^DeAndereKrant

Er was een gezondheidscrisis, maar niemand had het over gezondheid. Sterker nog, de boodschap was: iedereen moet een prikje halen. Dat beleid werkte averechts, er stonden files voor de McDrive, terwijl de sportscholen dicht waren. We gingen massaal binnen zitten. Ik geloof in het vrijheidsprincipe. Grondrechten zijn geschonden, terwijl dat eigenlijk niet kan. Er zijn serieuze angstcampagnes gevoerd. Een overheid hoort perspectief en toekomst te bieden, van de burger te houden en die te supporten. Ik hou van mijn overheid, maar ik voelde geen wederzijdse liefde. Nu het achter de rug is, zou je verwachten dat het beleid geëvalueerd wordt, maar ik hoor helemaal niks. Intussen wordt iedereen armer, alles wordt duurder door inflatie en het bijdrukken van geld, is het aantal depressies enorm gestegen, vooral onder jongeren. En we sturen wapens naar Oekraïne en allerlei andere oorlogshaarden. Ik denk: laten we eerst even kijken naar de gezondheid van ons eigen land.

We zijn begonnen met een concept onder de niet-officiële naam ‘de gezondheidsbeurs’. Het idee is mensen wereldwijd op een interactieve manier helpen met het optimaliseren van hun gezondheid. Denk aan ijsbaden, trainingen, seminars, sportcompetities, beweging en trainingscoaches. De gedachte is: je kunt zelf iets doen om gezonder te worden, je hoeft daarvoor geen prikken te halen of afhankelijk te zijn van een arts.

One size fits all bestaat niet, maar voeding is voor iedereen belangrijk. Het verbaast me dat de meeste mensen daar zo weinig kennis over hebben. Als ik etiketten check in de supermarkt, zie ik veel dubieuze ingrediënten. Genetisch gemanipuleerd voedsel is ook ongezond. Mijn lichaam accepteert dat niet, het communiceert met mij en daar luister ik altijd naar. Het gros van de mensen staat niet in contact met zijn lichaam en blijft eten wat niet goed voor ze is. Een keertje is dat niet erg, maar als je dat tien, twintig jaar doet, dan word je ineens ziek door bijvoorbeeld een darm-of leveraandoening. Daar wordt te weinig naar gekeken. We zouden dus moeten beginnen bij de basis: wat is ons ideale voedsel?

Goede vraag. Synthetische middelen zijn absoluut niet gezond, punt. Je zet je systeem ermee aan, in hyperdrive. Pas nadat ik in 2012 positief werd bevonden, werd ik me daarvan echt bewust. Ik zou voor de titel gaan, ik belandde in een vrije val. Sponsors trokken zich terug en ik kreeg ook nog een blessure. Ik koos ervoor, door te gaan en gigantisch op de gezondheids­tour te gaan. Dat was het keerpunt, mijn lichaam herstelde zich. Op die toer heb ik tien jaar lang kunnen pieken. Het is een leerweg met veel ups en downs geweest.

Ik wil me ervoor inzetten dat jongeren zich weer verbinden met hun kern: hun identiteit. Neem gendertransities. Die jongeren krijgen hormonen toegediend. Dat kan even goed gaan, maar als je tien of twintig jaar verder bent, stuit je op problemen. Je hele systeem is dan uit zijn verband getrokken. Mensen die een gendertransitie ondergaan, wacht geen leuk lot. Je kunt niet echt van geslacht veranderen. Jongeren worden onder het mom van keuzevrijheid gestimuleerd dingen te doen die niet goed voor ze zijn, gepusht door woke en extreemlinks gedachtegoed.

Vooropgesteld: van mij mag iedereen zijn wie hij of zij wil zijn. Maar het is niet normaal dat vrouwen, die lang hebben gevochten voor een eigen plek in de maatschappij, nu soms letterlijk en figuurlijk weggekegeld worden door transgenders. Het is geen ontwikkeling om trots op te zijn, eerder achteruitgang. Het haalt al het leuke weg en er ontstaat een enorme poppenkast voor iedereen: de organisatoren, de vrouwelijke sporters, de transdeelnemers en de sponsors. In mijn vechtsportwereld is trouwens geen sprake van een regenbooglobby. Dat is een machowereld.

Ik heb Badr Hari verslagen, omdat ik niet verslaafd ben aan mijn telefoon. Ik geloof dat de stijgende depressies mede komen doordat mensen continu op hun telefoon zitten. De telefoon beïnvloedt je op meerdere niveaus. Het overbelast ongemerkt je mentale gestel. Blauw licht verstoort je dag-en-nachtritme. De smartphone trilt, flikkert en maakt je dom. Social media is funest voor je concentratieboog, want je hebt telkens iets nieuws nodig. Als je ­gewend bent telkens geprikkeld te worden, is trainen saai. Daar kom je pas achter als je je telefoon een maand weglegt en de tv negeert. Je krijg dan een bepaalde reset waar je heel erg van onder de indruk zult zijn. Lees een boek, maak een wandeling in de natuur. Op 1 december komt mijn app uit die telefoonverslaving gaat tackelen, onder andere door groepjes te vormen van mensen die elkaar steunen en verantwoordelijk houden. Tot nu toe heb ik al 150 mensen van hun telefoonverslaving afgeholpen.

Ik denk dat een grotere vraag is: geloof je in God. Ja, ik geloof in God en daarmee in goed en kwaad. Voor mij is dat een soort cement, ik haal er veel kracht en richting uit, ook bij mijn keuze om de politiek in te gaan.