straat.

Oorzaak: een vleermuis op een ongure Chinese markt waar hygiëne bijzaak is. Isoleren van het virus is dan technisch gezien al niet meer mogelijk. Ook de rest van de wereld, waaronder Amerika waar de film zich vooral afspeelt, is al snel in de ban van het virus. Het maakt dat de instanties, in het bijzonder de World Health Organisation (WHO) en het Centers for Disease Control and Prevention (CDC, het Amerikaanse RIVM), de regie stevig in handen pakken om verder leed voor de mensheid te beperken

Volgens een team van experts verspreidt het virus zich door oppervlaktebesmetting razendsnel over de continenten. Deur­klinken, kranen, zieke, maar ook gezonde (asymptomatische) mensen zijn ineens allemaal potentiële besmettingshaarden. De autoriteiten bedenken allerlei maatregelen om verdere verspreiding te voorkomen: social distancing, een avondklok, lockdowns, mondkapjes, handen desinfecteren, quarantaine van (gezonde) mensen en sluiting van delen van de maatschappij, zoals (sport)scholen.

De rode draad in de thriller is de bloedstollende race tegen de klok om een vaccin te ontwikkelen. Het is een proces vol met hobbels, want er is goedkeuring voor verantwoorde mensproeven nodig en het productie- en distributieproces moet versneld worden, omdat MEV-1 elke dag een spoor van vernieling achterlaat. Schipperen met de wetenschappelijke standaard is dus geboden, zo luidt de consensus, want het vaccin geproduceerd door de farmaceutische industrie is de enige uitweg uit de crisis. “Aandelen van farmaceutische bedrijven schieten naar ongekende hoogte”, klinkt het dan ook in de film.

De maatschappij komt gaandeweg onder hoogspanning te staan, want er zijn tegenkrachten actief die het narratief van de overheden bestrijden. Zo is er een alternatieve journalist annex complotdenker Alan Krumwiede (gespeeld door Jude Law) die het idee oppert dat het virus een biowapen is. Hetzelfde wordt inmiddels door veel waarnemers verondersteld over het SARS-Cov-2 virus, onder meer door vaccinatiecriticus en presidentskandidaat Robert F. Kennedy jr. Krumwiede wordt al gauw tot maatschappijgevaarlijke desinformatieverspreider gemaakt. Op een zeker moment wordt deze reporter zelf ziek en waagt hij zich aan de op internet geprezen alternatieve geneesmiddelen Forsynthia en Ribavirin. “Het internet? En dat geloof jij? – Ik weet het niet”, klinkt het dan cynisch in Contagion. De scene doet erg denken aan de affaire rond ivermectine en hcq, de werkzame middelen die in Europa en de VS werden verboden.

De parallellen tussen de film en de realiteit van de coronacrisis gaan nog veel verder. Ook Department of Homeland Security – de Amerikaanse variant van de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid (NCTV) – bemoeit zich actief met de crisisbestrijding. Er is sprake van gedragssturing, demonstraties van mensen die het narratief niet geloven en er rijden op een zeker moment militaire colonnes door de straten, omdat uitvaartondernemers het grote aantal overlijdens niet aankunnen. Het doet denken aan de scènes in 2020 in het Italiaanse Bergamo. Het meest bizarre in de film is een intermezzo waarin iemand die verdacht veel op Bill Gates lijkt, maar dan zonder bril, op een poster wordt afgebeeld met de tekst ‘Prophet or profit?’ eronder. Deze zelfbenoemde filantroop is sinds 2020 voor een deel van de bevolking een held, omdat hij zijn miljarden in vaccins stak. Maar veel kritische denkers verdenken hem ervan een van de vormgevers van de crisis te zijn.

Bovenstaande is slechts een greep uit de overeenkomsten tussen Contagion en de coronacrisis. Is er sprake van toeval of is dit predictive programming? Voor velen is voorspellend programmeren een belachelijke gedachte. Maar, zo’n grote hoeveelheid overeenkomsten tot op detailniveau, kan dat nog wel onder toeval worden geschaard? Opvallend is dat acteur Law in een interview met Business Insider in 2020 het volgende zegt: “Bij de opnames van Contagion waren er artsen en virologen aanwezig die ons adviseerden, buitengewone mannen. Ze zeiden allemaal tegen ons: het is niet een kwestie van of, maar wanneer zo’n pandemie gaat komen. Ik herinner me van toen dat ik stilstond bij het idee dat je wel 10.000 keer per dag je gezicht aanraakt, zonder je handen te wassen. Na de film was dat ingebed in mijn systeem, maar het sijpelde ook weer langzaam weg”.

De hele analyse, inclusief screenshots, is te lezen op:

De producer van Contagion is internetondernemer, zelfbenoemd filantroop en miljardair Jeff Skoll. Hij wordt regelmatig in één adem genoemd met Bill Gates, omdat ook Skoll in de vaccinatie-industrie en non-gouvernementale organisaties (ngo’s) investeert en zich met zijn Skoll Foundation bezighoudt met ‘pandemic preparedness’. Ook opvallend: alle acteurs uit de film uit 2011 speelden in de coronacrisis een rol bij het promoten van de het overheidsnarratief. Zo liet Kate Winslet weten dat het Sars-Cov2-virus dagen kan overleven op de oppervlakte van een object. Zij pleitte dan ook voor handen wassen met zeep, en vond het onverantwoord dat mensen nog in supermarkten werkten. Matt Damon was kritisch op vaccinatiesceptici en pleitte net als Gwyneth Paltrow en Marion Gotillard voor het luisteren naar de experts en wetenschappers. Laurence Fishburne, die de rol van CDC-directeur vertolkte in de film, benadrukte het belang van gedragsinterventies zoals social distancing, thuisblijven, handen wassen en luisteren naar de autoriteiten. Rockband U2, die de filmmuziek verzorgde, pushte eveneens het overheidsbeleid en de vaccins door 10 mijoen dollar te doneren aan het Ierse Covid Relief Fund en pushte een project om de toegankelijkheid tot coronavaccins te vergroten.

Er zijn meer aanwijzingen dat de coronacrisis al eerder is beschreven in media. Tijdens de openingsceremonie van de Olympische Spelen 2012 in Londen bijvoorbeeld, werd een duister ogend spektakel opgevoerd. Virusbollen, dansende verpleegsters en een Boris Johnson-pop in een ziekenhuisbed domineerden het theater. De toenmalige Engelse premier kreeg acht jaar later covid-19 en verbleef korte tijd in een hospitaal.

Predictive programming, een theorie die door zelfstandig onderzoeker Alan Watt voor het eerst is geformuleerd, gaat verder dan de coronacrisis. Vooral de animatieserie The Simpsons, die in 1989 zijn tv-debuut maakte, wordt vaak beschouwd als bron van subtiele programmering. In de ruim 700 afleveringen zijn er vele wereldgebeurtenissen voorzegd. Zo vertelde Lisa Simpson in 2000 dat Trump president zou worden, iets wat in 2016 gebeurde. In 2008 toonde de cartoon computerstemfraude bij de presidentsverkiezingen, vier jaar later gebeurde dat ook echt in de race voor het Witte Huis tussen Mitt Romney en Barack Obama. Of wat te denken van Bart Simpson die in 1997 een magazine omhooghoudt waarop New York 9/11 staat?