^DeAndereKrant

Miljoenen volwassen Nederlanders zijn inmiddels ingeënt tegen Covid-19. Dit is te danken aan de inzet van huisartsen en GGD-artsen die plichtsgetrouw de richtlijnen van het RIVM opvolgen. Ook kinderen van 12 tot 16 jaar worden geïnjecteerd. Dat gebeurt nog al eens zonder dat de ouders worden gehoord wat in strijd is met de wet (art. 7:450 lid 2 BW). Maar aan die bepaling gaan de betrokken artsen voorbij omdat de minister van VWS – ten onrechte - heeft gezegd dat het is toegestaan.

Er is echter een kleine, langzaam groeiende groep artsen die zich kritisch uitlaat over het ‘vaccin’ tegen Covid-19. De overheid maakt zich over die groeiende groep artsen zorgen. D66 en de PvdA hebben in de Tweede Kamer vragen gesteld over “artsen die corona ontkennen, bagatelliseren, nepnieuws verspreiden of alternatieve behandelingen aanbieden.” De minister van VWS heeft in een brief van 7 oktober (briefnummer 2021Z14873) aan de Kamer geantwoord dat het onderwerp zijn aandacht heeft en dat hij daarover in overleg is met de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (de Inspectie). Een aantal van die artsen sta ik bij. Hun dossiers vormen een belangrijke bron voor dit artikel.

De Inspectie pakt het probleem grondig aan. Zij heeft een speciale pagina op haar website gewijd aan artsen die “evident” onjuiste informatie over corona verspreiden. Op die website kan men ook artsen aangeven, desgewenst anoniem. De Inspectie heeft circa 200 meldingen ontvangen. In zo’n vijftig gevallen heeft zij een “corrigerende” brief geschreven aan artsen die “evident onjuiste informatie gaven over het coronavirus of vaccinaties”. Een “corrigerende” brief, het staat er echt zo.

(Bericht van 31 augustus 2021, https://www.I.G.J..nl/actueel/nieuws/2021/08/31/inspectie-in-actie-tegen-onjuiste-informatie-over-corona-door-artsen).

Laten we eerlijk zijn; een brief van de Inspectie heeft op een arts altijd een intimiderend effect. De inhoud van de brieven liegt er ook niet om. De Inspectie beticht in die brieven de artsen van het uiten van ‘complottheorieën’ en eist van hen dat zij zich aan het officiële vaccinatiebeleid conformeren. Ook wordt er gedreigd met tuchtrechtelijke maatregelen.

Je moet als arts sterk in je schoenen staan om je niets van zo’n brief aan te trekken. In een aantal gevallen volgt er nog een bezoek aan de arts. Dan komt de Inspectie met een team van drie man sterk. Of de arts krijgt een oproep om te verschijnen ten kantore van de Inspectie. De arts wordt dan gevraagd om te “reflecteren” op zijn eigen handelwijze. Kan men een arts nog méér intimideren?

Wat hebben die artsen misdaan? Zij wijzen erop dat het 'vaccin' een vorm van genetische manipulatie is waarmee veel te weinig ervaring is opgedaan om het veilig te kunnen toedienen. Sommigen gaan nog een hele stap verder en voorspellen dat de vaccinaties gaan leiden tot massale sterfte. Ik weet dat de artsen die ik bijsta, hun uitlatingen baseren op grondig onderzoek.

Uiteraard hebben die artsen ook het recht om hun opvatting uit te dragen. Want we kennen officieel in ons land het grondrecht van vrije meningsuiting. Dat is verankerd in artikel 7 van onze grondwet. Het artikel maakt geen uitzondering voor artsen die kritiek hebben op het overheidsbeleid. Het gaat de Inspectie niets aan wat de opvattingen van de betrokken arts zijn zolang er geen reden is te vrezen dat de arts geen goede gezondheidszorg verleent. En dat laatste wordt door de Inspectie nooit gezegd. Terecht, want dat kan men niet waarmaken. Wanneer ik de Inspectie dat voorhoud, krijg ik nooit een reactie.

Daarnaast is er het aspect van de medicatie. Sommige kritische artsen menen dat Covid-19 kan worden genezen met Hydroxychloroquine (HCQ) of Ivermectine. Als ik afga op wat ik van die artsen hoor, zijn er hele goede redenen om die mening aan te hangen. De Inspectie ziet het als haar taak om ook hier artsen die afdwalen van de rechte RIVM-leer, tot de orde te roepen. Inzet van het beleid door de overheid is van meet af aan geweest: vaccineren. Vragen over geneesmiddelen als alternatief voor vaccinaties werden en worden door het ministerie weggewimpeld.

