^DeAndereKrant

Op de natste dag van het jaar, vrijdag 31 maart, haastte ik me nerveus door de Amsterdamse avondspits in de richting van de Roode Bioscoop op het Haarlemmerplein, op weg naar de wereldpremière van de nieuwe Ickonic-productie. “U bent niet de enige die te laat is vanavond”, zei PR-dame Eva van Zeeland van Ickonic Media, het filmproductiebedrijf van Jaymie Icke, bij ontvangst. Ik slaakte een zucht van opluchting toen ik me eindelijk in het zachte pluche kon laten zakken.

Om half zeven werden we begroet door David Icke, vanaf het scherm, met een cynisch welkomstwoord. “Het spijt me enorm dat ik niet bij jullie in Amsterdam kan zijn, want om een of andere vreemde reden is mij dat niet toegestaan.” De zaal lachte. De werkelijke reden achter Icke’s afwezigheid, zijn verbanning uit Nederland, omdat hij een gevaar zou zijn voor de openbare orde (op 20 april dient het hoger beroep in deze zaak), benadrukt de noodzaak van een film van dit kaliber.

Icke stoorde zich er al veel langer aan dat de reguliere media steeds verder in de greep kwamen van een eenzijdig narratief. Daarom richtte zijn zoon, Jaymie Icke, Ickonic Media op. Hoewel het mediaplatform onafhankelijk is van David Icke, werkt hij er wel aan mee, en wil hij mensen inspireren tot authentieke spirituele verandering, om samen een betere wereld te bouwen. Bij het lezen van zulke ambitieuze woorden kruipt er meestal een bedenkelijke frons over m’n voorhoofd, maar in tegenstelling tot andere (spirituele) producties, maakt Icke die belofte wel waar.

Samenwerkend met een diverse groep getalenteerde filmmakers, producers en andere creatievelingen, maakte hij al meerdere indrukwekkende documentaires, zoals Unnatural, een documentaire die de risico’s van 5G-technologie onderzoekt, en The Wisdom Keepers, een film die een mooi beeld geeft van Marcel Messing in het gebied van de katharen waar hij woont en onderzoek naar doet. Hij vertelt daarover in de film. Films die door velen worden afgedaan als desinformatie of onzin, maar die het bekijken meer dan waard zijn.

In de documentaire In ­Search of the Holy Grail neemt de veelbelovende Nederlandse regisseur Christianne van Wijk, die zelf ook in De Roode Bioscoop aanwezig is, je mee op haar eigen meeslepende spirituele zoektocht. Daarin onderzoekt ze de betekenis van de Heilige Graal voor de spirituele transformatie van de mensheid. Als hoofdrolspeelster in haar eigen film reist ze door betoverende landschappen in Schotland, Wales, Engeland en Frankrijk, terwijl ze onderweg uiteenlopende en vooraanstaande denkers ontmoet zoals Neil Hague en Ellis Taylor. Zij delen intrigerende verhalen met haar over gnosis, Jezus Christus, Maria Magdalena, het Thomas evangelie en de legende van Koning Arthur en – natuurlijk – de Heilige Graal.

Al snel wordt duidelijk dat die Heilige Graal zowel een metafoor is voor de authentieke spirituele leerweg als voor de kelk die in talrijke legendes een centrale rol speelt. Hoewel de documentaire gekenmerkt wordt door een zekere mate van semi-fictie, waardoor sommige ontmoetingen enigszins gekunsteld overkomen, slaagt van Wijk erin de kijker te boeien. Al is soms onduidelijk de grens tussen fictie en realiteit te onderscheiden.

Het deel over Joseph van Arimathea bijvoorbeeld, die volgens het Nieuwe Testament betrokken was bij de begrafenis van Jezus Christus, kwam enigszins vaag over. Hoewel er talloze legendes zijn die hem in verband brengen met de Heilige Graal en de verspreiding van het christendom in Groot-Brittannië, zijn deze verhalen voornamelijk gebaseerd op latere overleveringen en niet op historisch bewijs. Toch kan men stellen dat de creatieve vrijheid die Van Wijk zich veroorlooft in haar filmstijl, bijdraagt aan de charme ervan, en dat een zuiver feitelijke blik hierin wellicht te beperkend is. Wat ik wel een nadeel vond van het eerste deel, was dat je je als toeschouwer flink moet inspannen om de stortvloed aan informatie te verwerken. Na een uur hapte ik naar adem en ik was opgelucht toen de pauze werd aangekondigd.

Deel 2 bleek echter een verademing. Het tempo ligt aanzienlijk lager dan in het eerste deel, waardoor de vele wijsheden die de revue passeren meer ruimte krijgen om in te dalen. Wanneer Christianne filosoof Marcel Messing ontmoet, een leraar die naar mijn mening een authentieke spirituele transformatie heeft doorgemaakt, komt de film echt op gang.

Messing neemt de kijker mee op een boeiende odyssee waarin hij Van Wijk onderricht in non-dualistische perspectieven, zoals het overstijgen van tegenstellingen zoals goed en kwaad, en het Ware Zelf, dat - zoals hij benadrukt - niets te maken heeft met het ego, maar alles met de Ene, Universele Geest.

De film leert ons dat velen van ons op spiritueel vlak nog kinderen zijn en, samen met de rest van de wereld, in een ­diepe slaap verkeren. Juist in deze tijd van psychologische oorlogsvoering door globalistische krachten die – volgens Messing – bij lange na niet het beste met de mensheid voor hebben - is het van essentieel belang te beseffen wat nodig is om ‘wakker’ te worden. Zolang we onze eigen innerlijke tegenstander – ons ego – niet overwonnen hebben, zullen we niet kunnen transcenderen en een hogere vibratie kunnen bereiken om het duister te ontstijgen.

Zelden was de helende kracht van film zo voelbaar als hier. Ik vind het een gedurfde keuze van Van Wijk dat zij haar gesprekken met Messing in het Nederlands voert en in het Engels ondertitelt. Zo’n beslissing is niet altijd commercieel praktisch als het gaat om de ontvangst in andere landen, maar getuigt van artistieke integriteit en authenticiteit. Ik vond het ontwapenend dat Van Wijk en Messing werkelijk tot in de diepste spelonken van de esoterische wereld durfden te duiken.

Na afloop vond er een korte Zoom-call plaats met Marcel Messing, die nog eens benadrukte dat het lot van de mensheid het komende anderhalf jaar beslist zal worden. Als slot­akkoord speelt hij voor ons op zijn mondharmonica. Iedereen hield zijn adem in.

Tijdens de afterparty hing er een zinderende sfeer. Toen Christianne zelf ook binnenkwam, vertelde ik haar dat ik oprecht ontroerd was door haar film. “Dank je, dat is de reden waarom ik deze film heb gemaakt.” Vervolgens raakten we verwikkeld in een conversatie over David Icke en waarom zij zelf, als regisseur Nederland al jaren geleden achter zich had gelaten. “De energie in dit land is ondraaglijk geworden. Je zou eens naar ons toe moeten komen. Het verschil ervaren.” Het was, kortom, een mooie avond. Toen ik de nacht weer tegemoet trad, regende het nog steeds, maar ik voelde me een gelouterd mens.

De website van het mediaplatform van Jaymie Icke heet Ickonic. De website is te vinden op ickonic.com. Ickonic biedt een scala aan documentaires, series, interviews en andere inhoud gerelateerd aan David Icke’s werk en aanverwante onderwerpen.