^DeAndereKrant

Ton Koenderink, zelfstandig bedrijfsadviseur, en dieren- en natuurliefhebber, was vanaf het begin al sceptisch over de coronamaatregelen en de vaccinatiedrang. Eind 2022 zag hij dat de oversterfte ook in Haaksbergen hoog was en er aanzienlijk meer kankergevallen waren. Door in te spreken wilde hij de gemeenteraad verantwoordelijk stellen voor de veiligheid van haar inwoners.

Na zijn toespraak merkte Koenderink een verandering bij zijn stadsgenoten. “Ik kreeg veel complimenten als ‘geweldig dat je dit hebt gedaan!’ Maar ook vertelde iemand dat hij en zijn vrouw drie spuiten hadden genomen. “Mijn vrouw gaat nu dood, je had gelijk”, zei hij. Ze kreeg een excessief groeiende kanker. Hij zei eerlijk dat ze zelf voor die spuiten hadden gekozen en niet geluisterd hadden naar de tegenberichten die toen al rondgingen.”

“Steeds meer mensen in Haaksbergen komen achter de waarheid en beseffen dat ze een grote vergissing hebben gemaakt”, vertelt Koenderink. “De pandemie heet nu over te zijn, maar nu de pandemiewet is aangenomen door de Eerste Kamer, wordt de zeggenschap op onze gezondheid uit handen gegeven aan een buitenlandse identiteit en kunnen we als volk alleen nog maar in opstand komen. We hebben wel de universele rechten van de mens: een ieder beslist over zijn eigen lichaam.”

Sinds zijn optreden voor wethouders en burgemeester hebben elders in het land minimaal 70 personen ook ingesproken, stelt Koenderink. Hij heeft zelf contact gehad met deze mensen. Hij vertelt dat hij sinds die dag overstelpt is met berichten via alle kanalen waar hij te vinden is. Nog steeds weten mensen hem telefonisch en online te bereiken en Koenderink is voornemend zich voorlopig zeker te blijven inzetten om mensen die vragen hebben verder te helpen.

Hij adviseert wel: neem ook een juridisch advies mee, want je weet zelf nooit precies wat wel mag en wat niet. “Ik heb naar aanleiding van zo’n advies bijvoorbeeld tijdens mijn toespraak niet de namen genoemd van de betrokken ministers van Volksgezondheid, zij kunnen zich daar niet verdedigen, je kunt wel zeggen de voormalig of huidig minister van Volksgezondheid, dan val je ze niet persoonlijk aan.”

Koenderink benadrukt dat het nog steeds belangrijk kan zijn de gemeenteraad te wijzen op haar verantwoordelijkheid richting bewoners. Hij legt tegenover De Andere Krant het principe uit. “Als je wilt inspreken tijdens de gemeenteraad over datgeen wat jij nodig acht, vraag je dat aan. Er zijn verschillen per gemeente, bij de ene gemeente moet het op de agenda staan en bij de andere gemeente juist niet. In Haaksbergen mag je alleen maar spreken over hetgeen niet op de agenda staat en heb je vijf minuten spreektijd. Sommige gemeenten hebben zeven minuten, andere maar drie minuten. Ik sprak over corona, dat was in die tijd nog een topic. Vooral de spuiten. Ik had 39 pagina’s grote verslagen uitgeprint en meegenomen. Ik heb het belangrijkste, het Pfizer bijwerkingenrapport genomen, en benadrukt hoe dat werkt met die prikken. De verslagen mag je niet zelf uitdelen, dat doet de bode. Die begint pas met uitdelen wanneer jij begint te spreken. En let op dat achter elke wethouder, nog twee ambtenaren zijn. Houd daar ook rekening mee. En natuurlijk met de burgemeester, de griffier en de gemeentesecretaris. Als zij allemaal een verslag bij de hand hebben kun je op die basis direct de feiten benoemen.”

“De raad zal al snel antwoorden dat zij er niets mee kunnen. De burgemeester kan zeggen: ik ben maar een burgemeester. Maar ik zeg dan dat hij of zij altijd moet zorgen voor de veiligheid van de mensen in hun gemeente. Als zij die zorg niet nemen, zitten ze op de verkeerde plek. Als je ze rechtstreeks wijst op hun verantwoordelijkheid worden ze stil en stopt het gesprek. Weten is geweten, vind ik. Toen ik de burgemeester nog een keer persoonlijk sprak, vielen de restricties net weg, dus het was op dat moment niet meer nodig. Wel zei ik: ‘Neem die verslagen eens door en bekijk die 900 stuks bijwerkingen. Dan weet je wat er is ingespoten. En dit is niet het enige, er is nog veel meer aan de hand.’ Ik weet natuurlijk niet of hij dat ook gedaan heeft.”

Voor mensen die voor het eerst in het openbaar gaan spreken heeft Koenderink nog een tip. “Praat uit eigen mond en praat simpel in jip-en-­janneketaal.” Koenderink kwam tijdens zijn betoog heel ervaren en zeker over. “Als echte Haaksbergenaar ben ik opgegroeid met Twentse nuchterheid”, legt hij uit. “Voor elk kwartje moest ik werken. Niemand is meer of minder dan jij, behalve degene die zich meer voelt dan jou, die is minder. En draai er niet omheen, zeg wat je doet en doe wat je zegt. In deze tijd dat de regering en media mensen met een tegengeluid wegzetten als antivaxers en wappies, passen mensen ervoor zich uit te spreken. Maar meer mensen denken ‘anders’, ook in Haaksbergen”, ziet Koenderink.

“We kunnen kinderen helpen op te groeien tot mondige volwassenen vol zelfvertrouwen”, vindt Koenderink. “We moeten stoppen met kinderen te laten twijfelen aan zichzelf, zoals nu het twijfelen of je wel een jongen of een meisje bent. Daar zijn wij volwassenen niet voor. Je creëert mensen zonder ruggengraat, die blijven altijd twijfelen aan zichzelf. Laat ze kind zijn, laat ze buitenspelen, boomhutten bouwen en voetballen, weg van tv en tablets. En geen spuitjes meer erin, dat hebben ze niet nodig.

Want we zitten hier niet voor onszelf, we doen het voor de volgende generatie. In een democratie is het zo dat wij, het volk, de overheid controleren. De overheid wil nu het volk controleren. Dat gebeurt in een dictatuur. Wij moeten tegen de overheid zeggen sodeflikker op, het is niet normaal wat jullie doen. Want als ze niet uitkijken en de mensen staan werkelijk op, dan is het menens en dan hebben ze echt een probleem.”

Koenderink sluit niet uit dat hij nog eens een keer van zijn inspreekrecht gebruik zal maken. Ook anderen doen dat in zijn gemeente Haaksbergen, zo zal op woensdag 31 mei een 85-jarige inwoner, een (natuur)arts en acupuncturist, voor de gemeenteraad staan en zich vooral richten op de vraag: ‘Waar is democratie gebleven?’ Koenderink is te vinden op sociale media.