Het voorschrijven van HCQ en Ivermectine door ‘eigenwijze’ artsen moet dus worden bestreden. De Inspectie gaat zelfs zover dat zij artsen dreigt met oplegging van een boete van €150.000 voor het voorschrijven van HCQ of Ivermectine. Een dergelijke hoge boete kan echter alleen maar worden opgelegd aan grotere zorginstellingen, niet aan een huisartsenpraktijk, zo blijkt uit de ‘Beleidsregels bestuurlijke boete Ministerie Volksgezondheid, Welzijn en Sport 2019’

(https://wetten.overheid.nl/BWBR0041790/2021-05-26 ).

Het dreigen door de Inspectie met een niet reële boete van €150.000 kunnen we zonder overdrijving ook intimidatie noemen. Eén arts heeft daadwerkelijk een bestuursrechtelijke boete van €3.000 opgelegd gekregen. De zaak wordt nu door deze arts aangevochten bij de bestuursrechter.

De Inspectie negeert bij dit alles dat het primaat van het voorschrijven van medicijnen ligt bij de arts. Hij, en hij alleen, is degene die beslist of een bepaald medicijn moet worden toegediend. We noemen dat de ‘prescriptievrijheid’, zie het zogenaamd ‘Farmacotherapeutisch Kompas’. De Inspectie gaat daar gewoon niet over. Natuurlijk moet een arts rekening houden met opvattingen en richtlijnen die gelden binnen zijn beroepsgroep. Maar als 'geneesheer' ligt bij hem de eindverantwoordelijkheid. Voor de arts gaat het erom dat hij handelt in overeenstemming met de eed van Hippocrates; de eed die hij aan het einde van zijn opleiding heeft afgelegd en die hem verplicht het beste voor de patiënt te doen. De Inspectie behoort zich dus in beginsel niet met het beleid van de arts te bemoeien. Dat is alleen anders wanneer de arts de gezondheid van patiënten door zijn 'eigenzinnige' gedrag in gevaar brengt. Laten die eigenwijze artsen (in ieder geval de artsen die ik bijsta) nu toevallig juist heel goed voor hun patiënten zorgen! Want hun patiënten die Covid-19 hadden en HCQ of Ivermectine kregen voorgeschreven, genazen allemaal zonder uitzondering. Er is dus géén sprake van gezondheidsschade als gevolg van de behandeling. Daarom bestaat er geen rechtvaardiging voor het ingrijpen door de Inspectie. De genoemde middelen kosten overigens bijna niets, er valt dus weinig aan te verdienen. Is het misschien zo dat de Inspectie in werkelijkheid niet bezorgd is om de volksgezondheid maar om de portemonnee van de farmaceutische industrie?

De argumenten waarmee de Inspectie het voorschrijven van de geneesmiddelen blokkeert, zijn onwettig. Niet goedgekeurde geneesmiddelen mogen ‘off label’ worden voorgeschreven als er een protocol is of als de arts eerst overleg met de apotheker pleegt. Dit staat in artikel 68 Geneesmiddelenwet. Nu bestaan er in het buitenland diverse protocollen voor het gebruik van HCQ en Ivermectine. (De wet zegt niet dat het moet gaan om een Nederlands protocol.) Bovendien plegen de artsen die die middelen voorschrijven, altijd overleg met de apotheker. Dus hun handelen is volkomen legaal. In de psychiatrie is het trouwens een gangbare praktijk om medicijnen off-label voor te schrijven. (Zie Dick Bijl, het Pillenprobleem, p. 38.) Daarmee heeft de Inspectie kennelijk geen moeite.

De Inspectie komt in haar brieven waarin zij die middelen afwijst, niet verder dan de stelling dat het effect daarvan niet is bewezen. Zo schrijft de Inspectie in een brief van 12 augustus 2021 aan een huisarts dat zij tot de conclusie is gekomen “dat er geen plaats is voor het voorschrijven van ivermectine aan eerstelijnspatiënten die COVID-19 hebben of ter voorkoming daarvan. Daarbij komt dat het adagium ‘baat het niet, schaadt het niet’ niet opgaat.”. Enige redengeving waarom dat adagium niet opgaat, ontbreekt.

De inspectie misbruikt de bevoegdheid die haar is gegeven om toezicht te houden op artsen. Zij zou er beter aan doen om ‘corrigerende’ brieven te schrijven aan artsen die daarvoor werkelijk in aanmerking komen: artsen die bij het vaccineren van kinderen daadwerkelijk de wet overtreden door de ouders buiten spel te zetten.